#442 Icarus

Lijkt wel proza. 

Hoi Elf, Ik ben het eens met Schrijvenisfijn. Je woord en zinskeuze  vind ik erg mooi. Ik heb het wel een paar keer over moeten lezen om ook de inhoud goed te begrijpen en dat was geen straf.

dank jullie wel, dat klinkt heel fijn.

Dag Elf

Erg mooi geschreven, je zuigt de lezer mee, maakt een mooie koppeling naarste verlangen naar liefde, waardoor er een emotionele laag in zit.

Erg knap.

Johanna

dank je Johanna voor je compliment

Dag ELF, 

Fascinerend om te zien hoe je met woorden om kan gaan. Sommige punten kon ik niet goed begrijpen, maar dat ligt eerder aan mijn taalbeheersing. Ik vond het interessant, maar niet al te makkelijk om te lezen.

Groetjes.

Dank je voor je compliment Senseii. Ik begrijp dat het niet heel makkelijk te lezen is.

De eerste zin, die in herhaling en variatie terugkeert vind ik sterk. Je schrijft zwierig in dit verhaal en dat past bij de mythologische hoofdpersoon. Af en toe schuurt het voor mij iets teveel tegen mooischrijverij aan. 

Voor mij zou je de diepte nog wat scherper aan mogen zetten, zodat ik ook de grote hoogte beter 'voel' en daardoor wat hoogtevrees/ spanning ontwikkel, want we weten immers hoe het met Icarus afloopt.

Graag gelezen.

dat is een goede. ik ga het sowieso herschrijven zonder de 300 woorden begrenzing. hoogtevrees laten voelen is een mooie toevoeging. dank je.

Hoi ELF, het is prachtig geschreven, maar ik sluit me aan bij Hadeke wat betreft de schoonschrijverij. Dat is helaas niet aan mij besteed. Aan het eind van het verhaal ben ik er nog niet uit waar het nu over gaat. 

Hoi Fief, ik snap dat het een smaakdingetje is. Voor mij was het ook een vingeroefening.
Icarus ziet de zon als zijn ultieme geliefde. Eigenlijk alleen dat. En wanneer hij als een brandende meteoor door de dampkring gaat, is hij waarschijnlijk dichter bij haar dan ooit tevoren.

Een hele goede vingeroefening, ELF, het probleem ligt ook bij mij. Zoals gezegd leest het verhaal heel poëtisch, maar ik ben een luie lezer en poëzie is niet mijn ding. Als ik eerst moet opzoeken wat er precies bedoeld wordt in een verhaal, haak ik af. Dat bedoelde ik met mijn opmerking dat ik aan het eind van het verhaal niet weet waar het over gaat. 
Gelukkig zoveel lezers, zoveel smaken en je hebt overduidelijk een aantal lezers er een plezier mee gedaan en dat is wat telt.

Icarus ziet de zon als zijn ultieme geliefde.  --->  Ik heb toch de moeite genomen om het verhaal van Icarus op te zoeken waardoor ik een tegenstrijdigheid zag in je uitleg. Icarus was niet verliefd op de zon, hij wilde met de door zijn vader gebouwde vleugels  ontsnappen van het eiland waarop ze gevangen waren gezet. Hij werd echter te overmoedig en kwam te dicht bij de zon waardoor zijn vleugels smolten en hij ter aarde stortte. Hoogmoed komt voor de val.

En wanneer hij als een brandende meteoor door de dampkring gaat, is hij waarschijnlijk dichter bij haar dan ooit tevoren. ---> Dit klopt voor mijn gevoel ook niet. Een meteoor beweegt zich van de zon af, niet ernaar toe. Misschien bedoel je hier "is hij dichter bij de zon geweest dan ooit tevoren", als Icarus al als een meteoor zo hoog kon komen.

Ik probeer in mijn verhaal Icarus te begrijpen. Het verhaal gaat natuurlijk eigenlijk over een ontsnappingspoging en onderliggend is het een les over de wijsheid van de ouderen en de overmoedigheid van de jeugd.
In mijn versie was Icarus al vanaf het begin van plan om naar de zon te gaan, zijn grote liefde. Hij is zich bewust van wat mensen zullen zeggen, dat hij  (vandaar die opmerking in het begin). Dus hij heeft een eigen agenda, die anders is dan die van zijn vader die wil ontsnappen.
Waarom hij nu dichter bij de zon is dan ooit is waarschijnlijk een tikkie te filosofisch, begrijpelijk.
Ik bedoel, dat de was al smolt voor hij zelf kon versmelten met zijn vurige geliefde. Als meteoor voelt hij eindelijk echt de vurige hitte, gelijk de zon, dus vandaar dat het voor hem voelt als de ultieme liefde.
In mijn hoofd klopte dit allemaal bij Icarus.
Niet een tikkie te filosofisch, maar behoorlijk filosofisch.
 

En ik ben blij met alle feedback: ik leer hier zo veel van.
Wanneer ik opnieuw naar mijn verhaal kijk, met jullie feedback, is het makkelijker om als een lezer mijn eigen verhaal te lezen, ipv als schrijver.
Soms ben ik zo trots op een verhaal en dan blijkt het technisch te kloppen, en goed geschreven, maar niemands smaak. Dan moet ik er toch opnieuw naar kijken. Of het gewoon lekker voor mezelf houden.
En soms snap ik echt niet waarom een tekst niet lekker loopt en door de feedback wordt het meteen duidelijk.