Herschreven Versie

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik heb lang nagedacht over hoe ik het scriptvorm moest veranderen. Het is mij niet gelukt om te bedenken hoe ik het anders zou moeten schrijven om alles duidelijk te maken in het verhaal. Ik heb de andere tips in het verhaal verwerkt, evenals het cursieve en de onnodige witregels. Hopelijk leest dit wat prettiger en is het zo duidelijker dat het plagende vriendschap is. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Voor het paard Freddie is het weer de hoogste tijd om zijn vriend, de ezel Hoagie, in de zeik te nemen. Het elkaar op de hak nemen is al jaren een onderdeel van hun kameraadschap. Vandaag is Hoagie jarig en hij is allesbehalve blij. Op een kleine boerderij begint het gesprek.
“Hey, wat kijk je sip”
“Nou het lijkt alsof iedereen vergeten is dat ik vandaag jarig ben.”
Er verschijnt een brede grijns op het gezicht van het paard, wat nogal opvalt.
“Ik vind dat niet bepaald grappig zegt de ezel.”
“Je hebt gelijk mijn excuses. Ik moest even aan iets anders denken. Laten we een stukje gaan lopen om erover te praten.”
Tijdens de wandeling begeven ze zich richting de stal. Freddie heeft daar een verrassing voor zijn vriend. Bij de ingang vraagt hij of Hoagie eventjes buiten kan wachten, want hij moest zogenaamd zijn behoefte doen. Wanneer het paard terug komt, neemt hij een volle zak stro mee naar buiten.  
“Hier speciaal voor jou. Je denkt toch niet dat ik de verjaardag van mijn beste vriend ben vergeten? Van harte gefeliciteerd.” 
Hoagie kijkt nogal ontevreden naar zijn geschenk. Hij lijkt eerder geïrriteerd dan blij. 
“Is er iets mis?” 
“Volgens mij heb je dit gewoon snel bij elkaar geraapt, omdat je het anders zielig voor me vindt,” zegt de ezel. 
Freddie veinst van verbazing.  
“Nogal een ondankbaar antwoord,” zegt het paard fel. 
“Helemaal niet, het is gewoon de waarheid. Bovendien houd ik veel meer van groenterestjes. Moet ik dan nu blij zijn met dit konijnenvoer?” 
“Ook nog eens koppig. Ik had niet anders van je verwacht, Hoagie.” 
“Zie het als een leermoment voor jezelf,” zegt de ezel. 
“Jij bent zeker de slimste thuis? Kom, ik wil je wat laten zien in de stal."  
Binnen lag een verzameling van verschillende soorten groenten, dat omgetoverd was in een groot feestmaal. Speciaal voor zijn beste vriend. Hij wilde hem echter eerst op de proef stellen door hem een wijze les te leren. ‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.’ Terwijl ze samen de stal in lopen beginnen de ogen van Hoagie te glinsteren. Het water loopt hem in de mond. 
“Is ... dit ... voor ... mij ...?” vraagt de ezel met enige aarzeling.  
“Het was voor jou. Ik wilde eerst weten of je genoegen zou nemen met iets kleins. Helaas ben je gezakt voor de test. Daarom zal ik zelf deze overheerlijke groenteschotel opsmikkelen. Ik weet zeker dat je de volgende keer niet weer dezelfde fout zal maken. Een ezel stoot zich in het gemeen geen twee keer aan dezelfde steen, toch?” 
Freddie geeft de jarige een knipoog en neemt vervolgens een fikse hap van een wortel.  

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Eerste Versie

Vandaag is het de verjaardag van de ezel, Hoagie. Hij is allesbehalve blij op deze bijzondere dag. Zijn beste vriend, het paard Freddie, wil graag weten waarom. Op een kleine boerderij begint een gesprek tussen twee kameraden.  

“Hey, waarom kijk je zo sip?” 
“Nou, het lijkt alsof iedereen vergeten is dat ik vandaag jarig ben.” 

Er verschijnt een brede grijns op het gezicht van het paard, wat nogal opvalt.  

“Ik vind dat niet bepaald grappig,” zegt de ezel.  
“Je hebt gelijk, mijn excuses. Ik moest even aan iets anders denken. Laten we een stukje gaan lopen om erover te praten,” antwoordt het paard. 

Tijdens de wandeling begeven ze zich richting de stal. Freddie heeft daar een verrassing voor zijn vriend. Bij de ingang vraagt hij of Hoagie eventjes buiten kan wachten, want hij moest zogenaamd zijn behoefte doen. Wanneer het paard terug komt, neemt hij een volle zak stro mee naar buiten.   

“Hier speciaal voor jou. Je denkt toch niet dat ik de verjaardag van mijn beste vriend ben vergeten? Van harte gefeliciteerd.” 

Hoagie kijkt nogal ontevreden naar zijn geschenk. Hij lijkt eerder geïrriteerd dan blij. 

“Is er iets mis?” 
“Volgens mij heb je dit gewoon snel bij elkaar geraapt, omdat je het anders zielig voor me vindt,” zegt de ezel. 

Verbaasd kijkt Freddie de jarige job aan. 

“Nogal een ondankbaar antwoord,” zegt het paard fel. 
“Helemaal niet, het is gewoon de waarheid. Bovendien houd ik veel meer van groenterestjes. Moet ik dan nu blij zijn met dit konijnenvoer?” 
“Ook nog eens koppig. Ik had niet anders van je verwacht, Hoagie.” 
“Zie het als een leermoment voor jezelf,” zegt de ezel. 
“Jij bent zeker de slimste thuis? Kom, ik wil je wat laten zien in de stal."  

Het paard had een verzameling van verschillende soorten groenten verzameld en daar een groot feestmaal van gemaakt. Speciaal voor zijn beste vriend. Hij wilde hem echter eerst op de proef stellen door hem een wijze les te leren. ‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.’ Terwijl ze samen de stal in lopen ziet Hoagie het meesterwerk van Freddie. Zijn ogen glinsteren en het water loopt hem in de mond. 

“Is ... dit ... voor ... mij ...?” vraagt de ezel met enige aarzeling.  
“Het was voor jou. Ik wilde eerst weten of je genoegen zou nemen met iets kleins. Helaas ben je gezakt voor de test. Daarom zal ik zelf deze overheerlijke groenteschotel opsmikkelen. Ik weet zeker dat je de volgende keer niet weer dezelfde fout zal maken. Een ezel stoot zich in het gemeen geen twee keer aan dezelfde steen, toch?” 

Freddie geeft de jarige een knipoog en neemt vervolgens een fikse hap van een wortel.