#498 Zitten, versie 2
Zitten
Piet heeft net zijn boterham en koffie op. Het servies zet hij in de keuken, hij pakt zijn shag en wandelt bedaard met zijn wandelstok naar de voordeur. Het is bijna tien uur. Om elf uur komt er al meer reuring en dan is zijn plekje misschien bezet. Hij doet zijn winterjas en sjaal aan en stapt in de scootmobiel, waar de bruine wollen deken al klaarligt, die hij op zijn schoot legt. Er ligt bevroren rijp op de leuning van de galerij waar hij over rijdt. Hopelijk valt het mee met de kou. De lampen van de buren zijn zoals gewoonlijk nog aan in hun lege keuken. Het geurt naar koffie door het open raam van hun buren. De geur doet hem goed. Het werkverkeer is weg. Niet dat er iemand werkt op de flat, behalve de thuiszorg en verpleging van de bewoners dan. Die heeft Piet niet nodig. Hij heeft de stad.
De deurklink is net buiten zijn bereik. Hij hangt naar voren en maakt de deur open. Het klemt nog steeds. Daar moet hij toch een keer wat van zeggen. Maar dat denkt hij iedere dag. Hij neemt de lift naar beneden en rijdt daarna het fietspad op. Een licht briesje. Prettig. Piet kijkt op zijn horloge. Kwart over tien. Precies op tijd. E-bikers halen Piet in en rijden vlak langs hem. Hij moppert wat op ze. Bij het stoplicht aan de kruising staan een paar fietsers voor hem. Hij blijft er gewoon achter staan op het kruispunt. Het wordt zo wel groen. En inderdaad.
Aangekomen in het centrum rijdt Piet door de automatische schuifdeuren City Plaza in. Het middenstuk is vrij, nu de bocht naar links. Al pratend snijden twee wandelende jongedames van in de vijftig hem af. Ze zijn zo druk in gesprek, dat ze niet om zich heen kijken. ‘Hé’, gromt hij. Ze kijken om, zeggen niks en lopen door. Hij rijdt door tot zijn plekje, met zicht op het plein, de Zeeman, Bakker Bart, de Dirk, en links de restauraties. Zo. Hij rolt zijn sigaret en blijft de rest van de dag zitten. Net als gisteren. En eergisteren.
Dit was versie 1:
Zitten
Piet heeft zijn boterham en koffie op. Hij zet het servies in de keuken, pakt zijn shag en loopt met zijn wandelstok naar de voordeur. Het is bijna tien uur. Om elf uur komt er al meer reuring en dan is zijn plekje misschien bezet. Hij doet zijn jas en sjaal aan en stapt in de scootmobiel, waar de bruine wollen deken al klaarligt, die hij op zijn schoot legt. De man rijdt zo over de galerij. Er ligt bevroren rijp op de leuning van de galerij. De lampen van de buren zijn zoals gewoonlijk nog aan in hun lege keuken, en het geurt naar koffie van de overburen. Het werkverkeer is weg. Niet dat er iemand werkt op de flat, behalve de thuiszorg en verpleging van de bewoners dan. Die heeft Piet niet nodig. Hij heeft de stad.
Hij hangt naar voren en maakt de deur open. Het klemt nog steeds. Daar moet hij toch een keer wat van zeggen. Maar dat denkt hij iedere dag. Hij drukt op de liftknop. Het duurt even, voor die komt. Die thuiszorg van de buren is er vast net mee naar beneden gegaan. Hij rijdt met de scootmobiel zo de lift in, drukt op ‘0’ en rijdt na om te kijken het fietspad op. Een licht briesje. Piet kijkt op zijn horloge. Kwart over tien. Precies op tijd. Hij rijdt door en wordt ingehaald door e-bikes. Hij moppert wat op ze. Bij het stoplicht aan de kruising staan een paar fietsers voor hem. Hij blijft er gewoon achter staan op het kruispunt. Het wordt zo wel groen. En inderdaad.
