Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#467 Wandeling

16 augustus 2023 - 17:21

We wandelen over de zonnige Brabantse heide.
De uitnodiging hiervoor aanvaardde je als vanzelfsprekend en je houdt zonder terughoudendheid mijn hand vast.

Ons gesprek verloopt vlotjes, jouw bijdrage bestaat vooral uit bevestiging.

Jouw opdracht maakte nogal wat in mij los.
Het eerste wat in me opkwam was een stille wens die ik al sinds mijn jeugd koester, maar nooit ten uitvoer heb gebracht. Zou ik daar nu eindelijk aan kunnen toegeven en er ook nog mee wegkomen?
Als kind woonde ik in een hoekwoning en speelde vaak met vriendjes in de zijstraat.
We voetbalden midden op de rijweg, onze jassen waren doelpalen. Of we speelden stoepranden, waarbij je aan weerszijden van de straat tegenover elkaar stond en een bal precies tegen de stoeprand aan de overkant moest gooien.

Toen een buurman daarover klaagde omdat hij bang was voor deuken in zijn auto, werd buitenspelen ineens minder leuk.
Ik wilde wraak nemen door vanaf ons achterbalkon rauwe eieren naar ’s mans kale hoofd en zijn auto te gooien. Dat heb ik niet gedaan, ook later niet in situaties waarin ik vond dat iemand een welgemikt struifprojectiel verdiende.

Het tweede idee lag al in je opdracht besloten; het helemaal losgaan met dingen die voor de gemiddelde mens onbereikbaar zijn.
Ik had visioenen van grote, glimmende sportwagens uit het duurdere segment, van diners in sterrenrestaurants, van het als VIP bijwonen van optredens van mijn favoriete band en – last, but not least – van genoeglijk samenzijn met rondborstige blondines die mijn dochter hadden kunnen zijn.
Tot het uitwerken van dergelijke scenes is het niet gekomen. Het utopische ligt mij niet zo. En dan; wat zou het mij brengen? Word ik er gelukkig van dat allemaal één dag te mogen beleven om die genoegens vervolgens nooit meer te kunnen smaken en te blijven verlangen naar wat niet meer terugkomt?

Dan was er nog een andere droom, absoluut evenmin realistisch, maar die in dit verband iets dichter bij mij ligt.
Het schrijven van de ultieme roman, als ik dat toch eens zou kunnen! Een meesterwerk waarvan heel literair Nederland en Vlaanderen achterover zouden tuimelen, waarvan zelfs Mulisch zou hebben gezegd: ‘Best een aardig werkje.’
Ook hier kwamen visioenen voorbij.
Van uitgevers die zich verdringen bij mijn voordeur, van lovende kritieken in de vakbladen, van tv-optredens bij de serieuzere omroepen, van signeersessies achter dranghekken.

Je begrijpt het al, ook hier zou het blijven bij een prettige, maar uiteindelijk onbereikbare droom.

Dit alles vertel ik om je te zeggen dat ik afzie van het uitwerken van de opdracht.
Toch bracht hij mij verder; mijn fantasie is geprikkeld en mijn beide benen staan steviger op de grond.
Nadine, dankjewel voor de wandeling en de bemoedigende kneepjes in mijn hand.

 

Gi

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
16 augustus 2023 - 17:52

Héél grappig, Ton, waar een mens al van dromen kan. Ik stel voor dat Nadine je een ticket stuurt voor een optreden van een of andere blonde stoot, waar je eerst in de VIP ruimte een Dom Perignonke drinkt en later naar hartelust rauwe eitjes naar het podium gooit om er daarna een roman over te schrijven. 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 augustus 2023 - 2:18

Hoi Ton, ik vind het een mooi geschreven tekst, maar ik weet niet goed wat ik ermee moet. Waarom vertel je dit? Ik lees drie hele leuke ideeën waarmee je een paar mooie verhalen zou kunnen schrijven die aan de opdracht zouden voldoen. Waarom heb je die dromen niet uitgewerkt? Het laat mij in ieder geval na het lezen teleurgesteld achter.

 

Lid sinds

4 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 augustus 2023 - 9:46

Graag gedaan, Ton ;) 

Als je dan toch afziet van het uitwerken van de eigenlijke opdracht... :)

Ik word nieuwsgierig naar waarom juist deze opties aan het geestesoog van je persona verschijnen. Je schrijft wel waarom, maar uiteindelijk maakt die geen keuze, omdat de dromen onbereikbaar lijken, terwijl hij daar juist een 'vrijkaartje' voor krijgt. 
Dat is veelzeggend, vooral ook vanwege de eerste droom: wraak nemen voor iets uit de kindertijd. Dat laat een bepaalde onschuld zien: als dat een van de grootste wensen is, dan is je persona een man van weinig wensen, met waarschijnlijk een prima, hetzij wellicht bescheiden leven. En tegelijkertijd is het ook iemand die wel groot wil dromen, maar dat niet durft, gezien de conclusies die hij trekt bij de laatste wens. 

