#501 Onmisbare schakel

Gevalletje van zelfoverschatting, denk ik. Leuk verhaal.

Zo jammer dat wij geen vleugels hebben. Leuk verhaal. 

Ha Laura! Een eerste dag als mens en je dan al verslapen! Dat is dan niet zo'n bezige bij. Leuk verhaal.

Tijdens het lezen rees bij wel de volgende vraag: Is de mens, voormalig bij, nog steeds dezelfde grootte als de bij? Anders past hij niet meer in de bijenkorf.

Ook dit vind ik een mooi verhaal, maar wel wat veel 'tell', waardoor ik niet helemaal meegenomen word. Goede opgebouwd naar het eind. Ik sluit me aan bij de opmerking van KingCharles.

Hoi Laura, welkom op dit forum!
Tja het zal je maar gebeuren, op je eerste dag :-). Ik had hetzelfde als KingCharles: bij dit soort verhalen ga ik heel sterk visualiseren, en dan klopt de schaal niet helemaal; is het een héél klein mensje, of een héle grote bijenkorf?

Taalzeurtje: eerlijkheid gebiedt.

Met plezier gelezen

Hoi Laura, ook van mij een warm welkom gewenst. Leuk gevonden verhaal met een originele insteek, hoewel ik ook niet helemaal voor me zie hoe een mens uit een bijenkorf kan kruipen. Misschien had je het verhaal kunnen beginnen hoe je op de grond ligt en bedenkt hoe je daar komt, of zoiets. Dan leest het voor mijn gevoel geloofwaardiger.

Bij de uitgang aangekomen neem ik een aanloopje, de eerlijkheid gebied mij te zeggen; een vreemd aanloopje, en strek m’n vleugels.  ---> dit leest als een lastige zin, bovendien zou ik twee keer hetzelfde woord in een zin vermijden. "m'n" is mooier als je het voluit schrijft als mijn. Misschien:
Bij de uitgang aangekomen neem ik een vreemd uitziend loopje en strek mijn vleugels.

De dreun die door mijn val veroorzaakt wordt klinkt na in m’n hoofd. ---> tussen wordt en klinkt hoort nog een komma.

Terwijl ik dit alles op de grond lig te overdenken zie ik mijn soortgenoten, of nee wacht, mijn voormálige soortgenoten af en aan vliegen. ---> tussen overdenken en zie hoort ook een komma.

Bij jouw inleiding denk ik langzaam aan een bij, wat ik mooi vind. En insecten kijken niet naar zichzelf, dus ik vind het wel geloofwaardig. Wel vraag ik me af of een lezer die de opdracht niet kent ook zal beseffen dat het een bij is die veranderd is in een mens. Dat blijkt pas wanneer de vleugels ontbreken, en toch denk ik, geef je genoeg hints voor een niets wetende lezer?

Bedankt iedereen voor de feedback, heel leerzaam!

Ik ging inderdaad teveel uit van voorkennis. Het verhaal over Gregor Samsa had ik nooit eerder gelezen (dank voor deze literaire opvoeding!). Vlak na het lezen, schreef ik dit verhaal. Gregor bleef ook zijn eigen formaat meen ik, dat bleef mij ook puzzelen. Ook dacht hij dat het welzijn van zijn familie van hem afging. Maar eigenlijk ging het hen prima af zonder hem. Dit alles wilde ik in mijn verhaaltje leggen, maar dat ik blijkbaar niet helemaal gelukt.

Dat hij zijn eigen formaat hield, dacht ik juist duidelijk te maken uit het feit dat hij uit de bijenkorf viel, maar blijkbaar riep het toch teveel vragen op.