# 542 Het begin van de herfst

Angus een fraai afrekeningsverhaal met een bijzonder einde. Graag gelezen,

Dank voor je reactie, Job.

Hallo Angus,
Een heel mooi verhaal! Sterk beeld van dat hij passen vooruit liep. (Al dacht ik wel: zijn tien passen niet wat veel tussen deze twee heren?) Je dialogen zijn sterk. Mooi die gelatenheid van diegene die vermoord wordt. Wat mij betreft zou het verhaal al kunnen eindigen bij zacht. (Hoewel dit ook prima kan.) Ik zou wellicht de laatste alinea iets anders verwoorden, iets als:
Telkens als ik nu een trekker overhaal, hoor ik daarna het gekras van een kraai en bekruipt mij het gevoel dat het altijd herfst zal zijn. Het lijkt wel alsof het gekras dan harder is en langer duurt. Vanochtend hoorde ik het ook toen ik wakker werd. 

Dag Emmy,

Je hebt helemaal gelijk! Ik ga daar vijf passen van maken :-). Net even afgemeten.

Maar het kan dan weer niet eindigen bij zacht voor mij. Dan is het verhaal niet 'rond'.

Je suggestie voor het einde waardeer ik. Vooral bekruipt me het gevoel. Dank! Eerlijk gezegd, zou dat waarschijnlijk inderdaad sterker zijn. Jouw einde in zijn geheel. Top! Ik laat het nu toch zo staan. Niet uit koppigheid, hoor. Maar dit is zoals ik het schreef, en daar mag op geschoten worden. (Behalve die tien passen, dat ging te ver ;-) ). 
Dank voor je reactie.

Ha Angus, super! Je zou het twee keer gekras van een kraai nog kunnen afwisselen met iets als: het komt me voor alsof het geluid indringender is en langer aanhoudt. 

het komt me voor alsof het geluid indringender is en langer aanhoudt.
Nee, dat bekruipen. Dat was beter! 
alsof het geluid indringender is en langer aanhoudt. Ook top!
Nogmaals dank!

Wat die passen betreft geeft het mij stof tot nog even over nadenken. Het is een mooi vraagstuk! Er vijf passen van maken geeft de lezer het gevoel: hey die man heeft er vertrouwen in dat die gozer niet zijn vrijheid tegemoet zal rennen. Drie passen zou het misschien beklemmender kunnen maken voor diegene die voorop loopt. Deze twee mannen kennen elkaar blijkbaar al langer en rennen als je handen aan elkaar vastgebonden zijn gaat toch al niet zo lekker. Laat hij er ruimte tussen zodat hij niet zelf alsnog aangevallen kan worden door diegene die hij straks gaat omleggen? Allemaal vragen die zo in mij opkomen en waar ik nooit eerder over na heb gedacht. Leuk!

Ik heb het echt even afgemeten, Emmy.
Vijf passen lijken me prima,
Het moet ook niet beklemmend zijn. Er is respect (gangsterwoord). Het gaat (voor wat betreft de afstand) over controle. Maar het blijft zakelijk met respect ;-).
Overigens plezierig dat je erin leest dat ze elkaar al langer kennen.
Weer bedankt.

Het is een uitdaging om met zo weinig woorden een verhaal te schrijven. Je schreef deze passage erg goed, edoch is het net geen verhaal, daarom weten we te weinig over de personages. Je kan dat misschien bereiken met enkele woorden?

ik begrijp dat hp voor het eerst moordt en dat te vermoorden dat al vaker deed. Maar waarom rekenen ze met elkaar af? en waarom blijft HP moorden? Hints in die richting zouden me helpen het verhaaltje voller te vinden.

Pas op! ZGG

Hoi Angus, een ingetogen verhaal, mooi verteld. Het slachtoffer is wel heel relaxed over zijn naderende einde. Wat ik mis, is het gevoel van de dader bij het geheel. 
De vijf passen voegen voor mij niets toe. Persoonlijk vind ik vijf nog erg veel voor een conversatie en observatie. Als je het weg zou laten, kan de lezer zelf wel een beeld vormen van de afstand. 
Behalve dat, graag gelezen.

'Maar, weet je? Je leven zal na vandaag nooit meer hetzelfde zijn. --> dit moet volgens mij als één zin geschreven worden.
'Maar, weet je, je leven zal na vandaag nooit meer hetzelfde zijn.

Hoi Angus, een spannend verhaal! Het maakt meteen nieuwsgierig de scene met de tiewrap. Het einde, toch de sluimerende wroeging, is ook mooi. Ik raakte wel wat in de war bij "had jij dan daar ooit last van"? Is hij zelf dan ook een moordenaar? Plus, gezien de situatie, vond ik het ook wat vreemd dat hij verbaasd was door de verleden tijd. Tenslotte lijkt het erop dat beide mensen precies weten wat er gaat gebeuren. Verder spannend verhaal en graag gelezen!