Een mooi voorbeeld van 'stille waters hebben diepe gronden'.  Je zet de lezer hier schijnbaar op een verkeerd been door de wens niet in vervulling te laten gaan, maar wel heel duidelijk te maken wat voor persoon jouw persona is. Dat is een heel verfijnde manier van show don't tell. Dat maakt het geheel uniek en heel goed en weldoordacht geschreven. 

Aan de tekst zou ik niet per se iets veranderen, maar als je dit verhaal langer zou maken of als het woordenaantal aanzienlijk groter had moeten zijn, zou het op een bepaald moment wel noodzakelijk zijn dat je je persona laat 'kiezen'.  nu is het een open einde waar de een iets mee zal kunnen en een ander niet, maar maak het verhaal langer en de rek zou eruit zijn. 

Dat is geen kritiek op dit verhaal, maar een tip voor als je nog een keer een verhaal wil schrijven waar afwegingen en introspectie het plot vormen. Dit verhaal is prima! 

Groet, 

Nadine
 

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 augustus 2023 - 14:45

Hoi Gi, dankjewel. Je amusante reactie doet vermoeden dat je al ruim voorgeproefd hebt van het Dom Perignonke. Ik wacht vol spanning op wat Nadine mij gaat sturen.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 augustus 2023 - 15:14

Hoi Fief, het spijt mij dat je teleurgesteld bent; het laatste wat ik wil is jou teleurstellen. Tegelijkertijd denk ik dat je teleurstelling verband houdt met de verwachtingen die jij had voorafgaand aan het lezen.
Met dit verhaal wilde ik invulling geven aan enkele elementen uit de opdracht. Naast de wensdromen die ik benoem (en inderdaad, niet volledig uitschrijf) focuste ik, braaf mannetje dat ik ben, op de gevolgen (zoals de opdracht weergeeft je personage moet op de een of andere manier iets van deze dag hebben geleerd), waardoor ik tot de conclusie kom dat ik de opdracht beter niet uitwerk. Die gevolgen noem ik in de laatste regels van de alinea over het tweede idee, samengevat; is dat het allemaal waard? Plus wat het me bracht, zie de laatste alinea.
En de conclusie om de opdracht niet uit te werken meld ik, beargumenteerd, aan de schrijfcoach van dienst. Daarbij kies ik voor de vorm van een gesprek tijdens een wandeling.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 augustus 2023 - 15:42

Hoi Nadine, dankjewel voor je uitvoerige feedback en analyse. Jouw 'Dit verhaal is prima!' koester ik.
De eerste stille wens is ontleend aan mijn eigen jeugd; het gooien met rauwe eieren vanaf het balkon van ons huis. Dat was (ook toen, of moet ik zeggen; vooral toen) not done. Op de een of andere manier bleef dit guilty pleasure ergens in een donker hoekje van mijn geheugen rondwaren. Kennen we niet allemaal situaties of personen, waarbij je de neiging krijgt zoiets onbetamelijks te doen?
Verder koppelde ik mijn aanvankelijk steunen en zuchten bij deze opdracht ('wat moet ik daar nou van maken?') aan een kunstje dat ik weleens eerder toepaste; het plaatsen van forumleden of coaches van SOL als personages in de uitwerking van een opdracht, waardoor dat een extra dimensie krijgt. Daardoor ontstond onze wandeling waarin ik weliswaar de dromen schetste maar ook uitlegde waarom ik de opdracht niet zou maken en vertelde wat het mij had gebracht. Ik dank je voor je bereidheid mee te wandelen, het was gezellig! ;-)

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
18 augustus 2023 - 18:58

Leuke jeugdherinneringen  maar ik zie er niet echt de opdracht in terug. Weet niet wat hij nu heeft gedaan waardoor hij zich een beter mens ging voelen. Niettemin een mooie inkijk in de zielteroerselen van Ton, . 

 

Lid sinds

2 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 augustus 2023 - 14:57

Grappig, Ton, hoe je de coach in jouw bijdrage betrekt. De heerlijke nostalgie bij het buitenspelen die overgaat in het gooien van rauwe eieren. Knap geformuleerd. Zeer graag gelezen. 

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 augustus 2023 - 16:38

Hoi Schrijvenisfijn, dankjewel voor je reactie.
Je vraagt je af wat mijn HP heeft gedaan om zich een beter mens te voelen. Hij heeft nagedacht over de opdracht, enkele opties overwogen (die ik inderdaad benoem maar niet helemaal uitschrijf) en vervolgens geconcludeerd dat het hem niet verder brengt (Word ik er gelukkig van dat allemaal één dag te mogen beleven om die genoegens vervolgens nooit meer te kunnen smaken en te blijven verlangen naar wat niet meer terugkomt?). Ook is hij door deze exercitie een ervaring rijker geworden, zo vertrouwt hij Nadine toe: mijn fantasie is geprikkeld en mijn beide benen staan steviger op de grond.