Er zijn te weinig gekleurde en allochtone schrijvers

Op het forum van Schrijven Online was er de afgelopen tijd een interessante discussie over het mogelijke tekort aan gekleurde en/ of allochtone schrijvers in Nederland. De speculaties gingen over verschillende aspecten van deze stelling. Zijn er echt zo weinig gekleurde schrijvers? Vallen blanke allochtonen hier ook onder? En wordt werk van allochtone schrijvers op voorhand al minder gewaardeerd?

Elisabeth Hunting schreef op het forum: ‘ mijn medeleerlingen van mijn schrijfopleiding hebben precies dezelfde blinde vlekken en aannames van de dominante cultuur aangaande ras, racisme, seksisme en heteronormativiteit, etc.’ Studenten praatten nooit over ras, behalve om te zeggen dat discussies over ras niet geschikt waren voor een ‘serieuze schrijver’. Is er volgens Hunting een soort angst voor het onderwerp ‘ras’ binnen de literatuur?

Verschillende reacties

Een reactie op haar stelling kwam ook van forum- bezoeker Yrret die het volgende schreef: Zelf heb ik als gekleurde allochtoon [dat is dubbel negatief] een voorkeur voor blanke schrijvers. Die schrijven gewoon beter om mijn verbeelding te kleuren. Mijn huidskleur en allochtoon zijn heeft mij een forse achterstand gegeven in de mogelijkheid om Nederlands te kunnen schrijven.

Maar waaruit blijkt nou dat je een allochtone schrijver bent? Dat je de taal minder goed beheerst en niet afkomstig bent uit Nederland. Het blijft daarin lastig om daarin duidelijk te maken hoe veel generaties we hieronder verstaan. Thérèse schrijft op het forum hierover: ‘En derde- of vierde generatie donkere Surinamers (bijvoorbeeld), zijn dat nog steeds allochtonen? Volgens de definitie van het CBS niet. ‘

Meepraten

Heb jij nou een mening over dit boeiende onderwerp? Deel het op het Schrijven Online forum en speculeer met vele bezoekers over verschillende onderwerpen.