Bedankt voor je reactie, Tony.
Het is inderdaad meer een scène, met een kort vervolg, dan een verhaal. Hoofddoel voor mij was de eerste keer beschrijven en daarbij de zintuigelijke waarneming te gebruiken. Als voor de lezer duidelijk is dat het de eerste keer is dat de HP moordt, zonder dat ik dat expliciet benoem, ben ik tevreden. Het waarom? "Gewoon" een opdracht. Waarom hij door blijft gaan? Er moet brood op de plank ;-).

Dag Fief, de HP is inderdaad vrij gevoelloos. Dat gevoelloze, gewetenloze, is een pantser waar aan het einde barstjes in beginnen te komen.
En die vijf passen? Wellicht inderdaad overbodig. Maar naar mijn gevoel geeft het een iets beter beeld. Maar dat is puur mijn gevoel.
'Maar, weet je? Je leven zal na vandaag nooit meer hetzelfde zijn.' Daar blijf ik de voorkeur aan geven. Het vraagteken levert volgens mij een korte pauze op. Het slachtoffer peilt of hij de HP nog op andere gedachten kan brengen, zonder te smeken. Relaxed zou ik het slachtoffer niet willen noemen, eerder berustend. Een professional die zijn lot accepteert. Althans, zo zie ik hem.
Bedankt voor je reactie.

Dag Karel, 
Ik raakte wel wat in de war bij "had jij dan daar ooit last van"? Is hij zelf dan ook een moordenaar? Juist :-)

Plus, gezien de situatie, vond ik het ook wat vreemd dat hij verbaasd was door de verleden tijd. Tenslotte lijkt het erop dat beide mensen precies weten wat er gaat gebeuren. Die wenkbrauwen gaan niet uit/van verbazing omhoog. Het slachtoffer is aan het peilen of hij HP nog op andere gedachten kan brengen. Als HP de verleden tijd hanteert, constateert het slachtoffer dat dat kansloos is.
Bedankt voor je reactie.

Angus, mooi geschreven hoor. Graag gelezen!
Ik zag de scène helemaal voor me. Ik zag het voor me als een scène uit Penoza (voor wie die serie kent), waarbij de jongste telg Luther doodschiet omdat hij iets heeft geflikt (gepraat met de politie? Geld in eigen zak gestoken?). Heel geloofwaardig gedaan.

Bedankt voor je reactie, Laura. Als een lezer het helemaal voor zich ziet, ben ik tevreden. Maar Penoza heb ik nooit gezien. De aanleiding voor de liquidatie? Geen idee. Dat vond ik voor deze opdracht niet zo van belang.

Ben ik met je eens hoor. Ik bedoelde gewoon te zeggen dat ik het helemaal voor me zag.

Dat begreep ik wel, Laura. Maar met uitzondering van 'Undercover' en 'Crimi Clowns', ben ik geen liefhebber van Nederlandstalige crime series. Vandaar. (Dus nooit gezien, klopt ook niet helemaal. Maar na vijf minuten afgehaakt bij Penoza. Kwestie van smaak, zonder oordeel. Gewoon niet mijn ding.)

@ Fief. 
Ik was toch niet helemaal tevreden en heb wat wijzigingen aangebracht. De vijf passen? Die zijn ook gesneuveld. Volgens mij heb je gelijk. Dank je.

@Emmy. Ook jouw suggestie voor het slot heb ik (licht) aangepast verwerkt. Dank je.

Ha Angus,

Ik heb net even steekproefsgewijs kennisgemaakt met je meesterlijke oeuvre (helaas heb je de oudste verhalen verwijderd) na mijn vermoeden dat dit mijn eerste reactie op jouw verhalen is (en de jouwe je eerste op die van mij) hoewel we hier allebei al jarenlang af en aan rondwaren. 

Het bovenstaande verhaal is niet mijn favoriete genre (afrekeningen onder criminelen), en de uitgemergelde dialoogstijl dwingt me tot herlezen, maar tja, er valt wat te genieten, dus reageer ik nu alsnog. Ik lees het gegeven als de dag waarna de schurk alsnog moet erkennen dat moorden je sowieso niet in de koude kleren gaat zitten. Dat kun je herfst noemen. Ik noem het lente. Terecht dus, al die zintuiglijke lichtheid in de inleiding.

Alleen dat loopje van die merel haalde me er even uit, met die lopende mensen om zich heen, maar dat zal aan mij liggen. En 'Hij liep voor me. Zijn handen,' 'zei ik, toen we,' 'niet de eerste zijn, die daarna': soms gaat het domweg om rake punten, komma's, spaties, niet per se in die volgorde. 

