575 - Italiaanse bruiloft

‘Ik ga niet.’ Zodra ik de woorden uitgesproken heb, wil ik ze weer terugnemen.
‘Yes!’ Lara springt op van de bank en doet een raar dansje midden in de kamer, waarbij ze bijna de schemerlamp omver mept. Haar enthousiasme is een mooie tegenhanger voor de aan zichzelf twijfelende woorden die net mijn mond uitkwamen.
Ze pakt de fles wijn en schenkt onze glazen weer vol, uitbundig knoeiend. Dan ploft ze naast me op de bank en omhelst me. Haar ogen fonkelen. ‘Eindelijk kies je eens voor jezelf.’
Ik neem een slok wijn en denk na. De woorden echoën in mijn hoofd. Meende ik het? Ik kan het toch niet maken om niet te gaan? Die laatste woorden zeg ik ook hardop.
‘Niet maken? Het is je ex. Waarom wilde je überhaupt naar zijn bruiloft?’
Ik glimlach zwak en haal mijn schouders op. ‘Omdat…’ Ik denk aan alle argumenten die ik voor mezelf verzonnen had. ‘Omdat het hip is om vrienden te blijven met je ex? Omdat ik niet haatdragend wil zijn?’ Ik denk na. ‘Omdat hij de tickets betaalt en het ondankbaar zou zijn om daar geen gebruik van te maken?’ zeg ik uiteindelijk.
Lara trekt haar wenkbrauwen op. ‘Ondankbaar? What the fuck?’ Ze gaat weer staan. ‘Hij dumpt je, verlooft zich drie maanden later met een of ander inhoudsloos Instagrammodelletje en nodigt jou uit voor het spektakel.’ Ze gaat steeds harder praten en mept bijna weer de lamp tegen de muur. ‘Zogenaamd als vriend, maar hij wil je gewoon laten lijden. Zielig figuur.’
Ik grinnik. Als mijn beste vriendin eenmaal ergens van overtuigd is, is het moeilijk haar tegen te spreken. En ze heeft een punt. Toch?
Lara gaat weer zitten en legt een hand op mijn knie. ’Luister Viev, als je écht niet wilt gaan, ga je niet. Máár, bij nader inzien denk ik dat je wel wilt. Je moet.’ Ze knipoogt.
Haar vrolijkheid is aanstekelijk. Ze heeft gelijk. Zoals altijd. ‘Je bedoelt dat ik moet gaan om dit hoofdstuk af te kunnen sluiten?’ Ik neem een slok wijn.
‘Precies! Niet als “de zielige ex”,’ Lara maakt aanhalingstekens in de lucht, ‘maar als de vrouw die overeind is gebleven, mooi en sterk. En met een bloedmooie plus one.’ Ze houdt een hand onder haar kin alsof ze poseert.
Ik voel een steek in mijn maag. Of is het mijn hart? ‘Het zal niet makkelijk zijn.’
‘Je ex zien trouwen met een ander is altijd moeilijk.’ Ze kijkt me ernstig aan. ‘Maar waar heb je het liever moeilijk? Hier, of in de Italiaanse zon?’
Ik lach nu echt. Ik pak mijn glas en hef het in de lucht. ‘Op afsluiten?’
‘En op een nieuw begin?’ zegt Lara, haar glas tegen het mijne klinkend.
Voor het eerst sinds weken voel ik iets wat op opluchting lijkt. ‘Je hebt gelijk, laten we het gewoon doen.’
Lara gilt uitgelaten. Ze springt op, draait een rondje en gooit een kussen de lucht in. ‘Andiamo!’