Lid sinds

7 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker

#501 Onmisbare schakel

11 april 2024 - 15:00

 

Als ik mijn ogen opendoe, zie ik dat het al lang en breed licht is. Ik schrik. Waarom ben ik nog niet op? Ik moet nodig aan het werk! Vandaag is mijn eerste dag in de buitendienst. Lang heb ik me erop verheugd. Ik mag het misschien niet zeggen, maar ik ben die koningin nu wel een beetje zat. Eindelijk mag ik de wijde wereld in. En zeg eens eerlijk, welk bijtje droomt er nou niet van een heerlijk bloemetje?

Ik schud me uit. Wat voel ik me vreemd en wat doen m’n poten raar. Moeizaam kruip ik naar de uitgang van de bijenkorf. Ik verheug me op de wijde wereld. Al zal ik mijn taak zeer serieus nemen en onmiddellijk terugkeren zodra ik stuifmeel heb gevonden. Ik weet dat velen afhankelijk zijn van mijn belangrijke werk.

Bij de uitgang aangekomen neem ik een aanloopje, de eerlijkheid gebied mij te zeggen; een vreemd aanloopje, en strek m’n vleugels. Wat? Waar zijn mijn vleugels? De dreun die door mijn val veroorzaakt wordt klinkt na in m’n hoofd. Wat is er in vredesnaam aan de hand? Als ik mijn voorpoot optil is dat precies wat ik zie: een hand! Ik bekijk mijn andere voorpoot. Ook een hand. Wat is dit nou, hoe moet dit verder, hoe kan ik nu in vredesnaam nog van nut zijn voor mijn volk? Wat zal de koningin wel niet denken als ze van mijn afwezigheid hoort? Wat zal er met het volk gebeuren zonder mij, als onmisbare schakel in het geheel? Ik schaam me diep voor mijn ernstige falen.

Terwijl ik dit alles op de grond lig te overdenken zie ik mijn soortgenoten, of nee wacht, mijn voormálige soortgenoten af en aan vliegen. Wat is het toch een druk volk. Hoe kunnen ze ooit overleven zonder mij?!

 

Lid sinds

8 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
11 april 2024 - 21:50

Ha Laura! Een eerste dag als mens en je dan al verslapen! Dat is dan niet zo'n bezige bij. Leuk verhaal.

Tijdens het lezen rees bij wel de volgende vraag: Is de mens, voormalig bij, nog steeds dezelfde grootte als de bij? Anders past hij niet meer in de bijenkorf.

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
14 april 2024 - 13:12

Ook dit vind ik een mooi verhaal, maar wel wat veel 'tell', waardoor ik niet helemaal meegenomen word. Goede opgebouwd naar het eind. Ik sluit me aan bij de opmerking van KingCharles.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 april 2024 - 22:26

Hoi Laura, welkom op dit forum!
Tja het zal je maar gebeuren, op je eerste dag :-). Ik had hetzelfde als KingCharles: bij dit soort verhalen ga ik heel sterk visualiseren, en dan klopt de schaal niet helemaal; is het een héél klein mensje, of een héle grote bijenkorf?

Taalzeurtje: eerlijkheid gebiedt.

Met plezier gelezen

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 april 2024 - 2:32

Hoi Laura, ook van mij een warm welkom gewenst. Leuk gevonden verhaal met een originele insteek, hoewel ik ook niet helemaal voor me zie hoe een mens uit een bijenkorf kan kruipen. Misschien had je het verhaal kunnen beginnen hoe je op de grond ligt en bedenkt hoe je daar komt, of zoiets. Dan leest het voor mijn gevoel geloofwaardiger.

Bij de uitgang aangekomen neem ik een aanloopje, de eerlijkheid gebied mij te zeggen; een vreemd aanloopje, en strek m’n vleugels.  ---> dit leest als een lastige zin, bovendien zou ik twee keer hetzelfde woord in een zin vermijden. "m'n" is mooier als je het voluit schrijft als mijn. Misschien:
Bij de uitgang aangekomen neem ik een vreemd uitziend loopje en strek mijn vleugels.

De dreun die door mijn val veroorzaakt wordt klinkt na in m’n hoofd. ---> tussen wordt en klinkt hoort nog een komma.

Terwijl ik dit alles op de grond lig te overdenken zie ik mijn soortgenoten, of nee wacht, mijn voormálige soortgenoten af en aan vliegen. ---> tussen overdenken en zie hoort ook een komma.

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 april 2024 - 14:39

Bij jouw inleiding denk ik langzaam aan een bij, wat ik mooi vind. En insecten kijken niet naar zichzelf, dus ik vind het wel geloofwaardig. Wel vraag ik me af of een lezer die de opdracht niet kent ook zal beseffen dat het een bij is die veranderd is in een mens. Dat blijkt pas wanneer de vleugels ontbreken, en toch denk ik, geef je genoeg hints voor een niets wetende lezer?

Lid sinds

7 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
16 april 2024 - 23:45

Bedankt iedereen voor de feedback, heel leerzaam!

Ik ging inderdaad teveel uit van voorkennis. Het verhaal over Gregor Samsa had ik nooit eerder gelezen (dank voor deze literaire opvoeding!). Vlak na het lezen, schreef ik dit verhaal. Gregor bleef ook zijn eigen formaat meen ik, dat bleef mij ook puzzelen. Ook dacht hij dat het welzijn van zijn familie van hem afging. Maar eigenlijk ging het hen prima af zonder hem. Dit alles wilde ik in mijn verhaaltje leggen, maar dat ik blijkbaar niet helemaal gelukt.

Dat hij zijn eigen formaat hield, dacht ik juist duidelijk te maken uit het feit dat hij uit de bijenkorf viel, maar blijkbaar riep het toch teveel vragen op.