Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

575 - Italiaanse bruiloft

10 September 2025 - 19:11

 

‘Ik ga niet.’ Zodra ik de woorden uitgesproken heb, wil ik ze weer terugnemen.
‘Yes!’ Lara springt op van de bank en doet een raar dansje midden in de kamer, waarbij ze bijna de schemerlamp omver mept. Haar enthousiasme is een mooie tegenhanger voor de aan zichzelf twijfelende woorden die net mijn mond uitkwamen.
Ze pakt de fles wijn en schenkt onze glazen weer vol, uitbundig knoeiend. Dan ploft ze naast me op de bank en omhelst me. Haar ogen fonkelen. ‘Eindelijk kies je eens voor jezelf.’
Ik neem een slok wijn en denk na. De woorden echoën in mijn hoofd. Meende ik het? Ik kan het toch niet maken om niet te gaan? Die laatste woorden zeg ik ook hardop.
‘Niet maken? Het is je ex. Waarom wilde je überhaupt naar zijn bruiloft?’
Ik glimlach zwak en haal mijn schouders op. ‘Omdat…’ Ik denk aan alle argumenten die ik voor mezelf verzonnen had. ‘Omdat het hip is om vrienden te blijven met je ex? Omdat ik niet haatdragend wil zijn?’ Ik denk na. ‘Omdat hij de tickets betaalt en het ondankbaar zou zijn om daar geen gebruik van te maken?’ zeg ik uiteindelijk.
Lara trekt haar wenkbrauwen op. ‘Ondankbaar? What the fuck?’ Ze gaat weer staan. ‘Hij dumpt je, verlooft zich drie maanden later met een of ander inhoudsloos Instagrammodelletje en nodigt jou uit voor het spektakel.’ Ze gaat steeds harder praten en mept bijna weer de lamp tegen de muur. ‘Zogenaamd als vriend, maar hij wil je gewoon laten lijden. Zielig figuur.’
Ik grinnik. Als mijn beste vriendin eenmaal ergens van overtuigd is, is het moeilijk haar tegen te spreken. En ze heeft een punt. Toch?
Lara gaat weer zitten en legt een hand op mijn knie. ’Luister Viev, als je écht niet wilt gaan, ga je niet. Máár, bij nader inzien denk ik dat je wel wilt. Je moet.’ Ze knipoogt.
Haar vrolijkheid is aanstekelijk. Ze heeft gelijk. Zoals altijd. ‘Je bedoelt dat ik moet gaan om dit hoofdstuk af te kunnen sluiten?’ Ik neem een slok wijn.
‘Precies! Niet als “de zielige ex”,’ Lara maakt aanhalingstekens in de lucht, ‘maar als de vrouw die overeind is gebleven, mooi en sterk. En met een bloedmooie plus one.’ Ze houdt een hand onder haar kin alsof ze poseert.
Ik voel een steek in mijn maag. Of is het mijn hart? ‘Het zal niet makkelijk zijn.’
‘Je ex zien trouwen met een ander is altijd moeilijk.’ Ze kijkt me ernstig aan. ‘Maar waar heb je het liever moeilijk? Hier, of in de Italiaanse zon?’
Ik lach nu echt. Ik pak mijn glas en hef het in de lucht. ‘Op afsluiten?’
‘En op een nieuw begin?’ zegt Lara, haar glas tegen het mijne klinkend.
Voor het eerst sinds weken voel ik iets wat op opluchting lijkt. ‘Je hebt gelijk, laten we het gewoon doen.’
Lara gilt uitgelaten. Ze springt op, draait een rondje en gooit een kussen de lucht in. ‘Andiamo!’

 

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 September 2025 - 20:31

Dag Debbie,
Met plezier gelezen. 
Ik twijfel een beetje over de aan zichzelf twijfelende woorden. Dat leest mooi, maar toch bleef ik hangen.
En ‘Je hebt gelijk, laten we het gewoon doen.’ Dan vraag ik me af; gaan ze nu met zijn tweeën?
Ik grinnik. Als mijn beste vriendin eenmaal ergens van overtuigd is, is het moeilijk haar tegen te spreken. En ze heeft een punt. Toch?  Misschien was Ik grinnik wel genoeg geweest.
Het zijn maar vraagtekens.
De dialoog smaakt prima! Heel naturel, naar mijn idee. Evenals de gezichtsuitdrukkingen, etc.
Graag, en zoals al gezegd, met plezier gelezen. 

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever
11 September 2025 - 8:47

Mooie uitwerking met natuurlijke dialogen. Goed. De opsomming van redenen die ze bedacht heeft om niet te gaan is grappig: omdat.. omdat.. omdat.. En uiteindelijk maakt zowel de ik als de vriendin een draai. Die beweging geeft je verhaal schwung. Prima. 

Lid sinds

16 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 September 2025 - 21:00

Mooi dialoog waarin halverwege het de vriendin is die voor de twist zorgt in het verhaal. Het had ook leuk geweest als ze had gezegd niet te gaan, maar uiteindelijk wel ging. Dat bevestigde het 'geen nee kunnen zeggen' naar beide. Goed gedaan.

Lid sinds

14 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 September 2025 - 17:56

Ha Debby,
Ik heb veel plezier gehad bij het lezen van je verhaal. Sterke dialogen, de humor. Erg gaaf. In het eerste gedeelte zou ik erop vertrouwen dat het enthousiasme voor zich spreekt, dat de hoofdpersoon twijfelt blijkt al uit de eerste zin dus zou deze zin geschrapt kunnen worden zonder dat dit afbreuk doet aan het verhaal: Haar enthousiasme is een mooie tegenhanger voor de aan zichzelf twijfelende woorden die net mijn mond uitkwamen.
Mooi dat: die laatste woorden zeg ik hardop. Gedachten, zo weet ik zelf sinds kort, schrijf je cursief zonder aanhalingstekens. Zoals altijd zou ik weglaten denk ik. 

Lid sinds

8 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
12 September 2025 - 21:25

Leuk verhaal Debby.

Het argument dat de ommezwaai bekrachtigd (waar heb je het liever moeilijk? Hier, of in de Italiaanse zon?’) vond ik het sterkst. 

Graag gelezen

 

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
13 September 2025 - 17:21

Goed verhaal(d). Het begint al sterk, door de overenthousiaste reactie, waar ik die als lezer niet verwacht had. De langzaam opgebouwde ommekeer vond ik ook sterk. Ik merkte tijdens het lezen dat ik soms ook wat aan de lange kant vond en wat dreigde af te haken. Het eind maakte alles goed, maar iets meer comprimeren zou het verhaal -voor mij- nog sterker maken.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
14 September 2025 - 15:25

Bedankt allemaal voor de positieve feedback.
Angus: ik ga het in overweging nemen.
Emmy: volgens mij hoeven gedachten niet per se cursief geschreven te worden.