#467 Wandeling

Héél grappig, Ton, waar een mens al van dromen kan. Ik stel voor dat Nadine je een ticket stuurt voor een optreden van een of andere blonde stoot, waar je eerst in de VIP ruimte een Dom Perignonke drinkt en later naar hartelust rauwe eitjes naar het podium gooit om er daarna een roman over te schrijven. 

Hoi Ton, ik vind het een mooi geschreven tekst, maar ik weet niet goed wat ik ermee moet. Waarom vertel je dit? Ik lees drie hele leuke ideeën waarmee je een paar mooie verhalen zou kunnen schrijven die aan de opdracht zouden voldoen. Waarom heb je die dromen niet uitgewerkt? Het laat mij in ieder geval na het lezen teleurgesteld achter.

Graag gedaan, Ton ;) 

Als je dan toch afziet van het uitwerken van de eigenlijke opdracht... :)

Ik word nieuwsgierig naar waarom juist deze opties aan het geestesoog van je persona verschijnen. Je schrijft wel waarom, maar uiteindelijk maakt die geen keuze, omdat de dromen onbereikbaar lijken, terwijl hij daar juist een 'vrijkaartje' voor krijgt. 
Dat is veelzeggend, vooral ook vanwege de eerste droom: wraak nemen voor iets uit de kindertijd. Dat laat een bepaalde onschuld zien: als dat een van de grootste wensen is, dan is je persona een man van weinig wensen, met waarschijnlijk een prima, hetzij wellicht bescheiden leven. En tegelijkertijd is het ook iemand die wel groot wil dromen, maar dat niet durft, gezien de conclusies die hij trekt bij de laatste wens. 

Een mooi voorbeeld van 'stille waters hebben diepe gronden'.  Je zet de lezer hier schijnbaar op een verkeerd been door de wens niet in vervulling te laten gaan, maar wel heel duidelijk te maken wat voor persoon jouw persona is. Dat is een heel verfijnde manier van show don't tell. Dat maakt het geheel uniek en heel goed en weldoordacht geschreven. 

Aan de tekst zou ik niet per se iets veranderen, maar als je dit verhaal langer zou maken of als het woordenaantal aanzienlijk groter had moeten zijn, zou het op een bepaald moment wel noodzakelijk zijn dat je je persona laat 'kiezen'.  nu is het een open einde waar de een iets mee zal kunnen en een ander niet, maar maak het verhaal langer en de rek zou eruit zijn. 

Dat is geen kritiek op dit verhaal, maar een tip voor als je nog een keer een verhaal wil schrijven waar afwegingen en introspectie het plot vormen. Dit verhaal is prima! 

Groet, 

Nadine
 

Hoi Gi, dankjewel. Je amusante reactie doet vermoeden dat je al ruim voorgeproefd hebt van het Dom Perignonke. Ik wacht vol spanning op wat Nadine mij gaat sturen.

Hoi Fief, het spijt mij dat je teleurgesteld bent; het laatste wat ik wil is jou teleurstellen. Tegelijkertijd denk ik dat je teleurstelling verband houdt met de verwachtingen die jij had voorafgaand aan het lezen.
Met dit verhaal wilde ik invulling geven aan enkele elementen uit de opdracht. Naast de wensdromen die ik benoem (en inderdaad, niet volledig uitschrijf) focuste ik, braaf mannetje dat ik ben, op de gevolgen (zoals de opdracht weergeeft je personage moet op de een of andere manier iets van deze dag hebben geleerd), waardoor ik tot de conclusie kom dat ik de opdracht beter niet uitwerk. Die gevolgen noem ik in de laatste regels van de alinea over het tweede idee, samengevat; is dat het allemaal waard? Plus wat het me bracht, zie de laatste alinea.
En de conclusie om de opdracht niet uit te werken meld ik, beargumenteerd, aan de schrijfcoach van dienst. Daarbij kies ik voor de vorm van een gesprek tijdens een wandeling.

Hoi Nadine, dankjewel voor je uitvoerige feedback en analyse. Jouw 'Dit verhaal is prima!' koester ik.
De eerste stille wens is ontleend aan mijn eigen jeugd; het gooien met rauwe eieren vanaf het balkon van ons huis. Dat was (ook toen, of moet ik zeggen; vooral toen) not done. Op de een of andere manier bleef dit guilty pleasure ergens in een donker hoekje van mijn geheugen rondwaren. Kennen we niet allemaal situaties of personen, waarbij je de neiging krijgt zoiets onbetamelijks te doen?
Verder koppelde ik mijn aanvankelijk steunen en zuchten bij deze opdracht ('wat moet ik daar nou van maken?') aan een kunstje dat ik weleens eerder toepaste; het plaatsen van forumleden of coaches van SOL als personages in de uitwerking van een opdracht, waardoor dat een extra dimensie krijgt. Daardoor ontstond onze wandeling waarin ik weliswaar de dromen schetste maar ook uitlegde waarom ik de opdracht niet zou maken en vertelde wat het mij had gebracht. Ik dank je voor je bereidheid mee te wandelen, het was gezellig! ;-)

Leuke jeugdherinneringen  maar ik zie er niet echt de opdracht in terug. Weet niet wat hij nu heeft gedaan waardoor hij zich een beter mens ging voelen. Niettemin een mooie inkijk in de zielteroerselen van Ton, . 

Grappig, Ton, hoe je de coach in jouw bijdrage betrekt. De heerlijke nostalgie bij het buitenspelen die overgaat in het gooien van rauwe eieren. Knap geformuleerd. Zeer graag gelezen. 

Hoi Schrijvenisfijn, dankjewel voor je reactie.
Je vraagt je af wat mijn HP heeft gedaan om zich een beter mens te voelen. Hij heeft nagedacht over de opdracht, enkele opties overwogen (die ik inderdaad benoem maar niet helemaal uitschrijf) en vervolgens geconcludeerd dat het hem niet verder brengt (Word ik er gelukkig van dat allemaal één dag te mogen beleven om die genoegens vervolgens nooit meer te kunnen smaken en te blijven verlangen naar wat niet meer terugkomt?). Ook is hij door deze exercitie een ervaring rijker geworden, zo vertrouwt hij Nadine toe: mijn fantasie is geprikkeld en mijn beide benen staan steviger op de grond.

Hoi Schmetterling, dankjewel voor je complimenten. Ze doen me goed! 

Ja GG! En natuurlijk, niks doen met de mogelijkheid is ook wat doen!