Hoi Maartje, 

Dank voor je inzending. Hier zijn mijn tips: 

Het is een 'en toen' verhaal, er zitten weinig beelden, waardoor het vrij droog leest. Daarnaast schrijf je veel op over dingen die nu eenmaal zo zijn. Dat willen we als lezer liever zien. Als je schrijft over een personage dat anders is, geef dat dan duidelijk weer in een scène waarin dat naar boven komt. Kies bijvoorbeeld een dialoog of een moment in de klas, waarin de juf daadwerkelijk boos wordt op de hoofdpersoon. 

Ik vind het, door alle constateringen ('Alles was mijn schuld', 'Juf was altijd boos op mij', 'Mama was ook altijd boos op mij') niet fijn lezen en melodramatisch. Als dit het geval is, willen we dat zien. Wel zou ik dan aanraden om één element te kiezen, dus of thuis, of op school. 

Ik hoop dat je hier iets aan hebt!

Hoi Maartje, je zet een kind neer dat door heeft dat ze anders is dan de rest. Je hebt er nu een negatief verhaal van gemaakt, je zou het ook een positieve wending kunnen geven. Dat het oké is om anders te zijn dan anderen.

Je hebt een aantal zinnen die met "maar" beginnen. Een "maar" aan het begin van een zin kan, maar vind ik persoonlijk niet mooi en het hoeft ook niet. Maar is een woord dat je in veel gevallen weg kan laten.
Ook het woord "toen" gebruik je vaak. Soms ontkom je er niet aan, maar in meeste gevallen kun je het weglaten. 

Als ik juf een vraag stelde, zei ze altijd 'waarom, waarom zijn bananen krom?'. ---> achter altijd hoort een dubbele punt, de eerste waarom moet met een hoofdletter en de punt achter de zin hoeft niet meer.

Dan stopte ik mijn hoofd onder de dekens en hoopte dat ze niet zouden gaan scheiden. Want dat zou dan mijn schuld zijn. ---> want gebruikt je doorgaans als voegwoord. Hier zou het voor mij ook achter een komma horen.
...  zouden gaan scheiden, want dat zou dan mijn schuld zijn.

Toen we een keertje op de Chromebook mochten werken heb ik de vraag stiekem opgezocht.  ---> tussen werken en heb hoort nog een komma.

Ik vind het een mooi verhaal. Je schrijft impliciet de eerste schoolervaringen op van een hoogbegaafd of anderszins andersdenkend kind ergens op het neurale spectrum.

Er zit heel wat verschil tussen 'En toen ging ik brood eten en toen gingen we naar huis en toen kregen we limonade en toen gingen we buitenspelen en toen...' en het toen in dit verhaal. Haal gewoon wat toenen eruit en verander er een in daarna en klaar.

Het doet me zijdelings denken aan de romans van Judith Visser over haar autisme, Zondagskind en Zondagsleven. Zij schrijft wel beeldend in scènes, maar ja, dat is ook geen oekaze.

Je verhaal is een beetje zoetig doordat het zo goed afloopt. Zelfs mama nooit meer boos vond ik net wat too much.