#550 Wilhelmina

Interessante metafoor.

Mooi geschreven maar mischien niet duidelijk (al kan dat aan mij persoonlijk liggen)

In het volgende stuk maak je een grote sprong en dat vind ik eigenlijk wel jammer. Van mij had die overgang wel meer mogen worden uitgerekt. Vervolgens raak ik in veel verwarring.

Die me kuste op mijn rug als we lepeltje-lepeltje lagen na de warme seks en de liefde uitsprak waar ik zelf allang niet meer bij kon. Haar plaats was langzaam maar merkbaar minder koninklijk geworden. Misschien wel nooit koninklijk geweest, maar alleen gewenst door mij.

Het stuk 'de liefde waar ik zelf allang niet meer bij kon' doet mij twijfelen aan wat er aan de hand is. Het is een beetje tegenstrijdig met het liefkozende lepeltje-lepeltje. Of is de hoofdpersoon de binnenste lepel die haar negeert, haar niet kan omarmen? Al is er ook wel warme seks in plaats van koude seks. Dus hoezo kan hij niet bij de liefde?

Als ze minder koninklijk wordt verbreek je de relatie eigenlijk in een enkele zin. Groeien ze uitelkaar? Valt ze tegen? Is ze eigenlijk een veel te sterke dictator, of een laffe slappe koningin? Gaat het om verdwijnende verliefdheid waardoor de partner niet meer als koningin wordt gezien?

Het stuk 'mischien wel nooit geweest.. alleen gewenst door mij'. Daardoor ga ik denken dat de hoofdpersoon er wel mee kan leven of in ieder geval wel heel makkelijk de situatie relativeert.

Wat erna volgt is mij niet heel duidelijk. Heeft de hoofdpersoon rouw, wil hij/zij haar nog omhelsen maar gaat dat niet meer, en is de hoofdpersoon zo aangetast dat er nooit meer een nieuwe koningin komt? Of maakt het allemaal niks uit en gaat de hoofdpersoon over op een polygamie (monarchie <-> monogamie), en wil hij/zij bij 'gevraagd of ik haar nog mocht omhelzen' nog sex met de ex, en voelt dat vervolgens heel koud aan?

Ha Raymond, weer dacht ik een Utrechts elementje te herkennen in een tekst van jouw hand - het plompe beeld in ons Wilhelminapark - tot ik las dat het in Den Haag staat. Mooi uitgewerkte metafoor: dat de geidealiseerde vrouw steeds meer mens wordt en uiteindelijk verbronst.

Hoi Raymond, zeer creatieve metafoor, de verafgoding van jouw koningin die degradeert tot nog onder de kilte van een standbeeld. Het laat zo mooi de teloorgang van een relatie zien. Graag gelezen.

'Er is bij mij alleen het besef dat de monarchie niet meer van deze tijd is.' prachtig.

Ha Raymond, 
Je metafoor heel mooi verwerkt, het vallen van het voetstuk van de zo verafgode geliefde.
 

Dag Raymond,

Mooie metafoor. En ja, die zin beviel mij ook heel goed: 'Er is bij mij alleen het besef dat de monarchie niet meer van deze tijd is.'  Graag gelezen.

Hoi Raymond,

Beeldschoon en vorstelijk beschreven.

Hoi Raymond,

Sterke metafoor, mooi poëtisch beschreven. Soms wel even zoeken naar de bedoeling, maar zeker graag gelezen.

Een spel met verering van het koninginnenbeeld en liefde, of ontbreken ervan. Ik zie verschuiving in hoe je personage naar de geliefde kijkt en teleurstelling.

Je rondt af met terugkeer naar het standbeeld maar van verering is weinig over. Mooi!