#464 Hopen

Hoi Hadeke, je beschrijft de situatie van iemand op de intensive care. Het leest meer als een opsomming dan als een beleving. Hoe ziet de persoon in het bed eruit? Wat gaat er door degene die naast hem zit heen (herinneringen, gevoelens)? Wat is hun relatie? Herinneringen van de persoon naast het bed misschien?
Gezien je uitvoerige beschrijving, leest het alsof je er inderdaad zo naast gezeten hebt. Dat is in dat geval een heftige ervaring. 

De geur van koffie verdringt de restjes stank die nog in de ruimte hangen, nadat een klysma bij hem net iets te weinig effect had.  ---> ik zou eerder denken dat de stank komt als de klysma wel effect heeft. Gemalen koffie heeft inderdaad een filterende werking, effectiever dan een luchtverfrisser. De komst van koffieautomaten op verpleegafdelingen maakt dat wij op onze afdeling dit hulpmiddel tegen stank niet meer kunnen toepassen.

Een bundel van vijf dunne slangetjes komt bij zijn nek samen om in één lijn hun inhoud in zijn ader te stuwen.  ---> hier twijfel ik over. Volgens mij gebruiken ze op de IC meerdere bloedvaten in verschillende ledenmaten om een infuus in te brengen en doen ze dat niet in één bloedvat. 

Terwijl hij sliep heb ik er op gegoogeld.  ---> erop

Met een snerpend geluid -dat in een echo weerklinkt vanuit de verplegerspost- licht steeds een ander schermpje op ---> voor en na het koppelstreepje hoort een spatie
Met een snerpend geluid - dat in een echo weerklinkt vanuit de verplegerspost - licht steeds een ander schermpje op. Dan is het duidelijker dat het om een gedachtestreepje gaat.

remifen, Merope, dexdor, ---> remifen en dexdor moeten ook met een hoofdletter als het  een merknamen zijn.

Volgende week wordt hij 20. ---> leeftijden schrijf je meestal voluit

Door de sonde die uit zijn neus steekt, loopt een mengsel van gal en maagsap naar het zakje dat onderaan het bed hangt. ---> deze zin zou vlotter kunnen:
Door de sonde uit zijn neus loopt een mengsel van gal en maagsap naar een zakje onderaan het bed.
De sonde die je hier bedoelt, is een maaghevel. 

Ook de slang die aan de peg-sonde gekoppeld is, voert maaginhoud weg.  ---> PEG-sonde
Dit klinkt niet logisch. Een PEG-sonde is meestal gekoppeld aan een infuuspomp om medicatie en voeding toe te dienen. Als ze handmatig voeding en medicijnen door deze sonde geven, wordt hij na gebruik doorgespoeld met lauw water en afgesloten. Maaginhoud kan er dan niet door teruglopen. Maar het is niet logisch dat iemand een maaghevel heeft als hij tegelijkertijd via een PEG-sonde voeding krijgt. Dan zou er door de ene sonde voeding toegediend worden en door een ander sonde meteen het lichaam weer verlaten.
Een PEG-sonde kan ook in het eerste deel van de dunne darm gebracht worden, dan kan de maaghevel het niet wegvoeren, maar dan kan er geen maagsap via de PEG-sonde naar buiten komen.
De persoon in het bed krijgt ook TPV (totale parenterale voeding) lees ik. Dat is voeding die via een infuus rechtstreeks het bloed ingaat. Het wordt dan meteen opgenomen in het lichaam zonder de darmen te belasten. Je krijgt dan niet ook nog voeding via een PEG-sonde.

Hallo Fief, 

Ik schreef met een kopje koffie in mijn hand, letterlijk in de betreffende ruimte.

Fijn dat je dat niet wist en daarmee op de kwaliteit van het verhaal reageert.

Je verhaaltechnische kant ga ik meenemen en aanpassen.

Wat betreft het waarheidsgehalte: de lijnen eindigen allemaal in zijn hals en lijken daar op 1 plek samen te komen. Er zit wel een grote pleister op. Het andere infuus zit in zijn bovenarm.

Van het klysma hadden we meer ontlasting gehoopt, nu kwamen er wat 'oude resten' uit. Dat is geen goed teken.

Je hebt taaltechnisch gelijk over de hoofdletters van de merknamen, daar heb ik over nagedacht, toch is de waarheid dat de schermpjes dat zelf niet eenduidig doen. Alleen Merope staat met hoofdletter, ik vond dat een opvallend detail. 

