Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#542 De eerste keer

21 januari 2025 - 13:48

 

Mijn handen trilden bij het samenvouwen van mijn papieren. Het applaus, dat slechts uit enkele hoeken van de zaal indringend had geklonken, lag als een al gebruikte, nog natte handdoek om me heen. Ik kon mij er niet aan warmen. Had ik te langzaam gesproken? Eerder te snel. Het was een vergissing geweest de voordracht in het Hebreeuws te houden, maar eens moest de eerste keer zijn.
Bij de nazit kwamen Renate Finkel en haar bizar kleine echtgenoot, wiens naam mij nog altijd niet te binnen schiet, direct op mij afgestapt om dit feit nog eens te onderstrepen.
‘Goed gesproken, maar je ogen, Max.’
‘Wat is er met mijn ogen?’
Alsof ze van plan was mij te hypnotiseren, bewoog ze haar wijsvinger van links naar rechts en weer terug.
‘Je dacht zeker dat wij het niet zouden merken, slimmerik. Je uitspraak is niet slecht, echt niet. Maar die kijkers van jou, ze gingen bij het voorlezen de verkeerde kant op.’
Het lukte mij niet mijn schaamte weg te lachen.
‘De vertaling was wel van jouw hand?’
Het schonk haar een zichtbaar genoegen mijn ego te laten verkruimelen. Mijn stellige ja overtuigde haar niet.

Drie weken had het mij gekost om mijn zorgvuldig geformuleerde voordracht uit het Duits te vertalen. Zes getypte vellen, meer was het niet. Het was me te pijnlijk toe te geven dat ik dat niet helemaal alleen had gedaan. Mijn oude schoolvriend, die al jaren voor Hitler ons Praag innam in Jeruzalem woonde, was me te hulp geschoten. We hadden besloten de tekst fonetisch op te schrijven, dit zou voor zo min mogelijk versprekingen zorgen.

‘Ik wil je er wel bij helpen een volgende keer.’ Renate gaf mij haar kaartje.
De knipoog die ze eraan toevoegde deed me blozen. Onwillekeurig maakte ik kort oogcontact met haar man. Er hing een spanning in de lucht die ik herkende en maar al te graag zou negeren. Als ik verstandig zou zijn geweest, had ik het kaartje in de dichtsbijzijnde prullenbak geworpen zodra dit stel zich van mij had losgemaakt. Verstandig ben ik helaas alleen op bepaalde deelgebieden van mijn bestaan. De liefde behoort daar in elk geval niet toe.

 

Lid sinds

12 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 januari 2025 - 15:56

Dag Emmy,

Heel graag gelezen!
Vanwege:
De details, zoals: wiens naam mij nog altijd niet te binnen schiet
De beeldspraak: lag als een al gebruikte handdoek om me heen. Ik kon mij er niet aan warmen. 
Een heel fraai gevonden element: Maar die kijkers van jou, ze gingen bij het voorlezen de verkeerde kant op. in combinatie met Alsof ze van plan was mij te hypnotiseren, bewoog ze haar wijsvinger van links naar rechts en weer terug.
Echt een hele gave vondst!!! Mooi hoe je hiermee laat zien dat ze geen tekst voorleest die in het Hebreeuws is geschreven. En ook het 'venijn'' van Renate.
Mooi slot ook.
Misschien de witregel weghalen na [..] moet de eerste keer zijn. Nu vroeg ik me namelijk even af wat ze kwamen onderstrepen. Door die witregel, denk ik. 
Detail. Nogmaals. Heel graag gelezen!

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 januari 2025 - 16:49

Dank @Angus Ik heb meteen even de witregel aangepast. Wat fijn dat het in de smaak viel. Het verhaal is ontstaan vanuit een anekdote die Max Brod ooit vertelde. Het is hem daadwerkelijk overkomen toen hij nog maar net in Tel Aviv aangekomen was, na zijn geslaagde vlucht voor de nazi‘s. (Dat fonetisch lezen en de ogen die de verkeerde kant op gingen. Al het andere heb ik verzonnen.) <— al had Max wat het gebied van de liefde betreft in zijn jonge jaren in elk geval weleens een affaire. Ik heb me vrij intensief in zijn leven verdiept omdat ik een biografie schrijf over een van zijn beste vrienden (Oskar Baum). Ik hoop dat een beetje van wie zij waren zo nog in fictie bewaard zal blijven. 
 

