Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#475 Nature of nurture? met herschrijf

Herschrijf:

Ik was thuis niet het enige kind. Als iemands temperament genetisch bepaald wordt,  dan zouden mijn zussen en broers een soortgelijke gemoedsgesteldheid hebben als de mijne en dat is geenszins het geval.  Idem dito met talenten. In tegenstelling met mijn familieleden,  bezit ik een talenknobbel. Neen,  zo een goede leerling was ik niet op school,  maar ik stond open voor andere talen en culturen.  Later kreeg ik andere mogelijkheden in mijn beroepsactiviteiten waar Engels, Duits en Frans respectievelijk voertalen waren.

Voor bepaalde filosofen is de mens bij zijn geboorte een leeg blad. Zij, hij of hen heeft  op dat ogenblik geen persoonlijkheid en bezit geen vaardigheden of enige kennis, beweren zij. Natuurlijk wordt je pas na je geboorte gevormd door je omgeving. Hoeveel jonge ouders zeggen daarentegen dat hun pasgeborene al een stevig karakter heeft? Voor de ene komt dat van de moeder, voor de ander van de vader, al naargelang welke tak van de familie op dat ogenblik op bezoek is in de kraamkliniek.

Waar het vandaan kwam, weet ik niet, maar mijn vader zei altijd dat elke taal die je extra kon spreken je een keer meer mens maakte. Was het omdat hij zelf nooit de kans had gehad om taalonderwijs te krijgen? Ik herinner mij dat de Amerikaanse overburen een geadopteerd Mexicaantje hadden dat dikwijls bij vader langs kwam.
‘Understand?’ vroeg het jongetje.
‘Yes’ antwoordde mijn pa dan. Ze spraken elkaars taal niet en toch verstonden ze mekaar. Dat zal dus niet zozeer aan talenkennis dan wel aan de inborst gelegen hebben.

Is het de aanleg die onze eigenschappen bepaalt of is het de opvoeding? We kunnen er blijven over tobben, dat doen we tenslotte reeds sinds de tijd dat Aristoteles beweerde dat wij als boorling onbeschreven bladen zijn.

Eerste versie:

Volgens bepaalde filosofen is de mens bij zijn geboorte een leeg blad. Zij of hij of hen heeft  op dat ogenblik geen persoonlijkheid en bezit geen vaardigheden of enige kennis, beweren zij.

Natuurlijk wordt je pas na je geboorte gevormd door je omgeving. Hoeveel jonge ouders zeggen daarentegen dat hun pasgeborene al een stevig karakter heeft? Voor de ene komt dat van de moeder, voor de ander van de vader, al naargelang welke tak van de familie er op dat ogenblik op bezoek is in de kraamkliniek.

Ik was thuis niet het enige kind en als een eigenschap als het temperament genetisch bepaald zou zijn, dan zouden mijn zussen en broers een soortgelijke gemoedsgesteldheid hebben als de mijne en dat is geenszins het geval. Idem dito met talenten. In tegenstelling met mijn familieleden, bezit ik een talenknobbel. Dat komt niet omdat ik een goede leerling was op school, maar eerder dank zij mijn interesse in andere talen en culturen en de mogelijkheden die ik kreeg in mijn beroepsactiviteiten waar Engels, Duits en Frans respectievelijk voertalen waren.

Ik weet  niet waar hij het vandaan had, maar mijn vader zei altijd dat elke taal die je extra kon spreken je een keer meer mens maakte. Was het omdat hij zelf nooit de kans had gekregen om taalonderwijs te krijgen? Ik herinner mij dat de Amerikaanse overburen een geadopteerd Mexicaantje hadden dat dikwijls bij vader langs kwam. Ze spraken elkaars taal niet en toch verstonden ze mekaar.  Dat zal dus niet zozeer aan talenkennis dan wel aan de inborst gelegen hebben.

Is het de aanleg die onze eigenschappen bepaalt of is het de opvoeding? We kunnen er blijven over tobben, dat doen we tenslotte reeds sinds de tijd dat Aristoteles beweerde dat wij als boorling onbeschreven bladen zijn.

Lid sinds

2 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Je verhaal is mij iets te informatief. Daardoor voelt het wat afstandelijk. Maar dat kan natuurlijk ook de bedoeling zijn. Een dialoog erin verwerken zou misschien al helpen om het wat meer te laten leven.

Het stuk over de jonge ouders en pasgeborene wordt denk ik interessanter als je een scene schetst van beide familietakken die op de kraamafdeling zijn en een discussie voeren over welke eigenschappen van wie komen.

Of bijvoorbeeld de zin

Ze spraken elkaars taal niet en toch verstonden ze mekaar. 

 zou je kunnen gebruiken om iets te laten zien aan de lezer. Hoe ziet het eruit als je elkaars taal niet spreekt maar toch communiceert?

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Voor mij is het ook wat te weinig verhaal, terwijl ik weet dat je de gave van het verhalen hebt. 

Je zou kunnen overwegen een verhaal te starten met de zin die je wat later schrijft:

Ik was thuis niet het enige kind en als een eigenschap als het temperament genetisch bepaald zou zijn, dan zouden mijn zussen en broers een soortgelijke gemoedsgesteldheid hebben als de mijne en dat is geenszins het geval.

Iets aanscherpen die zin en ik denk dat er dan een heel mooi vervolg ontstaat. 

Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Vivian en Hadeke, bedankt om te reageren. Ik heb mij aan een herschrijf gewaagd, maar het blijft een tekst van slechts 300 woorden waarin je niet alles kwijt kan. 

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ja, voor mij beter. Ik denk dat het zelfs nog beter kan, maar soms moet je een verhaal laten en zul je zien dat elementen daarvan terugkomen in een heel ander verhaal. 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

hoy schmet,

Het hangt ergens tussen een 'schoolse' tekst (die geen standpunt inneemt, puur beschrijft dat de kwestie en de vraag al sinds Aristoteles wordt bediscussieerd) en een persoonlijke analyse (die erg aan de vlakte blijft)

Persoonlijk vind ik het eerste aspect niet interessant (dat weet de volwassen lezer al) en wou ik dat je meer standpunt in het tweede inneemt.

Als je dat doet kan je erg veel schrappen en krijg je meer ruimte om je persoonlijk verhaal te brengen, als er een verhaal is!

(voor wat het waard is, BGC! (ben geen coach!))

GG

PS: oppassen voor ontbrekende komma's tussen werkwoorden: bv waar het vandaan kwam, weet ik niet...

 

Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi, Tony, het was niet echt mijn bedoeling om een standpunt in te nemen. Het moest over een leeg blad gaan en dat doet het, denk ik. Ik geef wel grif toe dat ik voor dit stukje niet echt mijn draai vond. BGC (bent goede coach!)

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dit neigt eerder naar een educatieve column dan naar een verhaal. Met wat goede wil een monoloog. Wat me opvalt is de zeer redelijke toon, een voorbeeldige toon, ontdaan van pretenties.