#542 - Walters eerste echte keer bij de meesteres

Dag Tony,
Als je Waltertje Hermans 'De man zonder glimlach' :-) dit verhaal had laten lezen, waren zijn collega's goedkoper uit geweest. Ook Walter had moeten lachen, lijkt me.
Met heel veel plezier dit afgeronde en fantasierijke verhaal gelezen.

'Je klinkt als Margriet Hermans. Familie?'

Walter schudde zijn hoofd.

'Trek dan maar dat broekje uit!'

Fraai slot!!!

Ha Tony,
Goed verhaal! Het woord borsten kan weg, dat zal iemand denk ik toch wel voor zich zien? Die zin: ga je optellen of aftrekken, supergoed gevonden met de dubbele lading. De laatste alinea is mij wat raadselachtig, heeft met gebrek aan voorkennis te maken vrees ik, Margriet en Waltertje Hermans zijn mij onbekend. 
 

Tony, meester(es)lijk. Net als Walter kom ik niet meer bij van het lachen.
Toch even schoolmeestertje spelen:
Een walm kaarslicht?
Daar stond ze: lang, in leer, borsten én met een zweep in haar hand: er ontbreekt m.i. een woord voor of na het woord borsten, borsten vooruit bijvoorbeeld.
Trek dan maar dat broekje uit!': ik zou de 'dan' vervangen door 'nu' anders lijkt het dat het broekje uittrekken een gevolg is van het feit van al of niet familie te zijn van Margriet. 
Walter schudde zijn hoofd: schudde het hoofd ja of neen? 

Ha Gi! Knikt men niet van ja en schud men niet altijd nee?

Emmy, er zijn landen in de wereld waar ja knikken neen en neen schudden ja betekent. Maar in dit verhaal maakt het in feite niet veel uit. De broek wel, die moet uit. 

Leuk verhaal, Tony. Graag gelezen.

Ik had het erg te doen met die arme man. Zijn gevoel omschreef je dus goed.  De wending vond ik leuk: dat ie toch ging lachen, en hoe!  Maar het eind/ de plot ontging me: Ik heb ook geen idee wie die Waltertje en Margriet zijn. 

Maar toch vond ik het een  goed geschreven verhaal, met leuke humor er doorheen. 

Lekker absurdistisch: bij dit soort groepsdruk denk ik aan corporale studentenverenigingen. In werkelijkheid is het psychotherapie. Heerlijk beeld van de innerlijk twaalfjarige, door goedgelovigheid, vermengd met wanhoop en/of onvermogen, meegelokt naar het lichaam, de vrouw, het genot, het absurde, Margriet Hermans.

Hoi Tony. Wat een psychotisch verhaal, een koortsdroom. Ik zie het wel voor me, al moet ik zeggen dat die cirkel collega's eromheen bijzonder zijn, en ook überhaupt het feit dat ze om hem aan het lachen te krijgen een meesteres hebben ingehuurd. Misschien zou het geloofwaardiger zijn als ze niet klaarstaat met haar zweepje, maar dat ze hem aan een houten kruis gaat binden om hem zo eens lekker te gaan kietelen :p. Maar goed, nu gaat mijn eigen fantasie ermee aan de haal, wat altijd een goed teken is als ik een verhaal heb gelezen. Dus dank, graag gelezen.