# 542 – De primitieve manieren van James F. Cameron

Dag Kruidnagel,

Het spijt me.
Het is gewoon niet waar ik van hou. Het is alsof ik iets van Ilja Leonard Pfeijffer lees. En dat kun je als een compliment zien, hoop ik. Maar ik hou er niet van. Taalbeheersing tot en met, dat wel.
Chapeau.
Maar het raakt me niet. Niet meer dan mijn mening, uiteraard. Ik zie mooie zinnen, maar word niet meegenomen.
En nogmaals. Volgens mij een voortreffelijke beheersing van de taal.
Al heb ik ik dan wel weer bij  Zijn vriendin draait het raampje dicht als de stank van rubber haar deodorant verdrijft. die stank van rubber verdrijft de deodorant toch niet, maar de geur van de deodorant?
En... galmen die portieren nu na, of het geluid van het dichtslaan daar van?

Ha Angus,

Haha, snap ik :-). Bedankt voor je goeie tips en compliment! Wel de vraag: tja, wat is dan deodorant? De geur of de stof? Groet, Ilja Leonard.

Dank voor je begrip, Kruidnagel.
En eerlijk is eerlijk. Ik las je bijdrage wel met iets van genoegen, vanwege je taalbeheersing. 

Volgens mij is deodorant de stof. Maar daar kun je over twisten. Dat wel. Want je ruikt de deodorant en het parfum. Maar volgens mij (niet meer en niet minder) als je het over verdrijven hebt, gaat over het verdrijven of verdringen van de geur ván. Want die deodorant of parfum blijven wel zitten. Groet, (nou, doe mij dan maar) J.J. de Lochte :-)
 

Hallo Kruidnagel,
Ik zou denk ik iets schrijven in de startscene wat op de geboden kan duiden.De HP breekt al geboden door naar de bios te gaan, maar zou zich wellicht daardoor ook meer druk gaan maken over het bestaan van anderen die ook geneigd zijn geboden te breken. (Bijv: Gij zult niet stelen.) wat een reden kan zijn om het raampje dicht te draaien. (Maar ik snap wel dat je voor geur bent gegaan, in verband met de opdracht een zinneprikkelend verhaal te schrijven.) Omdat er geen dialoog is, is het mij aan het begin moeilijk mij hun holle stemmen voor te stellen. Mooi beeld van zo’n bioscoop die boven een parkeergarage is gesitueerd. Ook het thema is interessant. Deze zin vind ik goed gevonden De filmzaal is het duister waar hij nog nooit is geweest. Samen met haar breekt hij veel geboden.
Het is mij nog een beetje een raadsel waarom ze hem ontglipt. 
Het: ook dat de film ruim drie uur duurt, vindt hij vanzelfsprekend past op de een of andere manier niet goed op die plek in het verhaal. De film moet goed in het geheugen van de lezer zijn ingeprent, in al zijn details, om volop mee te kunnen in het verhaal. 
Wil hij het verwoorden naar zichzelf? Of naar zijn date? Het woordje bijna zou ik voor uitspatting weglaten. Ook kan je kijken of je het woord maar kan vermijden in de zin over de speelfilms. (Bijv. Met iets als: Het was niet de eerste keer dat hij een speelfilm zag.

Sorry Kruidnagel; hoewel ik je taalgebruik zoals altijd erg fraai vind, kan ik het wat lastig volgen. Het lijkt te beginnen met de eerste keer naar de film, Titanic. Dan zou ik denken dat het om een kind gaat, maar qua taalgebruik lijkt dit eerder minstens een jongvolwassene te zijn. Klopt dit? Daarna volgen mijneringen die vooral vanuit HP's oogpunt lijken te zijn geschreven, en lijkt hij zich opeens op een parkeerterrein te vinden. En het eindigt met een terugblik, met vermelding van een Iers dansfeest. Heb het idee dat er veel losse scenes in zitten. En wellicht ligt aan mij, maar ik kan na meerdere keren lezen niet echt het verband ertussen leggen.

Allemaal bavianen!

Het leest lekker vlot weg en door de zinsopbouw, de gekozen woorden, alliteraties en gekromde metaforen, lees je een verhaal in het verhaal. Ook al heeft het eerstzins niet veel om de arm, de arme man en zijn gedweep in de partnerkeuze komt mooi naar boven, al blijft het even ondergesneeuwd als de ware tijd.