De man rijdt verder, door de automatische schuifdeuren City Plaza in. Het middenstuk is vrij, nu de bocht naar links. Twee jongedames van in de vijftig snijden hem al pratend af. ‘Hé’, gromt hij. Ze kijken om, zeggen niks en lopen door. Hij rijdt door tot zijn plekje, met zicht op het plein, de Zeeman, Bakker Bart, de Dirk, en links de restauraties. Zo. Hij rolt zijn sigaret en blijft de rest van de dag zitten. Net als gisteren. En eergisteren.
Hoi Magriet, je hebt de…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Magriet, je hebt de sleur goed beschreven. De tekst zelf zou voor mij meer verhalend geschreven mogen zijn. De korte zinnen lezen nu voor mij als een opsomming.
Je begint ook een groot aantal zinnen met Hij+werkwoord (Hij heeft, hij doet, hij rijdt, hij hangt, hij kijkt). Variatie in zinnen leest prettiger.
De man rijdt zo over de galerij ---> je schrijft het verhaal vanuit Piet, want je geeft ook zijn gedachten weer. "De man" leest dan alsof het over iemand anders gaat. De derde alinea begint ook met "De man".
Hij rijdt met de scootmobiel zo de lift in, drukt op ‘0’ en rijdt na om te kijken het fietspad op. --> dit leest in één zin erg raar. Ik zou het iets anders formuleren. bijvoorbeeld: Hij neemt de lift naar beneden en rijdt daarna het fietspad op.
Laatste zeurtje: zet je eigen titel in de titelbalk. Daar staat nu de titel van de opdracht in.
haha twee jongedames van in…
Lid sinds
11 maanden 3 wekenRol
haha twee jongedames van in de vijftig. Ik deel feedback van Fief, hoewel het mij lastig lijkt dat te variëren.
Mooie sleur, Margriet en…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Mooie sleur, Margriet en rake alledaagse observaties.
Ik raakte ook in de war met enerzijds Piet en anderzijds de man. Kwestie van het perspectief houden. Ook de geur van koffie van de overburen, verwarde me een beetje. Overburen in een flat? Tot slot: hoe snijd je lopend een scootmobiel af? Want twee zinnen na het afsnijden blijkt dat de "jongedames" lopen en niet fietsen? Mijn ding wellicht.
Mooi beschreven, zie het…
Lid sinds
1 jaar 10 maandenRol
Mooi beschreven, zie het voor me alsof ik bij Piet achterop zijn scootmobiel zit.
@ Raymond: Onze flat heeft…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
@ Raymond: Onze flat heeft aan drie kanten overburen, het kan echt. Als ik alleen 'de buren' zeg, is dat thuis dus totaal onduidelijk. En dan zitten wij nog in een maisonnette en op een hoek. Althans, juist door die hoek hebben we vier overburen extra. En mijn broer woont in een flat met allemaal hypotenusa's, en ik ken ook flats met aan de galerijkant alleen uitzicht op platte daken en overburen.
@ Margriet: Beklemming. Overgave. City Plaza.
Hoi Margriet, De sleur is…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Margriet,
De sleur is goed geschreven, maar dat gaat wel ten koste van een prettig tempo. Je gebruikt veel korte zinnen, waarin ook nog alles echt stapje voor stapje wordt beschreven. Je schrijft nu vooral veel wat er gebeurt, je kan het tempo opschroeven door af en toe ook eens te beschrijven hoe Piet zich voelt. Dan gaat het tempo ook iets omhoog.
Je slot vind ik wel echt prachtig:
Hij rolt zijn sigaret en blijft de rest van de dag zitten. Net als gisteren. En eergisteren.
Je beschrijft hier iets zo kleins en iets zo banaals waarna Piet niet meer in beweging komt. Dat geeft gewoon aan dat zijn leven echt leeg is. Dan zijn twee zinnen met enkele woorden (lees: een dikke, vette punt achter 'gisteren' en 'eergisteren) heel goed om te benadrukken hoe groot die sleur is en hoe zwaar dat kan voelen.
