Dit zijn de 5 leukste Ultrakorte Verhalen van deze week (4)

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen of gedichten waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende die deze week gedeeld zijn.

Nancy Bastiaans- Lommen - Kaalslag

20 januari
De boom schudt zijn laatste bladeren los.
Ze proberen zich nog vast te klampen, roepen uit alle nerven om hulp. Ik wacht ze op met een zachte bezem. Het minste wat ik kan doen, is zorgen dat ze bij elkaar blijven. Voorzichtig veeg ik ze bijeen, weg van auto’s en ander gevaar.
Tevreden kijk ik om naar de hoop verstotelingen en loop naar binnen. Even later vliegen ze wild en paniekerig voor mijn raam. Als ze uit het zicht verdwijnen kijk ik recht in de ogen van een monster. De man met de bladblazer.

Mechtilde Meijer

21 januari
Als ik ingelogd heb stelt Facebook me de vraag: “Waar denk je aan?”
De onbetamelijkheid negeer ik, wel activeert de vraag een herinnering aan de vader die van kinderen, klein- en achterkleinkinderen een rondvlucht boven Nederland krijgt aangeboden voor zijn honderdste verjaardag.
Eenmaal in de lucht knijpt zijn oudste dochter eens in zijn hand. “Mooi hè, Pa?”
“Hè? Ja mooi.”
Ze interpreteert zijn afwezigheid als mijmeringen over haar lang geleden overleden moeder en geëmotioneerd vraagt ze: “Waar denk je nou aan?”
“Blote wijven.”
Ze trekt een vies gezicht. “Wat? Hoe kom je daar nou bij?”
“Denk ik altijd aan.”

Gijs Smit - Onder de appelboom

21 januari
‘Meneer Kopland?’ vroeg ik aan de man die onder de boom zat. Hij knikte.
‘En dit is de bewuste appelboom?’ Hij knikte weer.
Ik ging naast hem zitten, en rook en keek en luisterde. Maar alle geur en beeld en geluid was zoals die altijd was.
‘Meneer Kopland,’ zei ik, ‘ruikt u nu echt het hooi? En ziet u het speelgoed in het gras? En hoort u kinderen lachen?’
Hij schudde zijn hoofd. ‘Op dit moment ruik, zie, en hoor ik alleen maar iemand die zijn eigen appelboom moet vinden. Zodra die man weg is, komt alles weer terug.’

Lennie de Man - Schelpen

22 januari
'Oma, wat is dat?'
Het vingertje van mijn vierjarige kleindochter wijst naar mijn vitrinekast waar ze met haar neusje haast tegenaan geplakt staat.
'Dat zijn geen echte schelpen, schat, maar als je ze aan je oor houdt, hoor je de zee.'
'Samen doen, Oma?' vraagt ze verwachtingsvol en we laten ons meevoeren door het geluid van de zee en de golven, vol beloftes en ongekende grootsheid.
'Oh, Oma, ik hoor echt de zee,' zegt ze verrukt met rode blosjes van opwinding.
Ik herken het kind van langgeleden in haar en weet dat deze schelpen nog lang niet uitverteld zijn.

Bart Vlasblom - Genoeg is genoeg

25 januari
De hoogbejaarde dame schoof voorzichtig met haar rollator naar de Appie-snelkassa. Enigszins trillend legde ze haar boodschappen op het bandje en keek zoekend langs een paar schappen drogisterijartikelen pal naast de kassa.
'Kunt u voor mij twee van die dozen condooms pakken?'
De caissière begon ietwat te blozen en herhaalde de vraag. Twee doosjes condooms?'
'Welke wilt u?', vroeg ze. Ze hield twee verschillende doosjes omhoog.
'Maakt niet uit', zei ze. Als ze het maar doen.
'Ze zijn voor mijn schoonzoons. Ik heb nu vijf kleinkinderen en de zesde is op komst. Ik vind het meer dan genoeg.'

Voor meer ultrakorte verhalen en om je eigen verhaal te delen: ga naar de Facebookgroep.