#555 Haas(t)klus

Met een vochtig gaasje veegde ik wat geronnen bloed van de hazenlip. Het beest werd wakker.
‘’Au, je doet me pijn!’’
‘’Ja, sorry, moet even ook naar je poot kijken…Ben trouwens blij dat je wakker bent geworden. Je bent een poos bewusteloos geweest! Veel bloed verloren. Wat deed je daar eigenlijk, midden op de Veluwe?’’

“Een haastklus bij een pas gescheiden man. Hij was de hele Paas vergeten! Hij belde laat in de avond nog, en smeekte: -Red me alsjeblieft. Kom eieren verstoppen. Noem je prijs, ik betaal! -
Ik grapte een belachelijk hoog bedrag (was eigenlijk tijd voor mijn hazenslaapje), maar hij stemde er direct mee in. Dus trommelde ik een legertje hulphazen bij elkaar, en spoedden we ons met gevulde rugtassen naar het opgegeven adres...

Zelden zo’n groot huis gezien, en wat een megatuin! Dat werd hard aanpoten. Rond een uur of vijf, er gloorde heel in de verte een sliertje ochtendlicht, was de klus geklaard. We zaten wat na te praten toen opeens een onheilspellend geritsel hoorbaar was. Contouren werden zichtbaar…
Een wolf! Subiet koos mijn leger het hazenpad. Zelf bleef ik verlamd van angst zitten. De wolf ontblootte zijn tanden. Mijn hazenhart sloeg over… Maar net voor het monster aanviel klonk er een enorme knal. Vrijwel direct schoot een vlammende pijn door mijn poot! Het bloed gutste eruit. Daarna nog een knal, en baf! De kop van de wolf spatte uit elkaar en het logge lichaam stortte ter aarde. Geen idee wie er geschoten had. Wel hoorde ik iemand achter in de tuin die er als een haas vandoor ging.’’

‘’Even wat jodium…’’
 ‘’Au!’’
‘’Bijna klaar. Ga door!

“In het huis ging het licht aan, de voordeur open. De vader, in satijnen pyjama, bezag het tafereel en kermde: -O nee! Wie heeft dit gedaan? Mijn naam is Haas, maar wie zal dat geloven? -
Hij pakte zijn IPhone en tot mijn afgrijzen hoorde ik hem zeggen: -Ja, nu meteen. Een wolf. En een haas…Ja, ophalen en dumpen. Noem je prijs; ik betaal! -
Ik kon geen kant op met mijn bloedende poot. Ik hoorde de kraanwagen komen... De wolf werd opgetakeld. Daarna werd ik opgetild. En toen? Geen idee…, nu lig ik hier, op een balkon.”

Maar…, de haas keek me opeens met grote ogen aan:
“Je hebt me dus niet gedumpt! Pff, ben ik even blij: dan was ik pas echt het haasje geweest!”