Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#471 Een tango op volle zee

De zeven wereldzeeën is de plek waar de eenzaamheid overheerst voor de zeiler, die met een novemberstemming in zijn ziel vertrokken was van het vaste land. Op het waterige deel van de wereld is de eenzame zeiler niets anders dan een stipje nulliteit. De zee waar de wind beste vriend en vijand is.

Een groter contrast dan tussen zeiler en de wind is er niet: niets alomvattender dan de de wind, niets onbeduidender dan de zeiler. De wind zit vol passie, zoals ze de wereld overgaat en alle uithoeken gezien heeft. Groot en onmetelijk als ze is vult ze de hele wereld met haar adem. Met het blote oog kun je haar niet zien. Waar komt ze vandaan en waar gaat ze naartoe? Ze is de kracht van een orkaan, een ijzige wind in het Noorden en het zachte briesje op een warme dag. Ze is de stilte voor de monnik en danst de tango op volle zee. Ze neemt de zeiler mee op haar reis, geeft hem een duwtje in de rug of de wind van voren.

De zeiler als een stipje op de oceaan: klein en nietig, overgeleverd aan de krachten der natuur. Zie de wind die de golven doet rollen. Het woeste water, golven zo hoog als flatgebouwen dreigen hem ten onder te duwen. De zeiler vecht en vreest voor zijn leven. En er rest hem niets anders dan samen met de wind een tango te dansen op volle zee.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Marjan, mooi stukje over de nietige zeiler (of zeilster?) en de almachtige wind, die ook in dit tijdperk, waar het dikwijls over gender gaat, nog altijd een mannelijk woord is. De wind, hij, dus.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heel lekker schrijfwerk, Marjan. Alleen struikel ik meteen al over de eerste drie woorden. Misschien op te lossen met iets zoals: 'De zeven wereldzeeën. Daar overheerst...' Maar zoals gezegd: vooral lekker schrijfwerk. Fraaie woordkeus en sfeer en observatie.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Marjan, ik vind het een prachtig verhaal. Heel treffend beschreven. De eerste zin viel me ook op. Verder met plezier gelezen.

De zeven wereldzeeën is de plek  ---> werelzeeën is meervoud. "is" moet dus "zijn" zijn en is niet één plek, maar meerdere plaatsen. "De zeiler die vertrokken was", moet naar mijn idee zijn: de zeiler die vertrokken is. De zin klopt volgens mij beter als je schrijft:
De zeven wereldzeeën zijn plekken waar de eenzaamheid overheerst voor de zeiler, die met een novemberstemming in zijn ziel vertrokken is van het vaste land. 

Groot en onmetelijk als ze is vult ze de hele wereld met haar adem. ---> tussen is en vult hoort nog een komma