Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#495 Gesprek tussen muziekvrienden

4 maart 2024 - 13:12

“Heb jij het ook dat je soms aan een filmfragment denkt en er muziek in je opborrelt die er eigenlijk niets mee te maken heeft, hoe prachtig ze ook bij die beelden zou passen? “
“Niet zo meteen, heb je er een voorbeeld van?”
“Wij kregen deze week een schrijfopdracht waarbij er sprake was van een muziekstukje dat je mogelijk kon inspireren om iets te schrijven dat haast niet te beschrijven valt.”
“Zo, wat kwam er dan in je op?”
“Weet je nog, Le Maître de musique, de Belgische film uit 1988 die ooit genomineerd werd voor een Oscar voor niet-Engelstalige film? Ik was ervan overtuigd dat bij de slotscène, waarbij het dode lichaam van de Maître op een gondel in de mist verdwijnt op het meer, het poco adagio was uit de vierde symfonie van Mahler.”
“Ik kende die symfonie eerst niet, maar ontdekte ze toen ik een uitvoering hoorde van het lied dat aan het einde van het stuk gezongen wordt. Toen ik de ganse symfonie beluisterde voelde ik bij het adagio de diepe ontroering die ervan uitgaat. Iemand schreef hierover dat niemand als Mahler in zijn muziek de kreet van het hart kon leggen en het verlangen naar iets meer en hoger dan wat dit leven op aarde te bieden heeft. “
“Ja, die Gustav Mahler! Hij componeerde ook  het al even onbeschrijfelijk mooie adagietto uit zijn vijfde symfonie dat overbekend werd als de soundtrack van de film ‘Dood in Venetie’ uit 1971.”
“Letterlijk hartverscheurend is daar het moment waarop de oudere man sterft in een ligstoel op het strand, maar wat is dan wel de muziek die bij het filmfragment hoorde waar je het eerder over had?”
“Het is natuurlijk ook iets van Mahler. Je weet dat de film grotendeels gaat over de figuur van de zangleraar die in de film gespeeld wordt door de ongenaakbare bas-bariton José van Dam. De dood van de Music Teacher, zoals de film in Amerika bekend staat, is ook het einde van de film. De verfilming  van de uitvaart bezorgt je kippenvel, niet  dus op de tonen van het adagio uit de vierde symfonie, maar wel op die van het Ruckertlied dat van Dam zelf zingt  Ich bin der Welt abhanden gekommen.
“Heb je jouw tekst al ingestuurd?”
“Neen,  dat ga ik nu nog net op de valreep doen. Morgen volgt alweer een nieuwe opdracht.”

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 maart 2024 - 16:12

Ha Schmetterling, dank je voor deze cultuurtips. Ik zit nu het poco adagio van Mahler te luisteren (die heel lento voelt). Als dialoog te veel info voor me en als verhaal te weinig actie, dus je gevoelens voel ik niet. Maar de muziek wel.

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 maart 2024 - 20:04

Hoi Schmetterling,

Ik ken zowel de muziekstukken als de films niet, dus het lukt  om mee te gaan in hoe alles inhoudelijk op elkaar aansluit. Wat ik wel mooi vind, is dat je beschrijft hoe je muziek heel anders kan plaatsen of interpreteren dan wordt 'gesuggereerd', zoals de muziek in een film wordt bepaald. Je hebt een mooie dialoog geschreven als het gaat om hoe zoiets dan tussen vrienden wordt besproken: het over en weer van een componist en diens werken, en de manieren waarop die kunnen worden gevonden in andere vormen van kunst. 

De dialoog zelf is dan wel weer zakelijk voor de inhoud zelf. Als de personages zo geroerd zijn door de muziek zelf, laten ze dat niet echt merken. Wat dat betreft wordt de opdracht zelf meer geanalyseerd dan het effect dat de muziek op hen heeft.  "Op dit moment gebeurd er X, op dat moment had je ook muziekstuk Y..." Voor mensen die zeggen dat de muziek hen zo raakt, spreken wel wat onberoerd. 

Maar op zichzelf leest de tekst niet verkeerd. 

Groet, 

Nadine
 

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 maart 2024 - 10:14

Laat dat nu net mijn bedoeling geweest zijn: de muziek onder de aandacht te brengen van wie ze nog niet kende. In die opdracht ben ik blijkbaar geslaagd. Dank voor jullie reacties en hopelijk gaan jullie verder graven in het oeuvre van Gustav en consoorten.