#529 Verstopt onder een deken

Rob, ik lees op internet dat het drinken van chocomelk de bloeddruk verlaagt en hierdoor je bloed beter door je aderen stroomt. Het stimuleert je spierherstel en de spieropbouw na het sporten. Of je dat nodig hebt als je lui onder een dekentje ligt is zeer de vraag:-)

Dit klinkt heerlijk! Dekentje, chocomelk. Echt herfst ja. Lekker naar binnen keren. 

Perfecte invulling van de herfstblues (schrijf ik vanop mijn zetel onder een dekentje)

@Gi: alle beetjes helpen

@Kim: zo is dat. En onderwijl binnenste buiten kijken.

@Emily: de herfstblues, dat doet me denken aan Pipi Blues van Guido Belcanto.

Fijn geschreven herkenbaar stuk. Ik blijf een beetje hangen op de voeten, die tweemaal terugkomen. Waarschijnlijk omdat er daarna nog 'grote' staat, krijg ik het beeld van iemand met enorme voeten op de bank, die dan toch nog gekieteld wil worden, terwijl even niemand met die voeten moet spelen. Enige verwarring dus hier :).

Leuke vondst! > Eigenlijk zou ik dat zelf willen kunnen. Ergens chocola van maken, maar dat is eventjes niet aan mij besteed. 
Later heeft hij wel z'n kop vol chocola, dat is toch ook knap.

Graag gelezen!

@Anneke: Grappig hoe je het leest. Het hoofd legt soms vreemde verbindingen. Iedereen maakt er zijn eigen chocola van. Niets mis mee. Maar niet te lang laten koken. 

Er gebeurt niet zoveel, behalve bankhangen en chocolademelk drinken. Wellicht is dat wat de herfst met jou doet.

Dacht direct aan deze Autumn song van Van Morrison:

'Leaves of brown they fall to the ground
And it's here, over there leaves around
Shut the door, dim the lights and relax
What is more, your desire or the facts'

Iedereen beleefd de herfst op zijn manier. Leuk verhaal.

@Fief: Ben niet de enige vrees ik. Ben spaarzaam met mijn 200 woorden omgegaan. Benieuwd naar een uitgebreide versie van mijn herfstleven, stuur dan een PB. Je krijgt dan alle ins en outs.

@Job: Ja ... Van is ook best herfstig. Zeker bij zijn live-optredens. Maar wel mooie muziek. Astral Weeks. Geniaal.

Ai, denkt ik nu pas aan een van mijn favo liedjes, en dat gaat echt letterlijk over de herfst. Het is een jazz standard, het heet Autumn Leaves en het is in de versie van wijlen Eva Cassidy. Maar het gaat over blaadjes en dat mocht niet.

In de beledigend oppervlakkige taalaanranding van DeepL (de hoge prijs van tijdnood):

De vallende bladeren drijven langs mijn raam
De vallende bladeren van rood en goud
Ik zie je lippen, de zomerkusjes
De zonverbrande hand die ik vasthield

Sinds je weg bent worden de dagen lang
En binnenkort hoor ik het lied van de winter
Maar ik mis je het meest, mijn lieveling
Wanneer de herfstbladeren beginnen te vallen

Nu we toch bezig zijn: Eva heeft er een heel eigen versie van gemaakt die nog amper lijkt op les feuilles mortes, het origineel van de onlangs overleden Yves Montand of deze versie met foto's van zijn onafscheidelijke Simone Signoret.

Tindersticks zijn ook erg herfstig. Jazz blijft leuk. Maar inmiddels ook al redelijk old school. De klassiekers rechtop. Frans is niet zo mijn ding. Uitzonderingen daargelaten. Mon amour van BZN een guilty pleasure. Dave, dansez maintenant. Brel ... heerlijk. En Brel 2.0 ... ook Belg maar ben zijn naam even kwijt. Stond nog op LL. Stromae ... 

Mooi hoe je speelt met herhalingen in het begin van het stuk. Fijne overpeinzing. Het lijkt mij prettiger lezen als je met alinea's werkt. Bijna elke zin past wel op een nieuwe regel.

Het leeft eeuwig, dat is het voordeel van goede muziek. Ik geef nooit op af en toe Frankrijk te proberen voelen en snappen.

@Musonius: klopt, ik gooi er twee witregels in.

@Kruidnagel: jammer alleen dat er Fransen wonen. 

Het woord dan in de zin over de televisie kan volgens mij weg zonder dat de zin zijn betekenis kwijtraakt. Grappige mijmering over die banken. (Al zou ik er dan wel voor kiezen hem elders weg te laten om niet nogmaals meer van hetzelfde te zeggen.) Krijg zin in chocolademelk! 

Klopt, dan is inderdaad overbodig. Inderdaad zou hier ook weg kunnen.

Scherp gezien. 👍

Herfst en effe niks. Mooi klein stukje, letterlijk en figuurlijk.

Voor mij een beetje paradoxale bijdrage. Ik ga wel mee met Fief, dat er weinig gebeurt. Bijna een te 'lui en met weinig inspanning geschreven' verhaal. Tegelijkertijd straalt de verteller ook een lethargische houding uit, die bij zijn herfstbeleving past, waar alles al snel teveel is en slechts een deken en wat chocolade iets van genoegdoening kan geven. Daarmee straalt het verhaal een gemakzucht voor mij uit, dat -en dat bedoel ik met het paradoxale- precies goed past bij de hoofdpersoon en het seizoen.

Met napeinzen gelezen.

@ManMetPen en Hadeke: save the best comment for last. Thanx! Door de ligbank genomen!