#550 Versplinterd

Aan splinters met trouw en liefde. Mooie uitsmijter is die lijm. Doet me denken aan dat Japanse goud, kintsugilijm; maar dat is een heel ander verhaal.

Interessant hoe de vertelstem in de loop van het verhaal bozer wordt, vooral in alinea 3: dat past bij haar gedrag, en tegelijk blijft er ook de afstand van het vertelperspectief, alsof ze er live op reflecteert.

Thanx Kruidnagel! Zelfs kintsugilijm kan deze scherven niet meer lijmen vrees ik. Daarvoor is Alexander te gekwetst.

haar reflectie in duizendvoud en het witte licht in regenboogkleuren op de zachtgele muren van de kleine hal. Dansend, zich niks aantrekkend van de intredende duisternis.

Dit vindt ik een sterk stuk. Hier kun de lezer een hele mooie voorstelling van fantaseren (eveneens waar ze met de arm tegen de muur steunt en de scherven op de vloer met het bloed).

Wel vond ik de aanloop lastig

Het glas-in-lood, de familiefoto’s aan de muur, de vaasjes met nepbloemen. Gebarsten, gevallen, gebroken. Net als de spiegel. Een schrille klap,

Ik worstel of al die dingen ineens naar beneden vallen door de harde klap van de deur, of door een aggresieve Alexander op de grond is gesmeten. En de interpunctie rondom 'net als de spiegel' komt misschien iets storend over. Bij  'een schrille klap', vraag ik me af of het niet beter direct achter de dichtslaande deur kan komen. Het verward me een beetje waarbij ik denk dat er weer opnieuw een klap is.

-----

Ze haalt zuchtend haar schouders op en staat dan op om het stoffer en blik te pakken. Lijmen heeft toch geen zin, die is al jaren ingedroogd.

Zuchtend de schouders ophalen heb ik minder een voorstelling van. Van 'ze zucht en haalt haar schouders op' iets meer.

Kun je ingedroogde vaasjes niet meer lijmen? Ah, nu ik dit schrijf begrijp ik het pas. De lijm is ingedroogd, niet het vaasje.

Mooi verwoorde emoties waarbij de heftigheid langzaam wordt opgebouwd naar een fraai slotakkoord. Met plezier gelezen,

Mooie metafoor in een invoelbaar verhaal en bijbehorende goed verwoorde wisselende emoties, KingCharles.
Het cliché (da's oppassen geblazen bij metaforen volgens mij) ligt misschien een beetje (niet storend) op de loer voor wat betreft de scherven, maar zeker niet waar het de ingedroogde lijm betreft. Dat laatste vertelt misschien ook iets over haar beweegreden voor de 'misstap.

Hoi Tinus, dankjewel en dank voor je reactie. Alles dondert door de heftigheid van de klap naar beneden. Alexander was dan ook wel heel boos.

Hoi Job, dankjewel!

Hoi Angus, dankje!  Zeker wellicht lichtjes cliché, alleen al vanwege de veelvuldige gebruikte oeroude symboliek van spiegels, zelfbeeld en scherven. Daardoor misschien ook juist wel herkenbaar. De ingedroogd lijm is inderdaad dubbelzinnig, fijn dat je dat eruit haalt. 

Heel graag gelezen. Misschien geen heel orginele metafoor maar dat stoort niet echt, want het is gewoon een goed en lekker- om- te-lezen verhaal. Het begin nodigt uit tot verder lezen, en door de opbouw blijft het boeien.  Het dubbelzinnige einde rondt het perfect af. 

Goed geschreven stuk KC! Ik heb er van genoten. Mooi dat vlotte begin van het glas in lood dat gebarsten gevallen gebroken is. Je zou nog kunnen overwegen de volgorde van die woorden om te draaien tot: gevallen, gebarsten gebroken, zodat dit in de volgorde gepresenteerd wordt waarop dergelijke dingen gebeuren. Ik zou de zin (dansend etc.) schrappen zodat de andere evenzo mooie beelden meer aandacht krijgen. Bij ze heeft ons gezien wissel je van perspectief. Ik zou overwegen daar te kiezen voor: ze heeft het gezien. 

Dankjewel Lia!

Dankje Emmy! Het gebarsten, gevallen, gebroken slaat op de volgorde van de items. Gebarsten glas-in-lood, gevallen lijstjes en gebroken vaasjes. Misschien dat dat nu niet helemaal duidelijk verwoord is.

Ik vond dat ook een beetje lastig en zat te denken aan

Gebarsten, het glas-in-lood. Gevallen, de familiefoto’s aan de muur. Gebroken, de vaasjes met nepbloemen. Een schrille klap, de spiegel, haar reflectie in...

Om het te rijmen met enkele andere zinnen in die alinea die een zelfde klank hebben met een korte stukje voor een komma.

Al is het huidige beter en daarom reageerde ik hier niet eerder mee.

Eventueel dit nog

Net als de spiegel, na de schrille klap, haar reflectie

ipv

Net als de spiegel. Een schrille klap, haar reflectie

Zoals ik al eerder zij, mis ik de beleving dat alles in één klap gebeurt.

Ik heb weinig tijd gehad om deze week zelf iets te schrijven, en ook om overal (inhoudelijk) op te reageren. Maar in ieder geval heb ik deze graag gelezen. De metafoor zelf is inderdaad niet heel origineel, maar de wijze waarop hij is omschreven is erg goed gedaan!

Hi Sonnema, dankjewel! Eens, ik ga de volgende keer dieper graven voor een origineler idee.

Hoi KingCharles,

opzich, het is al een klassieker omdat het een sterke metafoor is, dus je hoeft niet altijd origineel te zijn hoor!

Dat een klappende deur in een keer alles dat breekbaar is in een kamer breekt vind ik mooi licht absurd maar de lezer gaat erin mee.

Mooi verbeeld hoe een misstap in één ogenblik alles verwoesten kan. De allang ingedroogde lijm is een vondst aan het einde en multi-interpretabel. Veelzeggend dus.

Hi Tinus, jouw reactie even over het hoofd gezien! Dank voor je bijdrage en suggesties. Ik neem het mee naar volgende verhalen.

Hoi Sonnema, ja dat is dan ook wel weer zo :)

Dag Odile, dank voor de positieve reactie en waardevolle feedback. Ik neem het mee bij het schrijven!