De paus. Of Infantino. Maar dan Belgisch.

Hoi Gi, 

Je verhaal is in mooie stappen opgebouwd en je observaties zijn goed onderbouwd.
Ik kan alleen niet zoveel met de schrijfstijl. Enerzijds leest het als een neutraal verslag, als een geschiedenisboek bijna, maar hier en daar zijn er ook zinnen die duiden op een mening of stem van de schrijver:
Zijn misnoegen was meer dan terecht.
Maar dit terzijde. 
Het vermoeden is groot, neen het staat haast vast

Dat doet mij afvragen of het hier de bedoeling is om slechts iets uiteen te zetten of dat een schrijver de mening ook wil geven. In dat eerste geval vind ik de eerder genoemde zinnen niet zo op hun plaats, in het tweede geval staat de schrijver naar mijn smaak net iets te veel van een afstandje te kijken. Ik zou graag zien wat de directe rol van de schrijver in dit gezelschap is, of anders de achtergrond waardoor de schrijver zich geroepen voelt om juist hierover in de pen te klimmen. Het zou wat mij betreft dan iets persoonlijker mogen. Laat de schrijver dan bijvoorbeeld ook deelnemen aan die belangrijke vergadering, bijvoorbeeld. 

Het verhaal op zichzelf is slecht, maar de stijl ligt mij persoonlijk te weinig om echt in je verhaal te kunnen duiken. 

Groet, 

Nadine

Hoi Gi, het leest voor mij niet als een verhaal, terwijl je wel een verhalenverteller bent.
Tot het einde toe blijf ik me ook afvragen om wat voor vereniging het gaat, wat ik mis om het te kunnen begrijpen. Je geeft het "jonge lid" voor mij geen gezicht. Misschien als je vanuit het perspectief van het jonge lid schrijft en wat meer bij naam en toenaam noemt, je meer tot een verhaal komt.

Een jong lid steigerde en in een niet mis te verstane taal schreef hij in een bekend weekblad dat de grijze eminenties weer hebben beslist over zijn lot en dat van vele lotgenoten.  ---> naar mijn idee moet "hebben beslist" hadden beslist zijn.

Hoi Gi,

het blijft voor mij een te vaag verhaal om mij te boeien. Dat wil echter niets zeggen, ik ben slechts één lezer.

Gi, misschien was mijn feedback wat te kort van stof. Wat ik bedoel is dat voor mij, net zoals voor Fief, zowel de vereniging als het jonge lid, te vaag blijft, te weinig gezicht krijgt, om mee te kunnen gaan in het verhaal. Ik begrijp dat het (zijdelings) te maken heeft met de kerkelijke of de voetbalwereld, beiden interesseren mij niet. Dat verklaart wellicht ook de afstand die ik voel tot het verhaal.

Gi, met dit antwoord maak je jezelf er te snel vanaf. Je kunt het idee gebruiken om er een fictieve siruatie van te maken. Mogelijkheden genoeg voor een goed verhaal, lijkt me. Het hoeft niet te kloppen met de waarheid of wel?