# 570 Muzikale Mis

Hele late inzending vanuit la Belle France. 
Weet dat ik de meeste inzendingen met bewondering heb gelezen, maar inhoudelijk kan ik echt niets zeggen. Dat in combinatie met weinig tijd en slecht internet zorgen voor weinig (persoonlijke) reacties, waarvoor mijn excuses. Ik heb wel geprobeerd wat te schrijven, maar ik durf niet te zeggen of dit binnen de opdracht valt. Help Musonius, kom mijn onwetendheid te hulp ;-)

Dag Sonnema,

Sterke bijdrage, wat mij betreft.
Je plaatst het ook in de sfeer van je drijfveer. Het historische.
Bewegen moet misschien beweegt zijn?
En ja, Gods Gothische discotheek.? 
Bedenk dat maar eens. Chapeau!
Ik stond in die kathedraal bij het lezen. De sfeer van het interieur en de indrukken heb je - naar mijn idee - weergaloos omschreven.

Hier is genade, verlossing, hel gepredikt,
Gebeden, gezongen, de hemel gezocht.
Mooi ritme! Poëtisch, maar ook prozaïsch, volgens mij.
Genoten.

Mooi om te zien hoe deze opdracht deelnemers uitdaagt. Ik faalde, maar zie anderen slagen. 
Vooral in deze bijdrage volgens mijn bescheiden mening.
Maar ook bijvoorbeeld in die van Schmetterling.
Ik geniet daarvan.

Hoi Angus,

Fijn dat je het mooi vond. Of het technisch ook oke is gaan we nog afwachten. Maar belangrijkste blijft dat ik schrijf omdat ik het leuk vind om verhalen te vertellen en het feit dat je het zo goed vind is eigenlijk al genoeg.

Ik moet zeggen dat ik jouw bijdrage ook goed vond hoor. Nogmaals, het lukt me niet goed om overal op te reageren, maar ik heb wel bijna alles gelezen en inderdaad erg leuk om te zien hoe iedereen zijn of haar best doet op een opdracht die buiten de comfortzone ligt, en er vaak toch ook echt best mooie dingen uitkomen. Of het dichttechnisch goed is kun je je afvragen, maar ik heb altijd geleerd dat je best doen goed genoeg is

Sonnema, la France te remercie voor de beschrijving van een van haar kathedralen. Als lezer sta ik naast je en brandt een kaarsje. 

Sonnema,

Gebeden, gezongen, de hemel gezocht. > Hiermee sla je de spijker op zijn kop (en het feit dat Agnus juist deze regel er uitpikt, geeft aan dat hij er meer verstand van heeft, dan hij denkt, of anders wel er gevoel voor heeft): mooie halfrijmen, prachtig opgebouwd en een prachtig metrum, zuivere amfibrachen. Het zou zo in een gedicht passen.

Over metrum gesproken: het valt me op hoe veel zinnen in je verhaal zuivere tweevoetige versvoeten bevatten:

Mijn ogen wennen aan het duister, duizend kaarsen branden zacht
Op de tast zoek ik het bakje, bevend komt mijn hand omhoog.

Zou je dit afbreken:

Mijn ogen wennen aan het duister,
duizend kaarsen branden zacht
Op de tast zoek ik het bakje,
bevend komt mijn hand omhoog.
Het geheugen in de toppen
van mijn vingers (kleine metrische hapering) bewegen
onbewust omhoog, omlaag.

dan krijg je al een soort van blank vers, metrisch maar zonder eindrijm (maar in dit geval wel vol met halfrijmen)..
Ik ben benieuwd of dit bewust was, of dat het zoeken naar rijm je in een dichtmodus heeft gezet.
Wie weet kun je dit verhaal wel helemaal omzetten naar deze versvorm. Het had gepast bij opdracht #476

Ik zet wel wat vraagtekens bij sommige logica: torenhoge, doch uitgesleten drempels? Wennen aan het duister in een ruimte waar duizend kaarsen branden? En taalkundig en grammaticaal klopt het hier en daar ook niet helemaal. Laat je gedachten hierover nog maar eens kaatsen langs het hoge plafond.

De dichtcoach

Ja hoor Sonnema, dit is (voor mij toch) pure poëzie. Je bent er in geslaagd het hoofd van de dichtcoach op hol te brengen. Ik vertaal de torenhoge drempel als het ongemak van de ongelovige om een godshuis te betreden. 

Ik voeg me bij de positieve woorden. Mooi gedaan!

Ha Gi, Musonius en Schmetterling en Hadeke

Dank voor de complimenten en feedback. 

@Gi, ja ik wilde nog iets van een kaarsje branden in het gedicht, maar paste niet meer in woorden aantal..

@Musonius Dank, fijn dat je er goede stukken in vond zitten, daar word ik echt blij van. Het gebruik van de tweevoetige versvoeten hielpen me om een cadans te gebruiken en de balans te behouden tussen de alliteraties en de halfrijm. Dus deels bewust, en deels een soort hulplijn. Maar het maakte het voor mij uiteindelijk wel mooier. En wat betreft logica: Ondanks dat er duizend kaarsen branden zijn kathedralen toch vaak behoorlijk duister, zeker als je uit de Franse zon naar binnen stapt. En de drempel is zoals Schmetterling scherp opmerkt hoog omdat HP lang niet meer in een kerk is geweest. Noem het afvallig, of ongelovig. Maar het geheugen in de vingers die automatisch toch een kruis slaan verwijst hier ook naar. Wat betreft grammatica en taalkundigheid zal ik zeker nog even het plafond opzoeken ;-)

@Schmetterling, dankjewel, zoals hierboven aangegeven had je goed opgelet.

@Hadeke, dankjewel!

Wauw heel mooi! Maar ik las het alsof de HP de organist was. Het geheugen in de vingers, die automatisch omhoog en omlaag gaan (op het toetsenbord van het orgel), deed mij denken aan mijn studietijd als pianist, waarbij je vingers op spiergeheugen hele stukken spelen. Hele mooie laatste zin!

Hallo Sonnema, ik vind dit heel mooi en poëtisch, zeker ook door het ritme dat je erin gelegd hebt. Die torenhoge drempel was voor mij duidelijk.

Bedankt Emily en Riska,

Ik merk dat ik het echt fijn vind dat een dicht opdracht een keer aardig lukt, en dat mensen het mooi vinden. Nogmaals dank voor alle complimenten