Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#512 Sigaar uit eigen doos (herschreven)

26 juni 2024 - 8:22

Zijn broers kijken hem aan alsof hij niet helemaal spoort. ‘Alleen vaders sigarendoos? Weet je het zeker?’
Bruno haalt zijn schouders op. Hij laat ze bakkeleien over spullen die weinig tot geen waarde hadden. Hij wil niets van de spullen die hem blijven herinneren aan de egocentrische, drankzuchtige en hardvochtige man die zijn vader was.

‘Wat moet jij met sigaren?’ vraagt zijn oudste broer. ‘Je rookt ze niet. Je verafschuwde het zelfs als vader rookte.’
‘Dat klopt,’ geeft Bruno toe, ‘maar de geur van deze sigaren zal me altijd aan vader blijven herinneren.’
Zijn broers barsten in lachen uit. ‘Doe niet zo schijnheilig. Alsof jij pa de vader-van-het-jaar-trofee zou uitreiken.’
Nee, een goede vader kan hij hem allesbehalve verwijten. Hij was een bikkelharde zakenman die zijn vrouw en kinderen ergens onderaan zijn prioriteitenlijst plaatste. Zijn broers aarden naar vader en hij gunt hen de misbaksels die zij als erfenis zien.

Nadat zijn broers met armen vol zijn vertrokken, neemt Bruno de zwarte notenhouten humidor in zijn handen. In een van zijn dronken buien sprak vader zijn mond voorbij en maakte hem deelgenoot van zijn lucratieve pensioenplan.
Hij opent de doos. Zes sigaren liggen netjes naast elkaar. Hij hoort zijn vader nog opscheppen over de bizarre waarde van ieder exemplaar. Het maakt de ongewenste herinneringen die de tabaksgeur naar boven brengt iets draaglijker.
‘Van deze sigaren worden er slechts dertig per dag gerold; oproken zou zonde zijn,’ onderwees zijn vader hem lallend en speeksel verspreidend.
Het zijn echter niet alleen de dure, zorgvuldig geplukte, gedroogde, gefermenteerde en daarna gerolde tabaksbladeren die Bruno’s hart sneller doen slaan.
De dubbele bodem van de doos herbergt een schuldbekentenis. Het aantal nullen vóór de komma maakt hem emotioneler dan het verlies van zijn vader. Hij snuift de geur van sigaren nog eens diep op.

 

========================================

Eerste versie

Zijn broers keken hem aan alsof hij niet spoorde. ‘Alleen vaders sigarendoos? Weet je het zeker?’
Bruno haalde zijn schouders op. Hij liet ze bakkeleien over spuuglelijke schilderijen van zogenaamd gerenommeerde schilders, Chinese vazen waarvan hij de echtheid betwijfelde en de Rolex die zijn waarde allang had verloren. Hij had zijn zinnen gezet op de humidor die zijn oude heer kreeg van een zakenrelatie.
De zwarte notenhouten doos pronkte al jaren op vaders bureau. In een van zijn laatste dronken buien, vlak voor zijn overlijden, had hij zijn jongste zoon deelgenoot gemaakt van de inhoud ervan en Bruno was sindsdien vastbesloten geweest de doos in zijn bezit te krijgen.

‘Wat moet jij met sigaren?’ vroeg zijn oudste broer. ‘Je rookt ze niet. Je verafschuwde het zelfs als vader rookte.’
‘Dat klopt,’ gaf Bruno toe, ‘maar de geur van deze sigaren zal me altijd aan vader blijven herinneren.’
Zijn broers barstten in lachen uit. ‘Alsof je daarop zit te wachten. Hij verdiende niet bepaald de vader-van-het-jaar-trofee.’
Bruno liet hen; hij zou uiteindelijk degene zijn die het laatst lachte.

Nadat zijn broers met armen vol het huis hadden verlaten, zetelde Bruno zich achter het bureau en opende de doos. Zes sigaren lagen netjes naast elkaar. Hij hoorde zijn vader nog opscheppen over de waarde van ieder exemplaar. Het maakte de ongewenste herinneringen die de tabaksgeur naar boven bracht iets draaglijker.
‘Van deze sigaren worden er slechts dertig per dag gerold; oproken zou zonde zijn,’ had zijn vader hem lallend en speeksel verspreidend onderwezen.
Het waren echter niet de dure, zorgvuldig geplukte, gedroogde, gefermenteerde en daarna gerolde tabaksbladeren die Bruno’s hart sneller lieten slaan.
De dubbele bodem van de doos herbergde een schuldbekentenis die hij ging innen. Het aantal nullen vóór de komma maakte hem emotioneler dan de herinnering aan zijn overleden vader.

