Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#442 Loskomen

Loskomen

'Thuisstation, ontvangt u mij.?'
Ik laat de knop los en luister naar het geruis dat ik zo'n twintig minuten geleden voor het eerst hoorde. De accu's werken nog. Alle meters staan op groen en ook de overige instrumenten werken naar behoren. Dertig graden onder nul, drieëntwintig kilometer en zeshonderdtwaalf meter hoog.
'Hallo, hoort u mij?'
Vlak voor verbinding verbrak, schudde ik hevig heen en weer en hoorde een knal, die zelfs door de dikke isolatie van de capsule en mijn helm heen drong. Ik kijk naar boven en check de heliumballon. Geen schade.
'Hoort u mij?'
Amper tien jaar geleden dook de eerste mens in vrije vlucht door de geluidsbarrière heen. Vandaag zal ik hem volgen.
'Kan ik me gereed maken?'
Drie uur duurde het om hierboven te komen. Tien minuten om naar beneden te reizen.
'Reactie graag.'
Ik heb hier jaren naar toegeleefd. De veiligheidsinstructies zijn duidelijk: geen radiocontact, betekent afdalen in de capsule. Maar hé, bekijk het.
'Hoort u mij?'
Ik draai de vergrendeling los, open de deur en sla mijn benen over de rand. De wereld ligt aan mijn voeten.
'Ik ben klaar voor de sprong!'
Voorzichtig buig ik me voorover. De veiligheidsgordel behoedt me voor een ongeplande val. Ik hoor mijn eigen ademhaling. Beneden zou de woestijn moeten liggen. Ik buig verder naar voren, maar waar ik ook kijk, het is één grote zwarte stofwolk, die langzaam mijn kant opwervelt.
'Hallo,' zeg ik. 'Hoort u mij?'
Voordat het duister mij van onderaf omsluit, heb ik de deur alweer gesloten. Ik voel hoe ik in een onverwachte luchtstroom word meegenomen. Ik tik tegen de hoogtemeter.
'Vijfentwintig, zesentwintig, zevenentwintig,' prevel ik per minuut voor me uit.
'Hoort u mij? Hallo?'
Mijn oren piepen.

Lid sinds

1 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hai Hadeke.Heliumballonnen hebben een maximaal bereik van 15 km. Kan me moeilijk voorstellen dat je op die hoogte zomaar een deur opendoet en je benen over de rand laat bungelen. Maar dat terzijde. Weet niet hoe dit gaat aflopen maar hoop op het beste. Graag gelezen.

 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke, Vanaf de openingszin werd ik in het verhaal gezogen terwijl het leest als een spannend jongensverhaal en dan behoor ik niet tot de doelgroep. Of de deuren werkelijk open kunnen op die hoogte is voor mij dus niet belangrijk. 

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Leuk verhaal. Er een zin die me ook bij herlezen blijft bevreemden:
-De veiligheidsinstructies zijn duidelijk: geen radiocontact, betekent afdalen in de capsule. Maar hé, bekijk het.- en daarna neemt de HP contact op.
Waarom de toevoeging Maar hé [...] Ik snap het echt niet. Als HP echt schijt aan de instructie zou hebben, zou HP ook geen contact opnemen ...

Ach, een dingetje. Verder leuk verhaal.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Hadeke

Je hebt een fijn verhaal uit je pen geperst, erg vlot geschreven en prettig om te lezen.Of dat de afstand klopt, daar moet je als schrijver vind ik, niet van wakker liggen., Schrijven is de verbeelding laten spelen, en zolang de lezer daarin meegaat is er niets aan de hand (Roald Dahl liet een reuzenperzik de lucht in vliegen)

Goed gedaan

Johanna

 

 

   

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Hadeke,

Ik vond het een interessant verhaal om te lezen. Leuk om te zien hoe ieder zijn eigen ingeving heeft op eenzame hoogte.

Groetjes. 

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dank voor jullie reacties.

Ik maar denken dat mensen op de piepende oren zouden reageren,  daar heb ik namelijk zelf nog geen sluitende reden voor. 😀

@elf Ik stel me zo voor dat de hoofdpersoon uit een soort gewoonte steeds de knop indrukt en zijn boodschap de wereld instuurt. Vandaar.

@johanna inderdaad, zolang het voor de duur van het verhaal klopt, mag alles.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Hadeke,

Dit verhaal neemt de lezer mee op een avontuurlijke reis naar de rand van de ruimte. Het geeft een beklemmend beeld van een persoon die zich voorbereidt om een ​​sprong te maken in de onbekende en gevaarlijke leegte. De spanning wordt opgebouwd door de zenuwen en de vraag of alles goed zal gaan. Het verhaal eindigt abrupt en laat de lezer achter met vragen over wat er is gebeurd. Over het algemeen is het een interessante en spannende leeservaring.

GG

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke, goed verhaal. Ik haak wel een beetje op de zinnen met ik+werkwoord. Een aantal zou je iets anders kunnen formuleren, maar dat is wellicht een kwestie van smaak. Verder met plezier gelezen. 

geen radiocontact, betekent afdalen in de capsule. --> de komma mag hier weg. Dan leest het ook beter.

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke,

Ik heb je verhaal een paar keer moeten lezen om het te begrijpen.
Kort samengevat zit je hp met een helm op in een capsule onder een heliumballon. Hij is van plan om uit de capsule te stappen en de geluidsbarière te doorbreken.
Lees ik het zo goed?
Hoe komt hij dan weer terug bij die capsule? Dat deel is mij niet helemaal helder. Misschien ligt dat aan mij. Uiteindelijk stapt hij niet uit, dus is het voor dit verhaal niet van belang maar ik zou het als lezer wel willen weten.
'Vijfentwintig, zesentwintig, zevenentwintig,' prevel ik per minuut voor me uit.
Of zo?
'Vijfentwintig.' 'Zesentwintig.' 'Zevenentwintig.' Prevel ik per minuut voor me uit.

Een mooie invulling van de opdracht, spannend ook aan het eind. Ik ben benieuwd hoe het afloopt met je hp.