Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#450 Doodsbang

Doodsbang

'Mama, politie.'
Mijn zoontje staat bij de voordeur. Ik loop naar hem toe.
'Ga jij maar naar de kamer, jochie,' zeg ik.
'Dag mevrouw. Mogen we u wat vragen stellen?' zegt de agent.
'Ja, natuurlijk,' antwoord ik.
'Het betreft uw buurvrouw.'
Ik schrik. Mijn zoontje en ik wonen sinds de scheiding zo'n twee weken hier. Een nieuwe lente, een nieuw begin. Natuurlijk heb ik aangebeld om kennis te maken. Ze deed niet open, maar ik zag haar vanuit haar luie stoel door het halfopen gordijn naar buiten kijken. Ze bezorgde mij de kriebels. Ik vermande me en zwaaide naar haar met een geforceerde glimlach op mijn lippen, maar ze zwaaide niet terug. Ook niet in de dagen erna, als ik voorbij liep. Steeds die kille blik. Die wijd geopende ogen, die me zaken leken te verwijten waarvan ik niet wist wat ze waren en haar verstarde houding, die me niet welkom in de buurt deed voelen. Ze had duidelijk zicht op het pad naar mijn deur en hield alles in de gaten. Om haar blik te vermijden, besloot ik na een paar dagen om de achteringang als vaste entree naar mijn huis te gebruiken. Het hielp nauwelijks, want zelfs in mijn slaap zag ik haar voor me. Dat oude gerimpelde hoofd, met die prangende ogen. Zwetend werd ik wakker.
'Wat wilt u weten?' vraag ik.
'Wanneer heeft u haar voor het laatst gezien?'
'Ruim een week terug,' antwoord ik naar waarheid.
'Oké,' reageert de agent wat aarzelend.
'Is er wat?' vraag ik met bonkend hart.
'Ze is overleden, mevrouw.'
'O nee,' zeg ik en sla een hand voor mijn mond.
'Zeker drie weken terug.'

 

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke, wat een luguber verhaal. Ik had een bijna zelfde ervaring enige tijd geleden. Er zat een vrouw voor de televisie toen we langsliepen. Een paar uur later zat ze nog precies zo voor de televisie. Ik ben toen wel gestopt om te kijken of ze nog ademde, ze zag er ook niet zo eng uit als jouw buurvrouw.
Het zal je maar gebeuren. Goed verhaal, alleen het wringt bij mij wel dat de hp niet doorhad dat de vrouw steeds in dezelfde houding, met dezelfde blik bleef kijken. Vooral omdat ze haar de dagen erna ook zag. Daarnaast kun je echt wel zien of iemand overleden is, zeker na een paar dagen. Misschien is het logischer dat de hp de buurvrouw slechts eenmaal zag en haar daarna ontweek omdat ze zo eng keek. Dan is het verklaarbaarder dat de ze niet doorhad dat de buurvrouw dood was. 
Hoe dan ook, het idee voor je verhaal vind ik geweldig gevonden. 

De labels "zeg ik", "antwoord ik" en "vraag ik" zou je ook weg kunnen laten. 
Bijvoorbeeld in de zin:
'O nee,' zeg ik en sla een hand voor mijn mond.  ---> 'O nee!' verschrikt sla ik een hand voor mijn mond.

Het middenstuk is een flinke blok tekst waardoor voor het verhaal niet lekker overkomt, een beetje als een infodump. De zinnen "Ook niet in de dagen erna ..." en "Om haar blik te mijden ..." zouden volgens mij prima op een volgende regel kunnen beginnen. Dan krijg ik als lezer meer overzicht. Maar goed, dat is hoe ik het lees. 

'Ze is overleden mevrouw '  --->  achter overleden hoort nog een komma, mevrouw is een aanspreking. Er ontbreekt ook een punt.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dank Fief. Ik heb wat gegoogeld op natuurlijke mummificatie -die binnen een week kan optreden- en dacht dat met halfgesloten gordijnen ik er wel weg mee zou komen. :-)

Ik kijk nog even naar je overige opmerkingen. De punt en de komma heb ik al aangepast.

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

@Tony: omdat het haar buurvrouw is. Buurtonderzoek. Ze zullen de andere buren ook gevraagd hebben.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Duister verhaal, ik vind dat je het mooi hebt neergezet. Spanning goed opgebouwd en einde is verassend.
Denk dat Tony's opmerking hier wel relevant is. HP woonde er immers nog niet toen de buurvrouw was overleden, een agent die de buurt goed kent zou dit wel moeten weten.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Research... schuurt het aan tegen 'waargebeurd is niet per se goed, meestal zelfs niet, voor je verhaal'? Is het een killable darling? Judith Visser gebruikt ergens de Stone Tape Theory als clou - vermakelijk, maar eiste te veel van mijn uitgestelde ongeloof. Nou is die theorie twijfelachtig, en spontane mummificatie in een woonkamer bij 20 graden wellicht minder of niet, maar toch voor mij te exotisch. Heel lekker geschreven, dat bovenal.

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Spannend geschreven en de angst goed invoelbaar. Misschien kun je het nog sterker maken door details die je aan het twijfelen doen toe te voegen en door je hoofdpersoon een beetje verward te maken door de scheiding, waardoor je gaat twijfelen aan haar waarneming. Dan vang je denk ik het probleem van de geloofwaardigheid op.