 

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
26 juni 2024 - 13:41

Mooi geschreven, je maakt me nieuwsgierig naar waarom hij die sigarendoos wilt en wat daarin zit en door de omschrijvingen zie ik het huis voor me. 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 juni 2024 - 14:12

Prachtige vondst, zoals steeds vlot geschreven en zeer uitnodigend om door te lezen. 

Een bevredigend einde, maar...

- zou je het iets meer kunnen duidelijk maken waar hp recht heeft op de grote beloning en waarom de rest van de familie er best niet mee wegkwam?

- kan je de spanning opdrijven door het in het begin minder duidelijk te maken dat hp zal winnen.

Doordat het onderhuids blijft, blijft de pijn van de antagonisten verscholen, misschien kan je dat naar boven halen voor een nog sterker effect?

(geen coach uiteraard)

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 juni 2024 - 14:28

Dank je, Tony. Geen coach, maar wel een waardevolle lezer. Ik snap wat je bedoelt en ik ga een poging wagen.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juni 2024 - 10:03

Hoi Fief,

Ik heb alleen de herschreven versie gelezen en met plezier. Beeldend beschreven scene, ik zag het helemaal voor me. Ik was even op het verkeerde been omdat ik dacht: zijn die sigaren nu echt zoveel waard? 

GG,
Taco

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juni 2024 - 14:37

Hoi Taco, ik vond al googelend een aantal zeer dure sigaren. Een Gurkha Royal Courtesan Cigar kost 1,36 miljoen dollar. De King of Denmark is iets betaalbaarder, maar kost toch nog 4500 dollar per stuk. 
Maar inderdaad, het verhaal heeft letterlijk een dubbele bodem.
Bedankt voor het lezen.

Lid sinds

1 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juni 2024 - 16:13

Een echte hofnar zoals die vader beschreven wordt. En wat een boetedoening. De lezer wordt verrast. Wie is er met de postzegelverzameling vandoor gegaan? Gewoon uit nieuwsgierigheid. Beide versies zijn prima. Alleen zou ik er zelf voor gekozen hebben om het verhaal in de tegenwoordige tijd te zetten. Daar wordt het verhaal sterker van.

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juni 2024 - 17:28

Hoi Rob, je hebt gelijk. Ik schrijf mijn verhalen meestal in de tegenwoordige tijd. Waarom ik dat met deze niet gedaan heb, geen idee. Ik heb de tweede versie nu in de tegenwoordige tijd gezet.
De postzegelverzameling ontdekt Bruna waarschijnlijk als hij op zoek gaat naar een aansteker om een van de sigaren aan te steken.
Bedankt voor je reactie en je waardevolle opmerking.

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juni 2024 - 11:50

Sigaren blijken net als andere curiosa goede beleggingen te zijn. Hopelijk is de schuldenaar nog in leven en is die schuldbekentenis niet verjaard, anders zal het gehoopte fortuin toch van de sigaren moeten komen. Goed verhaal, Fief.

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juni 2024 - 9:37

Hoi Fief,

Goed verhaal. Ik vind zelf de eerste versie iets lekkerder lezen. Dat je al wat van de clou weggeeft in de eerste alinea vind ik geen probleem omdat je de dubbele bodem voor het einde bewaart. 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juni 2024 - 13:35

Hoi Jurrit, mooi hoe verschillend mensen op een verhaal reageren. Ik was het hier wel eens dat mijn verhaal wat miste. Bedankt voor je reactie.

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juni 2024 - 11:52

Hi Fief, jouw knap sigarenverhaal transporteerde mij naar de tijd dat mijn opa nog leefde. Hij is al heel lang geleden overleden maar in mijn garage hangt een vijfdelig houten kastje met deurtjes en laden. Het hing vroeger in zijn woonkamer en hij bewaarde er zijn pijptabak in. Het grootste plezier kon je hem doen met een goede sigaar. Nu, jaren na zijn dood, hangt nog steeds de geur van tabak in de kastjes. Schuldbekentenissen heb ik er helaas niet in gevonden. 

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 juli 2024 - 21:03

Ik heb beide versies gelezen en Tonni heeft wel gelijk over het uitdiepen van de relaties tussen de broers, het werkt maar ik mis de mooie details over de erfstukken die je wel in de eerste versie hebt. Maar ja, dan wordt het dus langer en misschien verdient dit verhaal ook wel meer woorden waarbij je ook het gedrag tussen de broers laat zien en de spanning langzaam opvoert. De mooie clou van het verhaal verdient het.