#528 Tot stof

Ha Hadeke,

Altijd een genot om te zien hoe schijnbaar moeiteloos jij in een dialoog twee uitgesproken karakters weet neer te zetten. En zoveel liefde tussen hen, die zo beeldend is geschreven dat hij heel gedoseerd tot me doordringt. Heel compact overbrug je de tijd via zijn levendige herinnering. De band met zijn moeder vind ik iets te sterk, dus dat schuurt lekker.

Voor als je er prijs op stelt: 'zoveel mogelijk' twee keer snel na elkaar in zin 2 en 4, is dat geen kans op meer variatie? In die geest vind ikzelf 'als tijdbewaker' eventjes verderop te expliciet en ook het zinsritme mooier zonder. Die zandloper is zo betekenisvol, die mag best dubbel. 'Schreeuwde' onder aan de dialoog kan 'riep' zijn, maar dat kan smaak zijn. 'Toen zat ze, nu liggend,' daar schreeuwt mijn grammatica 'au'. En 'Dan richt ik me op' of 'kom ik overeind' of 'omhoog', maar ja, smaak of stijfjes? 

Ha, ha, Heintje. Tja, een element van too much zit er zeker in mijn verhaal 

Dank voor je compliment en vooral ook voor je feedback. Ik schrijf hier vooral om ervan te leren. (En voor mijn plezier, dat ook.) Ik ga ernaar kijken.

Wat aanpassingen doorgevoerd naar aanleiding van de opmerkingen van Kruidnagel. En een dubbele 'geleden' verwijderd.

'Dan richt ik me op, ...'laat ik nog even staan. Het zegt wat over de setting van de tegenwoordige tijd waarin de hoofdpersoon zich bevindt en die is wel wat formeel denk ik. (Maar ik twijfel door.)

Wat een mooie brug, daar vlak voor het einde. Ineens stokt de vertelling, de tijd is zowat letterlijk stil gezet, de scene verschuift en toont een essentieel moment. Heel mooi gedaan, ik ben erdoor geraakt.

Geen idee trouwens of je verhaal in de opdracht past, maar daar hou ik mij niet zo mee bezig ;-)

Mooi verhaal met een fraaie wending aan het eind. Liefdevol beschreven en graag gelezen.

Hee Hadeke, prachtig bruggetje daar inderdaad, heel mooi gedaan! Ik heb de eerste versie ook gelezen, vond het toen ook al erg mooi, de tweede leest nog iets soepeler. De band met moeder is mij niet te sterk, zo voelen kinderen dat soms daadwerkelijk, nog geheel niet ambivalent, en dat gevoel kan bij een overlijden zo weer even terugkomen. 
Ik val niet over 'dan richt ik me op,...'
Een beetje wel over 'Toen zat ze, nu ligt ze hier voor me.' Daar zou ik 'voor me'  weghalen, maar echt muggenziften hoor, heel mooi geschreven, dank voor je verhaal!

Heel graag gelezen, prachtig verhaal!

Mooi, Hadeke, hoe je het contrast weergeeft door de speelsheid en vrolijkheid bij leven en het immense verdriet bij het heengaan. Kruidnagel gaf je Heintje cadeau, van mij krijg je dit ander, zij het ook op een Italiaanse La Mama gebaseerd lied.

Dag Hadeke

Je tekst lijkt zo simpel maar heeft een emotionele gelaagdheid die het verhaal erg ster maakt. Je zegt niet meteen wat je anders zou doen, maar de zandloper heeft wel een prominente plaats.

Vlot geschreven; prettig om te lezen.

Sterk. 

Johanna

Mooi en aangrijpend die mamamantra. Wel mis ik een beetje de invulling van de opdracht, maar dat doet niets af aan het verhaal.

Mooi de nostalgie gevat. Maar daar blijft het voor mij dan bij. Het format vind ik wel scherp. En ik zie je mama prevelen. 

Wat is ie goed. Mag ik suggereren dat je hem nog beter kan krijgen? er zijn zinnen die je strakker en gevatter kan maken, misschien nog iets meer info kan dumpen. Desondanks is ie zowiso all erg knap!

ZZGG!