#442 - Tussenstation

Elrie, dat heb je goed bedacht, een tussenhalte op weg naar wat wij omschrijven als de hemel. Ik moest even denken aan het liedje 'Goud' van Bazart met het refrein: liever snel naar de hel dan traag naar de hemel. Mooi hoe je beschrijft dat die hemel zonodig niet gelijk staat met het brengen van verlossing. 

Absoluut een mooi gegeven. En als ik in een hemel zou geloven, dan kan ik me niet anders voorstellen, dat je ook deze pijn meeneemt.
Voor mij is het te veel tell (ik zie, ik voel, ik knijp in mijn arm) en te weinig show. Maar dat is ook zo moeilijk. Ik ben nog steeds lerende.
Maar nogmaals mooi idee.

Als ik het lees stel ik me zo al die mensen die zijn overleden en op een wolkje rondzweven voordat ze echt verdwijnen naar de hemel, of de hel. Wie zal het zeggen? Kijk nog wel even naar de twee keer ik. Graag gelezen.

Hallo Gi, Dank voor je reactie waar ik na het plaatsen van een verhaal altijd naar uitkijk, nieuwsgierig wat je er uithaalt.

Hallo Elf, Voor mij valt er ook nog héél veel te leren, de op en aanmerking van medeschrijvers, zoals ook jij, zijn daarbij zeer waardevol. Dank.

Schrijvenis fijn, Jij ook dank. Bedoel je met: ' de twee keer ik.' De ikken in de laatste alinea?

Dag Elrie

Mooi verhaal, mooi geschreven. Je zou er inderdaad wat meer 'show' in kunnen steken, je hebt daarvoor erg veel aanzetten in je tekst (de traan die voerde wang rolt, de pijn, het kijken naar beneden,....) Probeer dat een volgende keer eens uit. Je vertrekt dan van een zin en probeert je het gevoel dat je daarbij krijgt of kan veronderstellen erin te steken, zo maak je misschien wat meer 'show', maar dat is inderdaad uitproberen.

Dat zal je wel lukken.

Johanna

Dank Johanna voor je positieve feedback. Ik zal zeker, ook na andere reacties, het advies  proberen op te volgen. Volgende keer dus meer show.

Dag Elrie,

Een mooi concept hoe jij het hemelse tussenstation interpreteerde als tussenstation. Je verhaal raakte mij op emotioneel vlak. Het deed mij denken aan mijn vader. Mooi geschreven, ga zo door.

Groetjes. 

Dank je wel Senseii!

Ik ben ook wel van de show don't tell, maar voor mij werkt de tell hier wel. Het mijmerende toontje (positief bedoeld) laat me meezweven met de hoofdpersoon. Ik vind je eerste zin heel sterk.

Een 'stille' traan vind ik een gek beeld, hoewel ik denk te begrijpen wat je bedoelt, maar ik ga dan meteen denken aan een traan die wel geluid maakt en daar haak ik tijdens het lezen op.

Er staat een 'ik' teveel bij 'Ik ik zie de gebaren ...' In de alinea na de stille traan.

Graag gelezen.

Dank Hadeke, Bij een 'stille' traan denk ik aan: zacht huilen zonder geluid of een traan zoals je die ziet bij iemand die ontroerd is bv door muziek of een jong wezen.

Hoi Elrie, zo las ik de stille traan ook. Verder sluit ik me aan bij de vorige opmerkingen. Graag gelezen.