Je hebt dus wel iets geschreven waar heel veel mee gedaan kan worden! Schrijf net iets meer gevarieerd en dan komt er een heel mooi verhaal tevoorschijn!
Groet,
Nadine
@Kruidnagel, Oké, oké ik…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
@Kruidnagel, Oké, oké ik geloof je. :) Ik zag het niet voor me, maar nu drie keer. Mijn overburen in deze flat wonen zeker tweehonderd meter verderop. Niks mis met mijn geur, maar die koffie ruik ik dus (gelukkig) niet.
Hoi Fief, wat een luxe…
Lid sinds
2 jaar 8 maandenRol
Hoi Fief, wat een luxe. Dankjewel voor je 'zeurtjes', ik vind het een cadeau! Ik wil beter leren schrijven en ook dat de vorm aansluit op dit forum. Ik kan me voorstellen dat je het zeurtjes noemt, voor als mensen kritiek niet op prijs stellen, ik ben er heel blij mee.
Groet, Margriet
Hoi Zijvanhetkasteel, ja ik…
Lid sinds
2 jaar 8 maandenRol
Hoi Zijvanhetkasteel, ja ik ben zelf 38 en kroop in de huid van een man van 80 voor dit verhaal. Toen kwamen de jongedames van 50 langs ;)
Hoi Raymond, leuk, dankjewel…
Lid sinds
2 jaar 8 maandenRol
Hoi Raymond, leuk, dankjewel voor je eerlijke uitleg hoe het op je overkomt. Heel fijn, daarmee kon ik het verduidelijken.
Overburen is een woord dat ik zelf een enkele keer (hoe vaak heb je het over mensen die naast je buren wonen ;) ) ook gebruik. Toen werd ik er ook op aangesproken. Heb het aangepast!
Dankjewel voor je compliment…
Lid sinds
2 jaar 8 maandenRol
Dankjewel voor je compliment, Wesley!
Dankjewel voor je reactie,…
Lid sinds
2 jaar 8 maandenRol
Dankjewel voor je reactie, Kruidnagel!
Hoi Nadine, Bedankt voor…
Lid sinds
2 jaar 8 maandenRol
Hoi Nadine,
Bedankt voor je compliment en uitgebreide reactie! Ik heb geprobeerd om het aan te passen. In andere verhalen heb ik personages vaker meer laten voelen, zien en denken, met deze stugge oude man vond ik het moeilijk. Ik heb hem nu voorzichtig een klein beetje laten genieten van zijn omgeving, om zijn gevoelens wat uit te drukken. Het taalgebruik, waar Fief ook aan refereerde zit hier ook in. Ik heb de woordvolgordes soms wat veranderend (n.a.v. de tips van Fief en jou) en een paar zinnen weggehaald. Heb je misschien een tip hoe ik dit levendiger kan maken?
Groet,
Margriet
Goede herschrijf, Margriet…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Goede herschrijf, Margriet. Ik vind het vlot lezen.
Yes! Dankjewel Fief :)
Lid sinds
2 jaar 8 maandenRol
Yes! Dankjewel Fief :)
Hi Magriet, zoals de coach…
Lid sinds
2 jaar 9 maandenRol
Hi Magriet, zoals de coach al opmerkte: de slotzin zegt het allemaal. Erg realistische beschrijving van wat velen op die ouderdom 'beleven'. Graag gelezen.
P.S. Ik stuurde je nog een antwoord op jouw reactie op mijn tekst (met link).
Hoi Schmetterling, pijnlijk…
Lid sinds
2 jaar 8 maandenRol
Hoi Schmetterling, pijnlijk grappige foto van de oude dame bij je gedicht :) .Met de tekst kwam het meer bij me binnen dan met foto, omdat dan de context ontbreekt van dat ze nog bij elkaar zijn.