@Job dankjewel!

Lid sinds

12 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 januari 2025 - 16:54

Het verhaal is ontstaan vanuit een anekdote die Max Brod ooit vertelde. Het is hem daadwerkelijk overkomen toen hij nog maar net in Tel Aviv aangekomen was, na zijn geslaagde vlucht voor de nazi‘s. (Dat fonetisch lezen en de ogen die de verkeerde kant op gingen. Al het andere heb ik verzonnen.) 
Dan heb je die anekdote, wat mij betreft, heel mooi en authentiek verwerkt in de beperkte ruimte van 350 woorden!

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 januari 2025 - 18:07

Ha Emmy,

Dit verhaal heb ik met heel veel plezier gelezen. De historische setting voegt hier veel toe en je geeft steeds een beetje informatie weg, waardoor je me helemaal meeneemt in dit levendige verhaal. Goede humor ook in de slotzin.

Twee suggesties. De metafoor met de handdoek is veelbelovend, maar bij applaus dat om de hp heen ligt kan ik me helaas niets voorstellen. Bij een handdoek denk ik daarnaast niet aan mezelf warmen, maar aan mezelf afdrogen. En de zin 'Mijn oude schoolvriend, die al jaren voor Hitler ons Praag in bezit nam in Jeruzalem woonde, was me te hulp geschoten' verdient verduidelijking (bv. ...'die al jaren voordat Hitler ons Praag innam in Jeruzalem woonde'.)

Maar dus vooral: prachtige verwoording van de gedachten en gesprekken. Echt genieten!

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 januari 2025 - 19:25

Ha Kruidnagel,
Dankjewel! Wat de handdoek betreft, ik heb daar zelf andere ervaringen mee, die wellicht mijn associaties kleuren. We wonen in een oud huis, met een badkamer die er al sinds de bouw in zit. Ik weet nooit hoe snel ik een handdoek moet grijpen om mijn net opgedane warmte van de douche niet te verliezen. Wanneer ik dan een nog natte in plaats van een droge handdoek tref is dat zeer onaangenaam. Een applaus dat rondom klinkt kan als een warm bad aanvoelen of karig. Kwestie van voorkeur denk ik. Ik zag na jouw feedback inderdaad dat de zin zoals hij eerst was, over de oude schoolvriend voor verwarring kan zorgen. De suggestie moet niet boven komen drijven dat die vriend Praag al voor Hitler ingenomen had ha. Dus dank daarvoor. Aangepast. Jouw suggestie was een goede. 

Lid sinds

12 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 januari 2025 - 20:28

We wonen in een oud huis, met een badkamer die er al sinds de bouw in zit. Ik weet nooit hoe snel ik een handdoek moet grijpen om mijn net opgedane warmte van de douche niet te verliezen. Wanneer ik dan een nog natte in plaats van een droge handdoek tref is dat zeer onaangenaam.
Hetzelfde hier. Vandaar de herkenning. Dat zal inderdaad niet voor iedereen gelden.
Maak er anders misschien een gebruikte nog natte handdoek van.

Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
21 januari 2025 - 21:35

GG! Fonetisch Hebreeuws voorlezen? Op zich toch geen verkeerde prestatie, denk ik dan. Wat de liefde met Renate en haar echtgenoot komen doen, heb ik gemist. Of ik weiger de historische context op te gaan zoeken. (my bad)

 

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 januari 2025 - 22:24

Ha Tony, Dankjewel! Er hoeft niets opgezocht te worden wat deze liefde betreft. Je aangetrokken voelen tot iemand die al bezet is, maar ook graag het bed met jou deelt kan iedereen overkomen. Het overkwam in dit verhaal de hoofdpersoon. Het was mijn hoop dat, hoewel (opnieuw) subtiel aangegeven, dat gegeven wel duidelijk was. Fonetisch Hebreeuws voorlezen is zeker een goede prestatie, maar de blikrichting kan wel verwarrend zijn voor publiek die het anders gewend is. (Zoals voor mensen die gewend zijn aan de rechterkant van de weg te rijden, het linksrijden in een land waar dat de conventie is, onnatuurlijk voelt.) 

