Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#442 - Tussenstation

 

Tussenstation

Dit is hemels, vele malen beter dan mijn oude waterbed. Langzaam richt ik me op. Het is waar, alles waarin ik geloofde, de hemel is niet op aarde maar hier, ver daarboven. Verbaasd kijk ik om me heen. Het lijkt wat mistig totdat ik spleten tussen de wattenlagen zie. Er is niemand, deze wolk is voor mij. Ik knijp in mijn arm waardoor ik besef niet te dromen. Mijn armen zijn geen vleugels geworden, dat is het enige dat me onderscheidt van een engel.
Keer op keer verander ik van houding, geen stijve spieren of pijnen die me daarbij belemmeren.

De ontdekking dat ik zo door en over mijn wolk kan zweven, geeft mij een immens gevoel van vrijheid, totdat ik een blik naar beneden werp. Mijn ogen, niet langer geholpen door een bril, zien de plek waar ik leefde haarscherp afgetekend. Geen ruis, alleen mensen en hun omgeving die voor mij belangrijk zijn. Ik zie de bewegingen en hoor de woorden van hen die mij dierbaar zijn, of moet ik zeggen waren, ik hoor er niet meer bij.

Een stille traan druppelt over mijn wang. Pijn en stramheid voel ik niet maar het lijkt of mijn overige gevoelens niet op aarde achterbleven. Mijn man lijkt zich goed te redden, mijn kinderen zijn hun houvast kwijt. Ik zie de gebaren, de tranen, hun onmacht.
Mijn idee van hemels, dat ik had bij het ontwaken, vliegt weg. Deze pijn hier beneden mij kan ik niet verdragen, zo alleen in deze roomwitte zachtheid ondergedompeld. Ik beweeg, nu niet om mijn omgeving te verkennen, maar om te vluchten. Ik wil terug naar beneden, ik ben nodig.

Het gaat niet, op verlossing reken ik niet, totdat ik door onzichtbare krachten naar een grotere wolk getrokken wordt.
De hemel, mijn eindstation.

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Elrie, dat heb je goed bedacht, een tussenhalte op weg naar wat wij omschrijven als de hemel. Ik moest even denken aan het liedje 'Goud' van Bazart met het refrein: liever snel naar de hel dan traag naar de hemel. Mooi hoe je beschrijft dat die hemel zonodig niet gelijk staat met het brengen van verlossing. 

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Absoluut een mooi gegeven. En als ik in een hemel zou geloven, dan kan ik me niet anders voorstellen, dat je ook deze pijn meeneemt.
Voor mij is het te veel tell (ik zie, ik voel, ik knijp in mijn arm) en te weinig show. Maar dat is ook zo moeilijk. Ik ben nog steeds lerende.
Maar nogmaals mooi idee.

Lid sinds

1 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als ik het lees stel ik me zo al die mensen die zijn overleden en op een wolkje rondzweven voordat ze echt verdwijnen naar de hemel, of de hel. Wie zal het zeggen? Kijk nog wel even naar de twee keer ik. Graag gelezen.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Gi, Dank voor je reactie waar ik na het plaatsen van een verhaal altijd naar uitkijk, nieuwsgierig wat je er uithaalt.

Hallo Elf, Voor mij valt er ook nog héél veel te leren, de op en aanmerking van medeschrijvers, zoals ook jij, zijn daarbij zeer waardevol. Dank.

Schrijvenis fijn, Jij ook dank. Bedoel je met: ' de twee keer ik.' De ikken in de laatste alinea?

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Elrie

Mooi verhaal, mooi geschreven. Je zou er inderdaad wat meer 'show' in kunnen steken, je hebt daarvoor erg veel aanzetten in je tekst (de traan die voerde wang rolt, de pijn, het kijken naar beneden,....) Probeer dat een volgende keer eens uit. Je vertrekt dan van een zin en probeert je het gevoel dat je daarbij krijgt of kan veronderstellen erin te steken, zo maak je misschien wat meer 'show', maar dat is inderdaad uitproberen.

Dat zal je wel lukken.

Johanna

   

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank Johanna voor je positieve feedback. Ik zal zeker, ook na andere reacties, het advies  proberen op te volgen. Volgende keer dus meer show.

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Elrie,

Een mooi concept hoe jij het hemelse tussenstation interpreteerde als tussenstation. Je verhaal raakte mij op emotioneel vlak. Het deed mij denken aan mijn vader. Mooi geschreven, ga zo door.

Groetjes. 

 

 

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ik ben ook wel van de show don't tell, maar voor mij werkt de tell hier wel. Het mijmerende toontje (positief bedoeld) laat me meezweven met de hoofdpersoon. Ik vind je eerste zin heel sterk.

Een 'stille' traan vind ik een gek beeld, hoewel ik denk te begrijpen wat je bedoelt, maar ik ga dan meteen denken aan een traan die wel geluid maakt en daar haak ik tijdens het lezen op.

Er staat een 'ik' teveel bij 'Ik ik zie de gebaren ...' In de alinea na de stille traan.

Graag gelezen.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank Hadeke, Bij een 'stille' traan denk ik aan: zacht huilen zonder geluid of een traan zoals je die ziet bij iemand die ontroerd is bv door muziek of een jong wezen.

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Elrie, zo las ik de stille traan ook. Verder sluit ik me aan bij de vorige opmerkingen. Graag gelezen.