Dag Kruidnagel,

Op de eerste plaats bedankt voor je reactie.
Jouw schrijfstijl is, volgens mij, mijlenver verwijderd van die van mij. En dat mag uiteraard, zolang we daar maar wederzijds respect voor hebben. 
Maakt het wel, zelfs, moeilijk om je reactie te duiden :-). Moest 't twee keer lezen. Maar dat geeft niet.
Leuk dat je bent gaan spitten in mijn verleden hier. Dat waardeer ik. (Doe ik zelf ook trouwens). Bedenk wel dat ik hier jaren niet meer ben geweest. 

On topic.
Prettig om te lezen dat ondanks dat het niet je favoriete genre is er wel wat te genieten viel.
En ja, 'uitgemergelde dialoogstijl'. Ik ben echt een adept van 'less is more' en 'show don't tell'. Kwestie van smaak denk ik en daarover mag iedereen van mening verschillen.

Ik lees het gegeven als de dag waarna de schurk alsnog moet erkennen dat moorden je sowieso niet in de koude kleren gaat zitten.
Als je bedoelt De dag waarop, jaren later. Klopt. 

Dat kun je herfst noemen. Ik noem het lente. Dat zou kunnen. Als hij tot inkeer komt en zijn leven verandert. Maar laten we het erop houden dat eerst het besef, de depressie (de herfst), zijn intrede lijkt te doen.

Alleen dat loopje van die merel haalde me er even uit, met die lopende mensen om zich heen, 
Nou, die merel zit hoog in een boom, ergens (in de bosrand). Die is vrouwtjes aan het lokken en heeft nog geen enkel oog voor de aanwezigheid van mensen daar beneden.

En 'Hij liep voor me. Zijn handen,' 'zei ik, toen we,' 'niet de eerste zijn, die daarna': punten, komma's, spaties, niet per se in die volgorde. 
Sorry. Hier kan ik geen chocola (weer sorry) van maken. Ik snap echt niet wat je bedoelt. Ik heb niet het idee dat ik leestekens, spaties komma's verkeerd heb geplaatst. Als je dat bedoelt.

Groet

Ha Agnus,

Voor die 3 verkeerd geplaatste leestekentjes kom je de plekken tegen met Ctrl+F (of voluit: eerst fragment selecteren, dan Ctrl+C, dan Ctrl+F).

Een depressievagevuurtje gun ik zelfs de live vergeven moordenaar aan het kruis wel als groot deel van zijn catharsis.

Dat loopje van de merel verwarde me, een heel klein beetje maar, door het woord 'loopje' zelf, doordat er ook mensen liepen, ooit tien en later vijf passen achter elkaar.

Hoi Angus,

Mooi verhaal, helemaal mijn stijl. Ik heb ervan genoten, erg graag gelezen. Wat mij betreft is de tweede versie iets beter, maar het scheelt weinig.

Enige puntje is dat ik niet helemaal snap wat de laatste zin als doel heeft. Hij voelt er een beetje bij geplakt, alsof er een vervolg moet komen, maar de zin er net niet genoeg op wijst. Maar ik zie dat niemand erover struikelt, dus ik zal wel de enige zijn.

Dag Sonnema,

Dank je.
En ja. Van elkaar verschillende genres, maar de overeenkomst in stijl proef ik inderdaad ook. Leuk.

Voor wat betreft die laatste zin. Dank voor die kanttekening. Hij is bedoeld om aan te geven dat HP gevoelloos probeert te zijn (zie ook de reactie van Fief), maar dat zijn geweten begint te knagen. 
Maar dat kan misschien inderdaad beter.
Ik heb het aangepast. Ik weet uiteraard niet of het daardoor voor jou duidelijker wordt, maar voor mij wordt het nu nog ronder. Vanwege Je zou niet de eerste zijn, die daarna nooit meer echt lekker in slaap valt. En dat lukt misschien nog steeds voor HP. maar...het ontwaken ;-).
Nogmaals dank! Waardevolle kanttekening.

@ Kruidnagel.
Je hebt gelijk met je opmerking over de leestekens. Aangepast. Dank je.

Hoi Angus,

met de uitleg die je erbij geeft snap ik hem nu beter, zeker met je herziene versie.

Hoi Angus, graag gelezen! Het maakt me nieuwsgierig naar wat eraan vooraf is gegaan, maar tegelijk is het juist goed dat je dat open houdt zodat de lezer zelf kan gaan verzinnen. De laatste alinea vond ik ook mooi, vooral door die korte zinnen.

Dank voor je reactie, Natas.

Hoi Angus, de eerste liquidatie lijkt mij ook wel spannend, originele invalshoek! Het contrast van de rustgevende plek tegenover de gruweldaad werkt in dit verhaal erg goed. Het vastbinden met tiewraps heb ik moeten opzoeken. Ik wist niet dat dat überhaupt mogelijk was. Weer wat geleerd!