Mijn favoriete zin:
 

Van dat alles uit zijn kindertijd weet ze niets af, ze vraagt het niet en hij heeft er de taal niet voor, maar haar huid is warm en zacht en dan houdt hij wel genoeg van haar voor nog een jaar.

Ook de slotlinea is meesterlijk verwoord: drie decennia later op een telefoon de film herbekijken en opnieuw 'ervaren' ... meesterlijke vondst: het denken aan zijn vrouw bij de Ierse feesten in het ruim. Je moet er de vetzak maar voor zijn ;)

ZGG

Ha Tony, medemens! Wat lekker ook, jouw al even onvolprezen als concrete lof. Zelf heb ik genoten van het schrijven hiervan en het lezen hiervan en tja, het is eens wat anders, dat is zo.

Ha Emmy en Virtuosuo, dank voor het lezen en reageren! Het helpt op zich, de film scherp op het netvlies hebben, maar de beelden worden genoemd. De regiestijl van Cameron en der hp's stijl in liefde zijn wat lomp, net als zijn lompe geloof waarvan hij lomp de aanstellerige regels breekt.

Ik vind het ook een prachtig verhaal. Ik herken er ook het zoeken van je eigen weg in, na een opvoeding vol regels en geboden. Heel mooi gedaan! Deze zinnen sprongen er voor mij uit, waarschijnlijk door de herkenbaarheid (alleen niet bij de bioscoop, maar bijvoorbeeld de discotheek o.i.d.)

De filmzaal is het duister waar hij nog nooit is geweest. 

Die beeldflarden vergeet hij echt nooit, want de duivel sluipt je leven in op sokken, zoals hij weet. 

Ha Laura, dank je! Dat het toch gevoelens raakt komt dan misschien wel door de herkenbaarheid.

Hoi Kruidnagel. Misschien heb je al herschreven, maar ik vond het een fijn verhaal om te lezen. Het maakt wel dat ik moet concentreren, maar dat is de moeite waard. Het begin is beeldend en dan kom ik er lekker in. Alhoewel deze zin ik niet zo lekker vond lopen: "Hun stemmen klinken hier hol; de klank galmt na als ze hun portieren dicht slaan." De punt-komma doet de suggestie dat het tweede stuk een toelichting van het eerste stuk is, maar dat is het niet. Het zijn twee losse evenementen. De klank galmt na als ze hun portieren dichtslaan. Hun stemmen klinken hol.

Het stuk met de film, en het feit dat hij daar realiseert dat hij hoger mocht mikken, vond ik prachtig. Deze zin overigens niet: "Dit is nog niet het jaartal en evenmin de leeftijd voor veel verwondering.". Het klinkt juist alsof hij middenin de levensfase zit voor verwondering, en dat ook doet, zelfs in de zinnen daarna. 

De alinea die begint met "verwoorden" raakte ik het een beetje kwijt. Het was wat uitleggerig voor mij gevoel. Het einde met de uitvaart is weer echt mooi. Klopt het nou dat de suggestie is dat hij het meisje waarmee hij naar de Titanic ging heeft verlaten, hoger heeft gemikt en uiteindelijk nu staat bij de begrafenis van zijn "Rose"?

Ha Karel123, bedankt voor je uitgebreide reactie! Haha, ik zie nu dat het woord 'afvaart' indirect misleidend is. Eens zien of ik nu met wat afstand naar het verhaal kan kijken, want nee, ik had het niet herschreven.

Ik heb het verhaal nu her en der een beetje aangepast.

O, en Emmy: dank je! Met zoveel tekst zonder witregel in je reactie en met meteen een kritische openingszin sloeg ik hem even over, maar nu niet.

Hoi Kruidnagel, ik vind het een prachtig geschreven tekst, jaloersmakend. Ik kom echter niet goed in het verhaal zelf. In die zin sluit ik me aan bij de opmerking van Angus over Ilja Leonard Pfeijffer. 
Desalniettemin bewonder ik je schrijfstijl.

Dank je, Fief! En het nadeel van IJP: mijn teksten zijn maar 439 woorden.

Ha Kruidnagel,

Het is mijn bedoeling om opbouwend te zijn in mijn feedback. Ik zou het spijtig vinden als ik daar niet in ben geslaagd.

