#504 Aperitiefje

 

Ik leg de foto van het laatste personeelsfeestje voor mij neer op de tafel. De manager staat in het midden en kijkt recht in de lens met zijn bleekblauwe ogen. Hij draagt zijn Armanipak, waar hij zo trots op is en heeft een glas rode wijn in zijn hand. Zijn gouden dasspeld blinkt. Langzaam neem ik de schaar uit mijn naaikistje en ik knip heel voorzichtig alle collega’s naast hem weg.

“Schat, over tien minuten is het eten klaar!” klinkt het uit de keuken.

Ik schrik en roep terug: “OK, schatje, over tien minuten ben ik ook klaar!”

Ik had mijn man beloofd mij hier niet meer mee bezig te houden, dus ik leg vlug een oude langspeelplaat op, zodat elk geluid dat ik zou maken, overstemd wordt. Het blijkt Wagner te zijn. Passend voor de situatie.

Ik neem een speld uit het naaikistje en prik de foto op de muur. De speld zit ongeveer ter hoogte van zijn navel. Even gebeurt er niets. Dan trek ik met een nieuwe speld een kras van links naar rechts midden over zijn buik. Wijnrode druppels verschijnen op het witte hemd. Op de tonen van de muziek prik ik meer spelden en trek meer krassen, tot het wijnrode bloed tot op de grond stroomt. Op de laatste noot steek ik uit volle kracht de grootste speld recht in zijn hart. Een schreeuw weerklinkt.

Ik haast mij naar de eetkamer, waar mijn man net het eten op tafel zet. Ik glimlach voldaan en vraag: “Rood wijntje, schatje?”

 

Profile picture for user Hadeke

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Weer een gruwelijk voodooachtig verhaal. Ik mis een beetje de achtergrond, de reden voor deze wraakactie. Je zet al een goede toon met zijn Armanipak, maar het blijft nog teveel een raadsel, waardoor ik niet goed meega in de haatgevoelens.

Klein dingetje, de dialoogzinnen mogen met een hoofdletter beginnen en ik haak wat op het opleggen van de langspeelplaat. Voor mijn gevoel hoort daar toch ook nog het plaatsen van de naald bij.

Graag gelezen.

2 mei 2024 - 20:09

Profile picture for user Fief

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Emily, een intrigerend verhaal wat ik aanvankelijk zo voor me zie. Ik hou wel van een bloederig verhaal. Ik raak echter de draad kwijt als er bloed uit de afbeelding stroomt en een schreeuw klinkt. Ik sluit me bij Hadeke aan wat betreft achtergrond en reden voor deze daad. Dat het nog even voor het eten gedaan wordt, vind ik dan ook niet geloofwaardig. Zo'n daad wordt voor mijn gevoel doordacht gedaan en daar neem je de tijd voor. Je wil, denk ik, als dader genieten van het moment.
Hadeke noemde de hoofdletters al. 
 

2 mei 2024 - 21:26

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Graag gelezen maar heb toch het idee dat ik ook een beetje de weg kwijt raak in het verhaal. Of het moet zijn dat haar hele actie therapeutisch is. In dat geval leuk gevonden. Klein zeurtje, denk dat het makkelijker is hem zelf uit de foto te knippen ipv de collegae links en rechts naast hem weg te knippen .

 

4 mei 2024 - 14:38

Profile picture for user Gerie222

Lid sinds

2 weken 4 dagen

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Emily, ik vind het een leuk akelig verhaal. Persoonlijk zou ik nooit papier knippen met een schaar uit mijn naaikistje, ervan uitgaande dat het dan een stofschaar betreft. Voodoo is altijd spannend. Ik kijk uit uit naar een volgend verhaal.

4 mei 2024 - 19:43

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dat er gegeten gaat worden levert een beetje tijdsdruk op, waar je nog net iets meer mee kunt spelen als je er meer woorden dan 300 aan besteedt. Je roept vragen op: waarom knipt ze haar collega's weg? Waarom prikt ze hem door zijn navel aan de muur? Mooi dat je dat beetje bij beetje prijsgeeft. De vraag waarom blijft een raadsel.

6 mei 2024 - 11:41