Lid sinds

1 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#448 - Phlox

Chris staart, tussen de rijkelijk bloeiende roze bloesem door, naar de volle maan en zucht. Nog een paar uur nachtdienst.

‘We hebben mooie tijden gehad samen, maar je kille afstandelijkheid maakt me kapot. Ik wil dingen samen oplossen, maar voel me eenzaam in onze relatie en ben er helemaal klaar mee.’

Was het niet te hard en meedogenloos? Die eerste zin er misschien helemaal uitlaten of was hij dan weer te mild? Hij peinst zich suf hoe ze zal reageren; explosief, vol verbaal geweld, zoals altijd?

In het schemerlicht denkt hij aan haar betoverende glimlach en zachte huid. Hij gelooft nog steeds in hen beiden en wil het liefst verder met haar om een mooi leven op te bouwen en samen leuke dingen te doen. Ondanks haar licht ontvlambare karakter, dat maakt dat ze bij elk akkefietje ontploft en er voortdurend spanning met knallende ruzie is in hun relatie.

Hij weet dat ze niet wil praten en gewoon doet alsof het nooit aan haar ligt. Maar hoe vaak heeft ze hem niet laten stikken en alles, behalve hem, belangrijker gevonden? En hoe vaak hebben ze het al niet geprobeerd, zonder enige resultaat? Slaperig wrijvend in zijn ogen geeuwt hij uitgebreid.

Inmiddels zien ze elkaar niet meer. Ze beantwoordt zijn berichten niet en belt niet terug. Als een lichtschakelaar heeft ze hem uitgezet en in het donker, eenzaam achtergelaten. Alsof hij niet meer bestaat. Voor de zoveelste keer dwalen zijn treurige ogen af naar de klok.

Wat is het ergste dat kan gebeuren? Dat hij haar nooit meer dicht tegen zich zal vasthouden en haar lieve, kwetsbare kant zal zien? Hij voelt een hartverscheurende pijn door zijn lichaam gieren. Moest hij de laatste strohalm dat het goed zou kunnen komen vergooien?

Zijn wijsvinger zweeft trillend boven de zendknop. Aarzelend en twijfelend. De minuten tikken weg. Hij voelt de tranen branden in zijn ogen. Zijn vinger nog steeds in grote dubio hangend boven het knopje. Die traag in een stil gevecht overmand door vermoeidheid neigt te bezwijken aan de zwaartekracht.

Dan klinkt er opeens een keihard, snerpend gepiep. Van schrik laat Chris zijn mobieltje bijna uit zijn handen vallen. Snel zet hij het geluid uit. Het was het tijdalarm voor de injectie van Shanna, het patiëntje op kamer 111.

Vliegensvlug loopt hij naar haar kamer. Ze slaapt nog en zal gelukkig niets merken van de prik, waar ze altijd erg tegenop ziet. Een noodzakelijk kwaad; pijnlijk, maar als het eenmaal is gezet en de vloeistof in het lichaam zit, zorgt het er wel voor dat ontstekingen weggaan, waardoor ze een gezond en fijn leven kan hebben.

De eerste zonnestralen beginnen te gloren. Opgelucht stapt Chris naar buiten langs de vlambloemen; zijn dienst zit erop. Hij voelt zich op een vreemde manier vrij en verlicht, als hij terloops op zijn telefoon kijkt, dringt langzaam tot hem door waarom.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Arcana, welkom hier! Her en der schemert er wat Engels door je tekst heen, het duidelijkst in 'indexvinger' en daarna in 'hangend'. Mooie parallel tussen Shanna en de ik, die allebei door de zure appel heen moeten bijten voor het goede doel. Ik denk dat de venijnige vriendin aan het eind een 100% ex is geworden. Wel is de status van de relatie wat vaag: er is nog iets, maar ze heeft hem wel uit haar leven gesneden. Het lijkt me een ernstig geval van ontkenning. Hun=hen.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Arcana, jouw eerste inzending is meer dan geslaagd. Deze zin vraagt om volgende correcties:
Een noodzakelijk (geen e) kwaad; pijnlijk, maar als het eenmaal is gezet en de (niet  het) vloeistof in het lichaam zit, ...

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ik sluit me aan bij Kruidnagel en lees ook dat de ervaring van het moment de hoofdpersoon helpt de relatiebreuk achter zich te laten. Mooie paralel. 

Je gebruikt -voor mij- wat veel bijvoeglijk naamwoorden. Dat maakt de verteltrant wat wollig en haalt de vaart er wat uit, maar houdt ook de emotie iets weg. Ik denk dat als je het wat 'kaler' beschrijft het juist sterker overkomt. In de eerste zin mag je het wat mij betreft bij 'bloeiende bloesem' of 'rijkelijk bloeiende bloesem' houden, maar 'grijzige roze' vind ik teveel. Zo zijn er meer momenten in je verhaal waar je kunt schrappen.

Graag gelezen. 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hoi Arcana, leuk dat je meeschrijft. Ik vond het een mooi verhaal. Ik sluit me wel aan bij de opmerkingen van Hadeke, maar ik heb je verhaal met plezier gelezen. 

waar ze altijd erg tegen op ziet. --> tegenop ziet. 

... op zijn mobiele telefoon kijkt dringt langzaam tot hem door waarom. --> tussen kijkt en dringt hoort nog een komma.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Arcana,

Je beschrijft mooi hoe iemand die in een (aankomende) relatiebreuk zit, heen en weer geslingerd kan worden tussen allerlei emoties en gedachten. Wie zit er fout? Wat was er ooit mooi tussen ons? Wat is er nog steeds mooi? Hoe ga ik communiceren?

(...)dat maakt dat ze bij elk klein akkefietje ontploft en er veel spanning met voortdurend knallende ruzie is in hun relatie.

Je taalgebruik is hier soms wat 'overdadig' door het gebruik van relatief veel bijvoeglijke naamwoorden, maar ik vind het passen; het leest een beetje chaotisch, net zoals het in het hoofd van het personage is.  Wat beschrijvingen betreft die een sfeer weerspiegelen, werkt dat minder goed zoals bij rijkelijk bloeiende grijzige roze bloesem. Daar mag het iets minder. Een of twee beschrijvingen volstaan dan. 

Ik vind het mooi gevonden dat je personage een verpleegkundige blijkt te zijn die moet gaan prikken:

Een noodzakelijk kwaad; pijnlijk, maar als het eenmaal is gezet en de vloeistof in het lichaam zit, zorgt het er wel voor dat ontstekingen weggaan, waardoor ze een gezond en fijn leven kan hebben.
geldt evengoed voor het personage zelf.

Goed gedaan!

Groet, 

Nadine

Lid sinds

1 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Veel dank voor alle positieve reacties, met name over veel bijvoeglijke naamwoorden.

In de eerste zin is roze aan bloesem toegevoegd als indirecte verwijzing naar de titel en de 'Pink moon'. Grijzige was aan roze toegevoegd, omdat in het maanlicht kleuren vervagen, waardoor het niet zou kloppen als er alleen roze zou staan. Maar misschien denk ik teveel door bij alles, moet ik dat gewoon niet doen en voortaan 'kaler' schrijven.

 

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Arcana, 

Welkom op het forum en leuk dat je meeschrijft. Een goede eerste inzending. Interessant hoe je de ingewikkelde relatie in je verhaal beschrijft. Ik sluit mij echter wel aan bij de anderen over de vele bijvoegelijke naamwoorden. Verder heb ik het graag gelezen.

Groetjes