#552 Aanmaning
Aanmaning
Het eerste wat me opvalt is de geur van nootmuskaat. Door mijn allergie kan ik nauwelijks iets ruiken, maar kennelijk heb ik geen open neusgaten nodig om de zweem van spruitjes of gestoofde peertjes waar te nemen.
Sinds het overlijden van Jan kom ik al nauwelijks buiten. De pollenstorm die vanuit de weilanden dankzij de openbarstende bloemen in mijn tuin tot orkaankracht aanwakkert, houdt me helemaal binnen. Boodschappen laat ik thuis bezorgen. Eigenlijk al sinds de rollator. Steunend tegen de muur of me vasthoudend aan de trapleuning, red ik het nog wel, maar als muren en leuningen wegvallen, kom ik geen stap meer vooruit.
Love me tender, love me sweet, zingt een vrouw.
De stem klinkt bekend. Vertrouwd zelfs, net als de schelle, wat krakende achtergrondmuziek Ik knijp mijn neus dicht en zuig met gesloten mond de holte richting mijn oren tot een vacuüm in de hoop dat het doffe geluid weer helder klinkt. Het helpt niet.
De nootmuskaat maakt plaats voor de geur van het kaneel van bolussen en de caramel van roomboterbabbelaars. Ik lijk ze te kunnen proeven als ik met mijn tong langs mijn lippen ga.
For my darling, I love you.
Ik zing zachtjes mee. Het huis zou verlaten moeten zijn. Bezoek verwacht ik niet en niemand heeft de sleutel van het huis.
‘Daar is het kleine kamertje, dansmarieke,’ hoor ik.
Een korte lach.
Het klopt. Ik moet nodig naar het toilet. Ik loop het halletje in, pak een brief weg uit de gleuf in de voordeur en glip de wc in. Het slot laat ik open. Ik ben alleen. Toch?
Met een ferm geklater geef ik mijn blaas meer ruimte. Het lucht op.
‘Denk aan de buren!’ hoor ik haar zeggen. 'Opschieten!'
Ik verplaats me iets, veeg me af, sta op, sjor mijn broek omhoog, trek door en kijk in de spiegel.
‘Mama?’ zeg ik verbaasd. 'Was jij het al die tijd?'
Dan kijk ik naar de brief die op de rand van het fonteintje ligt.
Laatste herinnering, staat er in grote letters. Opnieuw kijk ik in de spiegel.
‘Ik kom al,’ zeg ik.
Prachtig en ontroerend…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
Prachtig en ontroerend verhaal.
Ik vind twee regels supermooi maar net iets te lang.
(1)
De pollenstorm die vanuit de weilanden in mijn tuin tot orkaankracht aanwakkert, doordat hij zich mengt met alle openbarstende bloemen, houdt me helemaal binnen.
versus
De pollenstorm die vanuit de weilanden in mijn tuin tot orkaankracht aanwakkert houdt me helemaal binnen.
(2)
Ik knijp mijn neus dicht en zuig met gesloten mond de holte richting mijn oren tot een vacuüm in de hoop dat het doffe geluid weer helder klinkt.
Hier vind ik 'de holte richting mijn oren' net wat verwarrend. Misschien zou 'oorholte' eenvoudiger zijn.
---
Desalniettemin zijn dat mijn favoriete zinnen. Misschien daarom ben ik er kritisch op.
Heel mooi Hadeke, de…
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
Heel mooi Hadeke, de beschrijving van die zintuiglijke herinneringen.
En of Eerste herinnering bewust een dubbele betekenis heeft, weet ik niet. Maar alleen het feit dat ik me dat afvraag vind ik al de moeite waard. Het sluit in ieder geval mooi aan bij het verhaal, met de goed gekozen titel en maakt de kern duidelijk.
Zeer graag gelezen.
Heeft de gedisciplineerde…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
Heeft de gedisciplineerde Angus nog nooit een betalings herinnering, of een aanmaning gehad? Of gaat het enkel om het woordje 'eerste'?
Hadeke voor mij een…
Lid sinds
9 maanden 2 wekenRol
Hadeke voor mij een herkenbaar verhaal over gebrek aan reukvermogen en pollen. Verder prachtig beschreven en graag gelezen.
Hoi Hadeke, de geuren heb je…
Lid sinds
6 jaarRol
Hoi Hadeke, de geuren heb je mooi beschreven. Gelukkig deed je het niet bij het bezoek aan het toilet. Op het eind sta ik voor een raadsel. Wat heeft de eerste herinnering (of aanmaning) te maken met moeder? En waarom 'Ik kom al.' ?
‘Love me tender, love me sweet' en ‘For my darling, I love you.’ hoort eigenlijk cursief.
caramel --> karamel
Dank voor jullie reacties. …
Lid sinds
12 jaar 5 maandenRol
Dank voor jullie reacties.
Naar aanleiding van de reactie van Fief bedacht ik me dat het natuurlijk Laatste Herinnering moet zijn. Ik hoop dat het dan toch samenvalt, Fief.
Ik heb de pollenzin wat aangepast.
Van het weekend ga ik voor de andere verhalen zitten.
Toch nog wat aangepast om de…
Lid sinds
12 jaar 5 maandenRol
Toch nog wat aangepast om wat meer helderheid te geven.
Hoi Hadeke, Ontroerend…
Lid sinds
1 jaar 1 maandRol
Hoi Hadeke, Ontroerend verhaal, vind ik, en leuk bedacht, en ook nog eens goed geschreven, dus graag gelezen!
Wat een liefdevol, subtiel…
Lid sinds
3 jaar 6 maandenRol
Wat een liefdevol, subtiel en troostrijk verhaal, dankjewel.
Een ontroerende scène,…
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
Een ontroerende scène, gloedvol geschreven. Erg goed hoe je het vacuümtrekken van trommelvliezen beschrijft. Het exposé aan het begin, met de overleden echtgenoot, de rollator en het aan huis gebonden zijn, zou van mij dan weer minder gedetailleerd mogen. 'Ik kom nooit meer ergens', was voor mij genoeg geweest om mee te gaan in de sfeer van eenzaamheid en verlies die je verder zo sterk neerzet.