Ik heb een zichtbeperking waardoor het soms lastig is een duidelijk beeld te hebben van de juiste opmaak van de tekst. (Ik werk veel met een brailleleesregel) Excuses! Ik zal er beter op letten. 

Ha Emmy,

Goed om dat te weten, dank je! Je feedback was absoluut opbouwend, zag ik in tweede instantie.

Paar keer gelezen en hoewel het onderwerp me zeker  interesseert, (en er echt heel mooie zinnen in staan!), pakt het verhaal me toch niet helemaal.  Ik denk dat je schrijfstijl me parten speelt: Ik moet teveel moeite doen om het verhaal goed te begrijpen. Maar uiteindelijk zegt dat misschien wel het meeste over mij;)

Ha LiaV, dank je voor het lezen en reageren! Ik schrijf denk ik niet om voor iedereen altijd meteen begrijpelijk te zijn 😀.

 Kruidnagel je verhaal met veel plezier gelezen.

Hoi Kruidnagel,

Het is een knap verhaal. Ik sluit me qua feedback denk ik het meest bij Fief aan. Op zich houd ik wel van moeilijk leesbare teksten, maar het onderwerp helpt me niet mee omdat ik de film niet helder meer heb. De worsteling met kerkgenootschapp(en) boeit me dan wel weer. Ik denk dat het zou helpen om langere teksten van je te lezen want het duurt altijd even voor ik gewend ben aan zo'n stukje literatuur. 

In ieder geval zeker graag gelezen (meerdere keren zelfs)

Ha Job, dank je, heel fijn om dat te lezen!

Ha Sonnema, dank je, een eer, dat je hem vaker gelezen hebt!

En nu nog de coaches: zouden zij de soort zijn die alleen op maandag reageren? Gezien het cv verwacht ik er wel wat van.

Nog snel proberen de nieuwe coach voor te zijn. Ook ik hoop dat ze niet de gewoontes van Odile overneemt die soms pas reageert in de vroegste dinsdagmorgenuurtjes. Maar dat is nog altijd beter dan die ene die het niet nodig vond enige feedback te verschaffen en inmiddels met de noorderzon is verdwenen. 
Over jouw bijdrage is reeds veel digitale inkt gevloeid en met de meeste commentaren ben ik het eens. Ik behoor echter tot de kleine groep van lieden die de film niet gezien heeft. Daar heeft Cameron niets mee te maken maar wel de man in de film op het voorsteven van de Titanic. DiCaprio kan mij weinig tot niet overtuigen maar dat geldt bijvoorbeeld ook voor de Duitse tenor (?) Jonas Kaufmann. Op Klara houden de presentatrices van hem. Volgens mij meer om zijn looks dan om zijn stem, die mij er telkens toe beweegt de volumeknop dicht te draaien tot zijn gekweel voorbij is. 
Jouw stijl vraagt inderdaad om veel aandacht, maar na herhaaldelijk lezen heb ik mij door jouw tekst geworsteld en heb de niet zo originele bedenking: als dit niet zintuiglijk is geschreven, wat dan wel. Knap, zoals altijd trouwens.  

Mag ik nog even kort betogen dat ik het uiterst jammer vind, dat zelfs bij ‘schrijvers’ dit als ‘moeilijk’ wordt bestempeld.

( ik las het nog een paar maal opnieuw, om te proberen leren)

elk woord heeft zijn functie, elke zin zijn verhaal en elke twee zinnen strijden om het gekleurd gecreëerde universum.

@kruidnagel: meer van dit. Het beste wat ik al las in 2025. Zou je zo een boek volkrijgen? 
 

ZZGG

K.N.& T.: Les grands esprits se rencontrent.

O, mais non, M. Gi! Grands esprits sont les gens qui j'étude maintenant, comme Simone Weil, traductée, naturellement, ze is zo al lastig zat.

Maar in goed Frans: dank je. 

&@Tony: Odile zei over een eerdere inzending van me dat het voor een heel boek te veel gevraagd was (maar ik heet dan ook geen James Joyce), en die was veel lastiger te lezen. Dit zou me toch moeten lukken, als ik de tijd en focus kon ophoesten. Een plan, ça.

Mooi verhaal, Kruidnagel. Er zitten veel beschrijvingen in maar die storen me absoluut niet, dus graag gelezen!