#549 - Wat we verzwijgen terwijl we spreken

Tony na het lezen van je verhaal lijkt me deze quote wel passend:

"Er is geen tijd voor wanhoop, geen plaats voor zelfmedelijden, geen behoefte aan stilte, geen ruimte voor angst. We spreken, we schrijven, we doen taal. Dat is hoe beschavingen genezen." Toni Morrison (Amerikaans schrijfster en Nobelprijswinnares Literatuur 1993)

Heftig stuk hoor. Maar mooi geschreven. Mooie sfeer neergezet. Heel drukkend. Ik voel me bijna bezwaard er in woorden op te reageren.  

Interessant stuk die inderdaad gevoelens opbrengt. Spreken is zilver, zwijgen is goud. Maar stil is het nooit, nergens. Zelfs gedachten zijn niet stil. Wellicht is echte stilte dan inderdaad ondraaglijk.

Dag Tony,
Ons leven staat al vast, het lot is bepaald—taal is slechts een wanhopige poging te geloven dat we iets te zeggen hebben.
En zo is het maar net. Prachtige zin.
Het nihilisme, denk ik, in de kern gevat.
Paradoxaal ook wel. Want waar wij blijven lezen, blijf jij schrijven.
Graag gelezen!

Hoi Tony, je tekst roept emotie op. Goed gedaan. PS. mijn oma zweeg ook.

Goed stuk weer Tony. Mooi hoe je die brij aan woorden hebt weergeven in de verwerkwoorde handelingen van de kinderen, scheefpoepende buurmannen etc. Zijn zwijgen woog zwaarder, ook goed gekozen. De observatie van de angst dat stilte geheimen onthuld. 

Haha, Tony, het seksisme van Sonja in één adem met dit deterministisch appel waarin mannen zwijgen omdat ze niks te vertellen hebben en vrouwen ratelen omdat ze niks te zeggen hebben. Taal is vaak dat functionele bespreken van het regelwerk, het luchten van je hart, het roddelen en zelden een gesprek. Soms, na een boek of film of tentoonstelling. Daarom, alleen al daarom is cultuur onmisbaar, maar dat terzijde. Ik schrijf om aan dat nut van taal te ontsnappen.

Heel fraai, het nietszeggende gekwebbel als moerstaal. Graag gelezen.

Een heerlijk stuk seksisme, waarmee alleen Tony Coppo's hoofdpersonen weg komen. Juist de ondertoon en de net iets over the top zinnen, die heerlijk weglezen, maken het een ZGG verhaal.

Beste Tony, 

Wat een mooie intro, het doet gelijk iets met me. Het contrast, de beelden die het gelijk oproept. In de tweede alinea weet ik niet helemaal of ik het met je eens ben, en dan denk ik: ho, wacht eens even, van wie moet ik dit slikken? Misschien is het goed om het even kort te onderbouwen. 

De laatste alinea is een kwestie van smaak. Houd je het intiem, famlilair, of breid je het uit en betrek je de lezer erbij? Misschien goed om na te gaan wat je met je stuk wilt bereiken.

Dankje Job, vaudchespeldt, kingcharles, Angus, martine, Emmy, kruid, raymond, hadeke en anna!

Much appreciated!

@Anna, je hebt gelijk, het kon beter, moest meteen alinea 2 en 3 omdraaien, en zoals bijna altijd, heb ik geen idee wat ik met dit geschrijf wil bereiken ;)