Lid sinds

2 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#526 Uitgemaakt

3 oktober 2024 - 17:18

Het ging hen voor de wind. Alles liep als een treintje. Die donkere wolken aan het firmament waren niet voorspeld. Niets wees erop dat zij het zou uitmaken. Zijn teleurstelling was diep toen het gebeurde. Zij zei nochtans dat hij zo anders was dan de anderen. Was hij dat dan nu niet meer of zo?

Het is kermis in de stad. Vroeger gingen ze er samen naartoe, maar nu is hij moederziel alleen. Resoluut stapt hij naar zijn doel. Met het ticket voor de achtbaan in de hand, weet hij het zeker: dit is de laatste maal dat hij de skyline van zijn stad zal aanschouwen.

Het wagentje klimt tergend langzaam naar het hoogste punt. Bij het stijgen ziet hij de plaats waar ze elkaar leerden kennen, waar ze dolle avonturen beleefden, waar hij met haar lief en leed deelde.

Hij overschouwt het park waar ze lange avondwandelingen maakten, de uitzichttoren waarvan ze bij het beklimmen de treden telden, de glinsterende koepel van de concertzaal waar hun handen in elkaar strengelden op de tonen van hun lievelingssymfonie.

Boven op de top beseft hij dat dit alles morgen zal verdwenen zijn.

Een allerlaatste blik en het treintje dondert naar omlaag. Hij klikt zich los en met een sprongetje belandt hij met beide voeten op het planket van het rollercoasterstation.

Nu snel huiswaarts en onder de lakens. Bij het ochtendgloren zal de verhuiswagen er al staan.

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 oktober 2024 - 23:48

Prachtig. Filmisch bijna hoe hij alles afspeelt tijdens de achtbaanrit en op zijn manier afscheid neemt van wat er eindigt. Ik vind het mooi geschreven.

Lid sinds

3 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
4 oktober 2024 - 20:30

Graag gelezen, mooi verhaal. Ook hierbij wel een glimp van van een bijzonder personage, maar dat had van mij nog iets meer gemogen. Maar verder goed gedaan!

Lid sinds

1 maand 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
4 oktober 2024 - 22:07

Mooi verhaal. Goed ook dat spreekwoordelijke treintje in de tweede zin en het treintje van de kermis. Heb het met plezier gelezen. En ik ben nu eigenlijk wel benieuwd waar hij naar toe gaat verhuizen en hoe het hem zal vergaan.

Lid sinds

2 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 oktober 2024 - 23:49

@Sonnema: bedankt voor de reactie.

@DeHop: heerlijk dat ik je benieuwd heb gemaakt en fijn dat je de herhaling van het treintje door hebt. Daarnaast  welkom op dit forum. Wanneer mogen wij een inzending van jouw hand lezen? 

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 oktober 2024 - 16:16

Een mooi geschreven verhaal! Wat gedachten die bij de lezing ervan nog bij mij opkwamen: dit is de laatste maal dat hij de skyline van de stad zou aanschouwen plantte bij mij de gedachte: loopt de hoofdpersoon met plannen in het hoofd om er een einde aan te maken? Waardoor het feit dat het een verhuizing betrof de opgebouwde spanning wegvloeide. (Wanneer iemand verhuisd is, zou hij theoretisch die stad natuurlijk gewoon weer een keertje kunnen aandoen).

Je zou nog kunnen overwegen om nadat het treintje naar beneden gedonderd is een kleine toevoeging aan te brengen waardoor duidelijk wordt dat het wagentje inmiddels tot stilstand is gekomen en wel de volledige route heeft afgelegd. Bij mij was er op dat moment namelijk nog steeds de verwachting dat hij er misschien zelf uit kon springen, uit dat wagentje, in een wanhoopsdaad. 

 

Lid sinds

1 maand 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
5 oktober 2024 - 17:24

@Schmetterling: Dank. Ik werd geattendeerd op dit forum en de schrijfopdrachten door een vriendin. En ik wil mijn schrijfskills weer eens afstoffen en dan lijkt me dit een goede, veilige omgeving om mezelf schriftelijk bloot te geven. Ik ga eerst nog even 1 of 2 keer droog oefenen voor mezelf. En dan hoop ik ook in te stappen in de verhalentrein ;-)

@emmyvanswaaij: ik had dezelfde gedachte bij de zin 'dit is de laatste maal dat hij de skyline van de stad zou aanschouwen' en ik dacht ook even dat hij bij het 'losklikken' te pletter zou vallen, maar het plaatje in mijn hoofd moest heel snel switchen. Misschien bewust zo gedaan? Om aan te geven dat liefdesverdriet en afscheid van het vertrouwde als interne suïcide kan voelen? En toen ik las over de verhuiswagen dacht ik: oooooh hij gaat verhuizen. Ik had de veronderstelling dat zij bij hem wegging dus dat zij zou verhuizen. Al met al zette het ook aan het denken.

Lid sinds

2 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 oktober 2024 - 18:14

Job, Emmy en DeHop, bedankt om te reageren. Hierbij enkele toelichtingen:

Job, het anders zijn van de hp is niet noodzakelijk een realiteit maar wordt wel zo aangevoeld door zijn (inmiddels ex-) vriendin.
Emmy en DeHop, natuurlijk draait het hele verhaal erom dat de lezer op het verkeerde been wordt gezet. De bedoeling is dat iedereen de adem inhoudt als het wagentje/treintje naar beneden stort omdat alles erop wijst dat de hp een wanhoopsdaad gaat plegen. Niet dus. 
DeHop, kom op met je verhalen!
 

Lid sinds

1 maand 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
6 oktober 2024 - 11:51

Ha! Ja juist heerlijk als je een bepaald scenario in je hoofd maakt tijdens het lezen en ineens krijg je er een andere dia voor - bij het omlaag storten, loslikken...en dan loopt hij gewoon weg. Nogmaals: ik ben nog steeds benieuwd hoe het de hp verder vergaat!

En ja die verhalen komen er zeker wel, maar moet weer even settelen in het schrijven - zoals je op het strand ook even heen en weer gaat met je billen om een gemakkelijke zitplaats te creëren zonder dat je meteen omvalt. 

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 oktober 2024 - 17:24

Ook ik dacht dat het verhaal ging over suïcide en dat gaf een gewicht en spanning aan het verhaal. Maar ja, partir c'est mourir un peu. Ik dacht misschien is hij depressief? Er zijn wel wat minieme aanwijzingen maar het einde verandert definitief dat idee. Mogelijk heeft hij wat gevoel voor drama en esthetiek.