Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#528 Tot stof

18 oktober 2024 - 10:02

Tot stof

Mijn moeder was goed, schreef veel sneller en toch wist ze elke keer te verliezen.
‘Dierennamen! De minuut gaat nu in.’
Met een klap zette ze de zandloper op tafel en allebei schreven we zoveel mogelijk woorden op.
Het was een variatie op pim-pam-pet, zonder de verplichte beginletter, maar wel met die zandloper.
‘Euh, euh,’ zuchtte mijn moeder.
‘Tijd!’ riep ik triomfantelijk uit. 
‘En?’ vroeg ze.
‘Twaalf!’
‘Nee,’ antwoordde ze vertwijfeld en verfrommelde haar papiertje. ‘Elf voor mij.’
Ze draaide met haar ogen.
‘Laat zien,’ zei ik.
‘Nee, nee, blijf af. Nu ga ik winnen. Het onderwerp is: De liefste woordjes die je kunt verzinnen.’
Ze draaide de zandloper om, graaide naar haar langwerpige notitieblokje en begon te schrijven.
Mijn hoofd blokkeerde.
Mama, schreef ik op. En toen weer: mama. 
Mama, mama, mama. Als een soort strafregels die me juist een fijn gevoel gaven. Mama, eindeloos door.
‘Bijna tijd!’ schreeuwde ze.
Ik greep de zandloper en legde hem plat.
‘Wat doe je nu?’ vroeg ze.

Voorzichtig buig ik mijn hoofd voorover en herhaal de handeling van ruim vijftig jaar geleden. Toen zat ze, nu ligt ze hier voor me. Haar wang voelt zoveel koeler. Ik trek mijn lippen weer terug. De zandloper die ik al die tijd bewaard heb, leg ik plat naast haar neer.
Inmiddels weet ik dat de tijd zich niet laat stoppen, maar dat moment aan tafel met de liefste van de wereld had eeuwig moeten duren.
‘Mama,’ fluister ik. ‘Mama, mama, mama.’
Dan richt ik me op, draai me om, veeg mijn tranen weg en ga naast mijn vader staan.

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 oktober 2024 - 11:28

Ha Hadeke,

Altijd een genot om te zien hoe schijnbaar moeiteloos jij in een dialoog twee uitgesproken karakters weet neer te zetten. En zoveel liefde tussen hen, die zo beeldend is geschreven dat hij heel gedoseerd tot me doordringt. Heel compact overbrug je de tijd via zijn levendige herinnering. De band met zijn moeder vind ik iets te sterk, dus dat schuurt lekker.

Voor als je er prijs op stelt: 'zoveel mogelijk' twee keer snel na elkaar in zin 2 en 4, is dat geen kans op meer variatie? In die geest vind ikzelf 'als tijdbewaker' eventjes verderop te expliciet en ook het zinsritme mooier zonder. Die zandloper is zo betekenisvol, die mag best dubbel. 'Schreeuwde' onder aan de dialoog kan 'riep' zijn, maar dat kan smaak zijn. 'Toen zat ze, nu liggend,' daar schreeuwt mijn grammatica 'au'. En 'Dan richt ik me op' of 'kom ik overeind' of 'omhoog', maar ja, smaak of stijfjes? 

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
18 oktober 2024 - 11:34

Ha, ha, Heintje. Tja, een element van too much zit er zeker in mijn verhaal 

Dank voor je compliment en vooral ook voor je feedback. Ik schrijf hier vooral om ervan te leren. (En voor mijn plezier, dat ook.) Ik ga ernaar kijken.

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
18 oktober 2024 - 12:48

Wat aanpassingen doorgevoerd naar aanleiding van de opmerkingen van Kruidnagel. En een dubbele 'geleden' verwijderd.

'Dan richt ik me op, ...'laat ik nog even staan. Het zegt wat over de setting van de tegenwoordige tijd waarin de hoofdpersoon zich bevindt en die is wel wat formeel denk ik. (Maar ik twijfel door.)

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 oktober 2024 - 13:27

Wat een mooie brug, daar vlak voor het einde. Ineens stokt de vertelling, de tijd is zowat letterlijk stil gezet, de scene verschuift en toont een essentieel moment. Heel mooi gedaan, ik ben erdoor geraakt.

Geen idee trouwens of je verhaal in de opdracht past, maar daar hou ik mij niet zo mee bezig ;-)

Lid sinds

5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 oktober 2024 - 19:36

Hee Hadeke, prachtig bruggetje daar inderdaad, heel mooi gedaan! Ik heb de eerste versie ook gelezen, vond het toen ook al erg mooi, de tweede leest nog iets soepeler. De band met moeder is mij niet te sterk, zo voelen kinderen dat soms daadwerkelijk, nog geheel niet ambivalent, en dat gevoel kan bij een overlijden zo weer even terugkomen. 
Ik val niet over 'dan richt ik me op,...'
Een beetje wel over 'Toen zat ze, nu ligt ze hier voor me.' Daar zou ik 'voor me'  weghalen, maar echt muggenziften hoor, heel mooi geschreven, dank voor je verhaal!

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 oktober 2024 - 10:48

Mooi, Hadeke, hoe je het contrast weergeeft door de speelsheid en vrolijkheid bij leven en het immense verdriet bij het heengaan. Kruidnagel gaf je Heintje cadeau, van mij krijg je dit ander, zij het ook op een Italiaanse La Mama gebaseerd lied.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 oktober 2024 - 21:32

Dag Hadeke

Je tekst lijkt zo simpel maar heeft een emotionele gelaagdheid die het verhaal erg ster maakt. Je zegt niet meteen wat je anders zou doen, maar de zandloper heeft wel een prominente plaats.

Vlot geschreven; prettig om te lezen.

Sterk. 

Johanna

   

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 oktober 2024 - 18:43

Mooi en aangrijpend die mamamantra. Wel mis ik een beetje de invulling van de opdracht, maar dat doet niets af aan het verhaal.

Lid sinds

1 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 oktober 2024 - 22:45

Mooi de nostalgie gevat. Maar daar blijft het voor mij dan bij. Het format vind ik wel scherp. En ik zie je mama prevelen. 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 oktober 2024 - 22:53

Wat is ie goed. Mag ik suggereren dat je hem nog beter kan krijgen? er zijn zinnen die je strakker en gevatter kan maken, misschien nog iets meer info kan dumpen. Desondanks is ie zowiso all erg knap!

ZZGG!