#529 Verstopt onder een deken

Het is herfst en het liefst zit ik verstopt onder een deken op de bank. Dat niemand mijn koude ziet en niemand mijn voeten. Dat niemand met mijn voeten speelt en grote verwachtingen naar mij koestert. Zo'n hekel aan verwachtingen. Zeker als ze hoog gespannen zijn. Veel liever kijk ik dan televisie met een flinke kop chocomel met slagroom. Iemand moet me kietelen! Dan maar de chocola. Eigenlijk zou ik dat zelf willen kunnen. Ergens chocola van maken, maar dat is eventjes niet aan mij besteed. Ik blijf liever op de bank. Niks geen natte elfenbank voor mij in een of ander grauw bos. Nee, veel liever een lekkere warme, met veel dekens en kussens, om mijn moede lijf in en op te laten rusten. Misschien dat ik voor de afwisseling nog wel een paar stukjes wil schrijven. Haiku's, gedichten, of een stukje van weinig woorden. Iets over de herfst, en wat dat doet met mensen. Het is best een maf jaargetijde. De ene vaart er wel bij en de ander wordt zwaar depressief. Maar niet ik. Ik lig lekker op de bank met mijn kop vol chocola. Straks misschien nog even wat lezen, in een boek of online. Lekkurrr.