Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#444 Oef!

 

Miranda en Arnold waren gelukkig getrouwd. Al snel kwam hun eersteling ter wereld. Het bleef bij dit ene kind. Zoonlief  Walter groeide op in hun warme nest.
 
Hij werd niet echt verwend,  maar een gelegenheid tot feesten bleef nooit onbenut. Verjaardagen, sinterklaasfeesten, kerst- en oudejaarsvieringen waren ieder jaar van de partij. Niet fanatiek, maar uit traditie en om de oudere generaties niet tegen het hoofd te stoten, noemde de familie zich katholiek. Walter deed dus ook zijn Eerste Communie.

Op zijn twaalfde, wanneer zijn Plechtige Communie eraan kwam, vond  Miranda dat Arnold de jongen stilaan mocht voorlichten.  Arnold had het er lastig mee en stelde het gesprek uit. Op zijn vijftiende, wanneer de eerste snorharen zich manifesteerden en de eerste Philipshave  als cadeau werd uitgepakt, stond Miranda versteld als Arnold toegaf dat hij  de jongen nog steeds niet had aangesproken. Hij beloofde er werk van te maken en zocht een goede gelegenheid om zijn oogappel  de broodnodige kennis bij te brengen.  Stiekem hoopte hij echter dat zijn zoon op school wel een en ander zou vernemen.

De militaire dienstplicht bestond nog. De tijd was voorbijgevlogen en de oproepingsbrief van Walter viel in de brievenbus. Miranda pinkte een traantje weg wanneer ze door het raam haar kloeke zoon naast zijn vader naar het station zag stappen. Na een tiental maanden zou haar jongen als een volwassen man huiswaarts keren. Tenminste, als Arnold…,  bedacht ze even.

De trein was stipt op tijd. Walter stond met één voet op de trede van de trein. Arnold reikte hem zijn koffer aan en zei aarzelend:  “Walter, nu je het grote leven instapt, moet ik je iets bekennen. Ik heb lang getreuzeld,  maar nu moet je het weten. Hij bestaat niet. Sinterklaas bestaat niet. Het waren jouw mama en ik. Goede reis, jongen.”

 

 

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Gi, 

Bedankt voor je inzending. Je hebt geschreven over een onderwerp dat mij persoonlijk (en ik denk meerdere met mij) interessant vinden. Hier zijn mijn tips. 

Het ontbreekt voor mij vanaf het begin aan coherentie. Er wordt telkens gesproken over iets wat verteld zal moeten worden, maar wat dit precies is blijft een beetje gissen. Hierdoor raak ik als lezer een beetje gefrustreerd en ga ik op zoek naar wat dit dan moet zijn. 

Ik vind dat er erg veel randzaken worden genoemd die op het eerste gezicht niet zoveel te maken lijken te hebben met waar het verhaal om gaat.

De vertelde tijd vind ik ook erg lang. De vertelde tijd is namelijk (ruim?) achttien jaar. Ik zou deze tijd proberen in te korten en na te gaan welke periodes belangrijk zijn voor de zoon van Miranda en Arnold. 

Het einde vind ik ontoereikend en een anticlimax. Dat komt voornamelijk omdat ik het idee heb dat de coherentie mist. Probeer daar op te letten.

Ik hoop dat je iets aan mijn commentaar hebt!

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Anna voor de reactie. In feite is mijn bijdrage niets anders dan een grapje uit de oude doos dat ik weer tot leven wilde brengen voor wie het (nog) niet kende. 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, ik vind het idee achter je verhaal goed gevonden. In de verleden tijd leest het voor mij beter. Ik sluit me aan bij de opmerkingen van Anna.

Kers- en Oudejaarsvieringen ---> kerst- en oudejaarsvieringen. Niet-officiële en informele namen van feestdagen schrijf je met een kleine letter. Dat geldt ook voor "sinterklaasfeesten".

wanneer zijn Plechtige Communie er aankomt, --->  eraan komt

 Hi j belooft er werk ---> spatie in Hij mag weg

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, Ook ik kende het mopje niet en was blij verrast met het einde van het verhaal. Er staat, zoals Anna zei, erg veel informatie in voor één verhaal. Wie weet kan je daar later voor een nieuw verhaal weer inspiratie uit halen.

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

@Gi

Goede voorlichting, het blijkt altijd weer een lastig ding te zijn. ;-)
Qua verhaal: mwa - maar dat geef je zelf al toe.
Ik heb er wel om kunnen lachen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt allen voor de reacties. Fief, ik heb het verhaal in de VT gezet, past inderdaad beter in de context van de opdracht. 

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Gi, 

De verleden tijd past inderdaad beter in het kader van de opdracht. Net zoals bij het verhaal van Tony en je al in eerder commentaar heb laten weten, vind ik je schrijfstijl fijn om te lezen. Dat heb je in dit verhaal maar weer is bewezen. Het is lekker vlot geschreven wat altijd lekker is om te lezen. Ik miste echter wel enige spanning in je verhaal, maar je hebt mij wel aan het lachen gekregen met je einde. Graag gelezen.

Groetjes

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi Sensei, dank voor de reactie. Het is en blijft een mopje uit mijn studententijd en bij mopjes is het nu eenmaal zo: je moet ze kunnen vertellen. Gelukkig werd er om gelachen. 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, de grap heeft inderdaad een baard zo lang als die van degene wiens bestaan aan het eind van je verhaal wordt ontkend. Dat mag de pret niet drukken; generaties na ons zullen het als nieuw kunnen ervaren, in die zin doe je goed aan deze geschiedschrijving.
Ik vind het wat langdradig verteld en het hoofdlettergebruik is m.i. voor verbetering vatbaar. Uit mijn katholieke opvoeding herinner ik me niet goed wat de juiste juiste aanduiding is; plechtige, eerste of heilige communie (al dan niet in samenstellingen daarvan), maar mij viel op dat je voor dezelfde gebeurtenis verschillende uitdrukkingen gebruikt.
In de eerste alinea bleef ik even hangen bij het woord 'eersteling', waar je in de daarop volgende zin aangeeft dat het bij dat ene kind bleef. Bij 'eersteling' zou je verwachten dat er meer volgen.  

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ton, bedankt voor de commentaar. Jouw katholieke opvoeding is wat verwaterd, de eerste communie doe je in je zesde levensjaar, de plechtige als je twaalf bent. Eersteling wordt ook voor aardappelen gebruikt denk ik. Het is voor mij een synoniem van eerste of er nu wel of geen meer volgen. De langdradigheid is eigen aan de manier waarop dit soort grappen door een tooghanger verteld worden.