Geen afbeelding
Bennieuwd

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#530 Bonaire

 2 november 2024 - 11:03

 

Ze had een appje gestuurd. Uit zichzelf.
Hij herlas het. Nog een keer. En nog een keer. Het was een simpele mededeling: “Ik ben aangenomen bij de douane. 1 november beginnen.”
Hij scrollde terug. Ruim drie maand geleden hadden ze voor het laatst contact gehad. Ook via de app. Fysiek contact was zeker al een half jaar geleden. Nou, fysiek contact… Ze hadden koffie gedronken.
Zolang als hij haar kende, was hij degene die het contact onderhield. Ze antwoordde drie uur later, of vijf, of een dag. Meestal staccato. Gaat goed. Ja. Nee. Ergerniswekkend, maar ze reageerde tenminste. Helaas bloedde de ‘conversatie’ altijd snel weer dood, en dan duurde het maanden voordat hij weer moed verzameld had om een nieuwe poging te wagen.
En nu kwam ze zelf op de lijn.
Hij dubde: appen of bellen? Wat moet je appen? “Gefeliciteerd”? Dan krijg je “Dank!” terug, of, erger, een emoticon.
Precies op het moment dat zijn wijsvinger boven haar nummer hing om te bellen, ging de telefoon over en verscheen haar stralende gezicht op zijn scherm, de foto die hij van haar facebook-pagina geplukt had. Het was de eerste keer dat hij die foto zag verschijnen, het was de eerste keer dat zij hem belde.
“Leuk hè,” zei ze, zonder verdere introductie.
“Gefeliciteerd.” Meer lukte niet.
“Dank je wel.” Het klonk oprecht, ze leek verheugd.
Er volgde een stilte die het koffiemoment in herinnering bracht.
“Wat ga je doen?” vroeg hij uiteindelijk.
“Ik ga naar Bonaire. Gaaf hè.”
“Bonaire,” echode hij. Hol.
“Ja. 1 november. Da’s al super snel.”
“Zeker snel.”
“We gaan elkaar niet meer zien. Dus ik dacht, ik bel maar effe.”
Hij wilde iets zeggen maar er kwam geen geluid. Haperende stem, haperend hoofd. Bonaire, het stralende gezicht op zijn schermpje, het was te veel. Hij verbrak de verbinding.

 

Profile picture for user Nadine van de Sande
Nadine van de Sande

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 november 2024 - 14:04

Hoi Bennieuwd,

Een pijnlijk verhaal. Verlangen naar connectie op wat voor manier dan ook en dan over het hoe of wat moeten dubben is niet fijn. Het is dan al helemaal erg als de ander daar zo losjes mee omgaat. Dat heb je goed over weten te brengen door dat heen en weer van: hoe ga ik dit aanpakken?
Het einde is in die zin de pijnlijke kers op de taart: dat is goed geschreven!

Hier en daar een extra zinnetje om de relatie aan de lezer wat meer duidelijk te maken, zou het verhaal kunnen verrijken. Denk aan iets als:
Het contact was al zo anders sinds een jaar of twee, toen hadden ze nog lachend samen over het strand gelopen.
Dan is het iets duidelijker hoe hecht de relatie ooit was, of wat de relatie überhaupt is (geliefden, klasgenoten, vrienden?) 
Dat ligt nu nog redelijk open. Als je dat met een enkele zin duidelijk kan maken, kan de lezer nóg meer meeleven. 

Maar ook in deze vorm is je verhaal goed leesbaar en interessant. 

Goed gedaan. 

Groet, 

Nadine

Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 november 2024 - 9:38

Hoi Bennieuwd, voor mij is meer uitleg niet nodig. De relatie is, zoals ik het lees, niet meer dan wat je hier beschrijft. Hij zou graag willen dat het meer was, maar zij heeft dat niet in de gaten. Haar vertrek naar Bonaire doet het laatste restje hoop de das om.

Ik vind het wel mooi weergegeven. 

Geen afbeelding
mespunt

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 november 2024 - 16:35

Ik vind het jammer dat je titel de clou weggeeft. Verder vind ik het namelijk een erg goed en slim geschreven verhaal. Ik zie je hp voor me. En dit bijvoorbeeld:

Er volgde een stilte die het koffiemoment in herinnering bracht.

Veelzeggend. Goed gedaan.

Profile picture for user Kruidnagel
Kruidnagel

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 november 2024 - 10:42

Mooi geladen, 'Hij verbrak de verbinding' als slotzin.

Ik stel me voor dat dit een vader is die niks vertelt, een dochter die niks aanvoelt, en dat fysiek contact het verlangen naar een tedere knuffel of streling is, gewoon een aanraking die hoort bij een band die hoort bij een liefde die hoort bij daaraan werken. Ik zou het verhaal dan 'Papa' noemen of zo.

Ook wel mooi dat het zo generiek is.