#522 De vlinder

Een heel mooi verhaal, Kim. Zelf heb ik dat met roodborstjes. Mooi beschreven, graag gelezen.
De naam Kelly zou je voor mij wat minder mogen noemen. In veel gevallen is ze of zij voldoende. In de laatste twee alinea's bijvoorbeeld.

met een zucht klapt Kelly het boek dicht. ---> je schrijft vanuit het perspectief van Kelly. Hier kun je ze schrijven. 
Kelly ontdekt kleine hartjes in de print. --> hier ook. 

Kelly glimlacht zachtjes --> dit leest dubbelop. Glimlachen doe je volgens mij altijd zonder geluid. Kelly zou hier ook ze kunnen zijn. Ze glimlacht en en fluistert ...

"Ik mis je, mam".  --> de punt hoort vóór het aanhalingstekens.

Hoi Kim,

Niet echt een ''Gremlin'', die vlinder...  Zeker wel een onverwachte gast in je huis.
Persoonlijk spreekt de inhoud mij niet erg aan, maar je hebt het mooi en liefdevol opgeschreven. 

Goed geschreven en vooral een liefdevol verhaal. Ik had wel iets meer van de moeder willen weten, dat Kelly in de vlinder terugziet. Nu blijft het voor mij nog wat aan de oppervlakte qua emoties. 

Mooi.

Voor mij is het niet zo storend dat ik weinig over de moeder weet. En de eerste alinea leest ook wel spannend. Steeds wordt die moeder herhaald en kom je erachter dat zij er niet meer is.

Ik ben persoonlijk ook wel gevoelig voor dit soort verhalen en droom er helemaal mee weg. Ik kan me hier heel erg mee inleven. (en ik hou ook van vlinders)

Wat misschien wel extra mooi was geweest is het eerste deel over de moeder en het tweede deel over de vlinder meer met elkaar te laten rijmen of in elkaar laten overvloeien. Het zijn nu wel twee apparte stukken. Je hebt wel het zinnetje "Ik mis je, mam" en de vlinder/moeder die de hoofdpersoon gerust stelt, waarmee je terugkomt op de moeder, maar dat is misschien wat eenvoudig. Er had een extra dimensie kunnen worden toegevoegd.

Bijvoorbeeld: de hoofdpersoon stribbelt met het boek 'De letters dansen voor haar ogen en met een zucht klapt Kelly het boek dicht.' en mogelijk zou de vlinder de hoofdpersoon kunnen helpen het boek van haar moeder uit te lezen. Dat de vlinder op de rand blijft zitten terwijl ze voorleest en dat de letters vloeiend gaan. Als ze dan het boek uit heeft gaat de vlinder weg.

Zoiets, al is dat misschien wat intens en is het luchtigere beter. Het is een kwestie van smaak.

Bij 'strijkt met haar vinger over de ruwe pagina' vond ik het iets storend. Het is een mooie zin maar bij 'ruwe pagina' kan ik me niet makkelijk iets voorstellen. Het is eveneens in stijl ook wat anders dan de rest van het verhaal. Het vertraagd de tijd en legt extra nadruk op dat moment, maar is dat de juiste plek?

Bedankt voor het lezen en jullie reacties. <3

Hai Kim, het was opdracht 552, niet 522. Geeft niet, ik heb 'm gevonden! Je hebt een lief, gevoelig stukje geschreven, waar de vlinder als een lichtstraaltje het verhaal binnen fladdert. Je had nog wel iets kwijt gekund over waar het verhaal van de moeder mee eindigde, dan was het meer een verhaal geworden. Nu is het vooral een impressie (waar op zich niets mis mee is).