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 januari 2025 - 23:04

Hoi Emmy. Leuk verhaal, graag gelezen! Er zit eigenlijk 2x een eerste keer in (als ik de foreshadowing aan het einde mag geloven :p) Ik word meegenomen in de anekdote en het komt heel geloofwaardig over. De dialoog helpt daarin ook mee. Een witregel na de tijdsprong (bij de nazit) helpt denk ik, daar raakte ik even in de war. Ook vraag ik me af of dit verhaal niet beter werkt in de tegenwoordige tijd. Het is zo actief geschreven en spannend, volgens mij zou dat goed passen. 

Lid sinds

5 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 januari 2025 - 0:17

Hoi Emmy, het is mooi geschreven en in die zin graag gelezen. Het is door de uitleg in de reacties dat het verhaal voor mij wat duidelijker wordt. 
Ik mis wat lucht in je verhaal. Na de zin "Mijn stellige ja overtuigde haar niet." zou een witregel kunnen omdat de tekst erna gaat over het vertalen van de tekst. Na de zin eindigend op "..oor zo min mogelijk versprekingen zorgen." zou dan de volgende witregel kunnen.

‘Goed gesproken, maar je ogen Max.’ ---> achter ogen hoort ook nog een komma. Max is een aanspreking.

Drie weken had het mij gekost om mijn zorgvuldig geformuleerde voordracht, zes getypte vellen, meer was het niet, uit het Duits te vertalen. ---> Ik zou hier twee zinnen van maken in een andere volgorde. De komma's halen mij uit de zin.
Drie weken had het mij gekost om mijn zorgvuldig geformuleerde voordracht uit het Duits te vertalen. Zes getypte vellen, meer was het niet.

Mijn oude schoolvriend, die al jaren voor Hitler ons Praag innam in Jeruzalem woonde, was me te hulp geschoten. ---> deze zin leest voor mij nog steeds niet lekker. Ik denk dat de volgorde moet zijn:
Mijn oude schoolvriend die al jaren in Jeruzalem woonde voor Hitler Praag innam, was me te hulp geschoten.

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 januari 2025 - 9:11

Ha Fief,
Dankjewel voor je scherpe blik en nuttige wenken. Ik heb meeste toegepast. De zin over Jeruzalem etc. is denk ik een gevoelskwestie. Zoals bij het tolken (ik werkte vroeger als tolk gebarentaal) meerdere opties zijn mogelijk en beiden juist. In dit geval is het woord ons in die zin belangrijk en kan niet weggelaten worden. De lezer weet immers nog niet dat zowel de hoofdpersoon als de schoolvriend oorspronkelijk uit Praag komen. Ons laat ook zien hoe verknocht beiden waren aan Praag, de stad die ze onvrijwillig moesten verlaten. 

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 januari 2025 - 9:35

Hallo Karel,
Het kan inderdaad ook in de tegenwoordige tijd, maar de huidige vorm past mij beter. De witregels toegevoegd! Dankjewel!

Lid sinds

10 maanden 4 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
24 januari 2025 - 20:04

Hoi Emmy,
Mooi verhaal, origineel, en fijn om te lezen. Met name de eerste alinea, die boeide mij persoonlijk het meest. Verrassend hoe die oogbewegingen haar min of meer verraadden.  

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 januari 2025 - 13:42

Ha Lia,

dankjewel voor je positieve feedback. Ik geloof dat jij niet de enige was, die dacht dat de hoofdpersoon een vrouw is, maar het is een man. (Max)  

Lid sinds

5 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
25 januari 2025 - 17:07

Hoi Emmy,

Indrukwekkend verhaal. Erg mooi geschreven, ik heb nogal wat Joodse schrijvers in de kast staan(oa. Chaim Potok, Leon Uris en Michael Chabon) en het interesseert me sterk. Het is wat dat betreft een mooie anekdote die nog mooier vormgegeven is in een verhaal. Erg graag gelezen

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 januari 2025 - 17:57

Dank @Sonnema, ik geniet ook van Potok. Van de andere auteurs die je noemt heb ik nog geen werk gelezen. Ik zal ze opzoeken, je hebt me nieuwsgierig gemaakt. Ik ben lid van de vereniging ter bevordering van het Hebreeuws en kwam er laatst eindelijk aan toe (de vertaling van) het korte verhaal De naam van Aharon Megged te lezen. Het was in hun uitgave Siffroet aflevering 31, 2024 opgenomen. Echt een aanrader wat mij betreft. Ik kende zijn werk nog niet. 

@Fief Ik zal me eens bezinnen over een andere titel voor het verhaal. Op zich past hij, maar een dergelijk verhaal kan ook meerdere namen dragen :-)