De sonde uit zijn neus wordt inderdaad als maaghevel gebruikt. De peg-sonde had hij al, daar wordt hij normaal gesproken op gevoed, nu dient deze ook als hevel en helaas lopen beiden af, wat de ophoping in zijn maag aangeeft, want een peg ligt hoger in de maag.

De voeding gaat nu al ruim twee weken via een infuus. De beademing was vanwege een dubbele longontsteking na een buikoperatie. 

Dan over wat er door de hoofdpersoon gaat: eigenlijk zoals ik op jou reageer. Hoop en vrees tuimelen over elkaar heen en dat slaat hem dood. Hij klamt zich vast aan cijfertjes en andere signalen, maar laat emotie nog nauwelijks toe, behalve het steunen van zijn zoon. 

Taaltechnisch wat aangepast.

Hadeke, een situatie als deze is voor een ouder het ergste wat je kan overkomen. Zeker als de afloop onzeker is. Natuurlijk klamp je je dan vast aan alles wat je ziet, maar in je verhaal komt dat voor mij niet helemaal goed naar voren. Ik zou me daar verder ook niet druk over maken. 
Ik weet niet of het jouw zoon betreft, maar ik wens je veel sterkte in deze moeilijke situatie. Hopelijk komt hij er snel weer bovenop.

... toch is de waarheid dat de schermpjes dat zelf niet eenduidig doen. ---> op een IC zullen ze zich niet druk maken of het wel of niet met een hoofdletter geschreven moet worden. het is voor hun vooral van belang dat ze weten welk medicijn toegediend wordt. Voor een verhaal vind ik het dan schrijftechnisch wel noodzakelijk dat het juist geschreven wordt. Tenzij je de nadruk wil leggen of het feit dat het niet goed geschreven is. Dat kan je als schrijver wel opvallen. Ik kan me zo voorstellen dat je alles grondig bestudeert als je naast het bed zit en dat je jezelf betrapt dat zoiets onbenulligs als het verkeerd schrijven van een naam je opvalt. 

Hallo Hadeke, ik lees hier over iemand die zich verdiept in alle details die hij waarneemt omdat hij de emoties nog niet kan toelaten. Daardoor lijkt de tekst afstandelijk, maar ik heb genoeg inlevingsvermogen om te voelen wat je niet vertelt. Dat maakt mij stil. Chapeau, dat je hierover kunt / durft schrijven.

Hoi Hadeke, je verhaal ontroert me. Ik sluit me volledig aan bij Emily's woorden en wens je veel sterkte in deze moeilijke situatie.
PS Schrijftechnisch; compliment voor de laatste zin, die enerzijds een glimlach bij me oproept en anderzijds een mooie verbinding maakt met de eerste zin.  

Dag Hadeke

De tekst is beschreven van jouw standpunt en ik lees daarin zowel hoop als vertwijfeling en dat is normaal. Voor de opdracht 'beschrijving' vind ik je tekst, m.u.v. bepaalde taaltechnische dingetjes, meer dan geslaagd. Je zet de lezer naast je in de kamer en laat hem in dat klinisch gegeven in feite alles mee ervaren, de flikkerende lampjes, geuren, waarschuwingen,...

Ik vind het ook bijzonder knap, een wellicht ook moeilijk voor jou, om iets dat je emotioneel raakt, op te schrijven. Schrijven helpt gevoelens te kanaliseren.

Persoonlijk vind ik je inzending sterk.

Ik wens je vanzelfsprekend ook sterkte toe, en het allerbeste.

Johanna

Hadeke, ik moest bij dit verhaal onmiddellijk denken aan Restschade, maar ik kan mij voorstellen dat de relatie tussen de ik-persoon en de patiënt niet helemaal helder is (maar is dat erg?) voor wie dit los leest.
Aangrijpend, wederom. De klinische beschrijvingen vormen een mooi contrast met de gemoedstoestand van de verteller die onbeschreven is, maar door de lezer goed ingevuld kan worden.
Het slot vind ik wat flauw, maar dat is te wijten aan mijn aversie jegens woordgrappen.
Inhoudelijk kan ik het niet zo beoordelen zoals Fief, omdat ik (godzijdank!) niet thuis ben in die wereld. Wel kan ik zeggen dat het mij als lezer uitnodigde om verder te lezen en het ontroerde mij ook. Mooi gedaan!

Dank voor jullie reacties. Het is nog steeds een spannende tijd.

@musonius Ik ben een wat onzorgvuldig schrijver als het gaat om het bewaren en onthouden van mijn eigen schrijfsels. Mijn eigen verhaal waar je naar verwijst, kwam op die manier behoorlijk binnen bij mezelf. Terwijl ik het dus zelf schreef.