#441 Liefde van weleer (herschrijf)

Hoi Fief,

Hele mooie en originele plottwist. Dat had ik niet verwacht! 

Ik moet het wel een beetje eens zijn met jouw persona(ge): ik vind de geheimzinnige toon op het randje. Natuurlijk, je schreeuwt niet zomaar van de daken dat de koning bij jou op de koffie komt. Maar het feit dat hij het hele bezoek zijn pet niet afzet, waardoor Fief maar in het ongewisse blijft... De geheimzinnigheid zoals die nu is, vind ik eerder passen bij een gezochte crimineel of iets wat past bij een crimineel circuit.
De koning wordt in de volksmond inderdaad Wim (Lex) genoemd, dus dat is een goede hint voor je plottwist, maar tegelijkertijd zit daar voor mij 'het randje'. Onze koning is dan wel een koning, maar naar verhouding heeft hij een redelijk benaderbaar imago. Je zal de keizer van Japan van zijn leven niet op Koninginnedag met wc-potten zien gooien. Snap je wat ik bedoel?  Natuurlijk werpt de recente beveiliging van Amalia een ander licht op de zaak, maar toch... 

Ik schrijf al: het is het randje, dus ik vind het zeker niet slecht of verkeerd gekozen. Het is eerder een creatieve keuze waar ik me persoonlijk nèt niet in kan vinden. 

Schrijftechnisch is het verhaal uitstekend: er zit een leuke, onverwachte twist in je verhaal en je beschrijft ook goed hoe Fief de puzzelstukjes probeert te vinden. Die puzzelstukjes hebben ook een mooie, logische volgorde. Eerst de twijfel, dan de stem, dan de uiterlijkheden en tot slot de woorden die alles verklaren. Subtiel, maar toch te herleiden: het heeft gewoon een prima opbouw. Je titel vind ik ook erg mooi gekozen: het voegt extra genegenheid toe aan het verhaal.

Alles bij elkaar heb je een leuk, warm verhaal geschreven. 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Nou, nou. Inhaken op de actualiteit, noemen ze dat. Willem als buurman.

Hoi Nadine, bedankt voor je snelle reactie en je compliment. Wel jammer dat je je er net niet in kunt vinden. 

Natuurlijk, je schreeuwt niet zomaar van de daken dat de koning bij jou op de koffie komt. Maar het feit dat hij het hele bezoek zijn pet niet afzet, waardoor Fief maar in het ongewisse blijft... De geheimzinnigheid zoals die nu is, vind ik eerder passen bij een gezochte crimineel of iets wat past bij een crimineel circuit.

De koning komt zijn oude gouvernante feliciteren en niet om zelf in de belangstelling te staan. Ik weet niet of je een man met pet meteen met iemand uit een crimineel circuit kunt associëren. 
 

Hoi Schrijvenisfijn, er staat nergens dat de Willem de buurman is. 

Hoi Fief, Je weet de spanning goed op te bouwen in dit verhaal. Dat de persoon dan de Koning zou zijn, doet het verhaal voor mij geen goed, ik had liever een ander personage gezien.

Hoi Elrie, bedankt voor het lezen. Wat voor personage zou jij liever zien?

Ik heb de titel aangepast. Het bleek dezelfde titel te zijn als die van het verhaal van Chantal bij de vorige opdracht. 

Hoi Fief,

Mooie plottwist en climax. Leuk en actueel.

Fijne hint met 'thuiszorg'. Op basis van die opmerking had ik het idee dat die conclusie niet getrokken kon worden uit het eerdere deel van het verhaal en er iets aan de hand was met het beroep van Anneke. 

Ik vind dat Willem-Alexander zich iets te afhoudend opstelt. Als hij geen gesprekken wil met anderen, bijvoorbeeld in verband met de veiligheid, zou het in mijn ogen logischer zijn als hij op een ander moment op bezoek zou komen. Of hij had beveiliging mee kunnen nemen en dan wel laten blijken wie hij is.

Leuk dat je je eigen naam erin hebt geschreven als de buurvrouw die Willem-Alexander ontmoet.

Er hoort denk ik een spatie tussen 'op' en 'leggen' in: 'Hij heeft iets vertrouwds, maar ik kan er mijn vinger niet opleggen.'

Groet,

Margriet

Hoi Margriet, bedankt voor het lezen.

Ik vind dat Willem-Alexander zich iets te afhoudend opstelt. Als hij geen gesprekken wil met anderen, bijvoorbeeld in verband met de veiligheid, zou het in mijn ogen logischer zijn als hij op een ander moment op bezoek zou komen. Of hij had beveiliging mee kunnen nemen en dan wel laten blijken wie hij is.

Hij vond het wel fijn om incognito te zijn, denk ik. Misschien verwachtte hij geen andere bezoekers. Op het moment dat de hp zegt dat ze hem ergens van kent, heeft hij meteen een excuus om weg te gaan.

Er hoort denk ik een spatie tussen 'op' en 'leggen' in: 'Hij heeft iets vertrouwds, maar ik kan er mijn vinger niet opleggen.'

ja, hier twijfel ik over. Ik kan nergens duidelijk vinden dat het goed is, maar ook niet dat het niet goed is. Dus ik laat het nog even zo staan.

Eens met Nadine, schrijftechnisch leest het perfect. Ik had het graag wat langer en verder uitgesponnen gezien, maar tja de limiet enzo verplicht je wel.

ZGG

Hoi Tony, bedankt voor je reactie. De tekst aanpassen gaat niet meer lukken, vrees ik. Bij ons barst morgen het carnavalsfeest los. De polonaise gaat nu even voor. 
Maar wie weet vind ik nog ergens inspiratie.

Tussen de polonaises door tijd gevonden om mijn verhaal te herschrijven. Misschien komt het nu beter over.

Ik heb je herschrijf gelezen.

Mooie plot en goed naar toegeschreven.

Omdat je de buurvrouw pas in de tweede alinea als bejaard aangeeft, is het even zoeken naar wat voor een vrouw dit is en dus ook wat voor een man deze Wim kan zijn. Doordat je Wim als relatief jong (middelbaar) beschrijft, krijg ik dat beeld in eerste instantie ook van de buurvrouw. Waardoor Wim bijvoorbeeld een ex-geliefde zou kunnen zijn en in het begin van je verrhaal zelfs nog haar echtgenoot. Dat werkt verwarrend. Wat mij betreft maak je direct duidelijk dat je buurvrouw een dame op leeftijd is. Ik zou ook nog wat elementen toevoegen die me tonen dat we het niet over zomaar een bejaarde dame hebben. Een wat formeel taalgebruik in haar zinnen bijvoorbeeld, of wat subtiele zaken die wijzen op enige welstand en een voorliefde voor het koningshuis. (Maar dat laatste wel zo subtiel, dat we het bij herlezen herkennen.)

Graag gelezen. Geniet van het carnaval.

Een goed bedacht en geschreven verhaal, Fief. Of gekroonde hoofden nog het risico lopen (security!) en de tijd nemen om jaarlijks bij de oude gouvernante langs te gaan lijkt mij twijfelachtig. Alhoewel:  ik heb zelf ooit prins Laurent van België de weg gewezen toen hij met zijn bolide in een Brusselse buitenwijk de weg zocht en zijn moeder, koningin Paola, zag je ook al eens langs komen in haar kleine Fiat cinquecento. Waar (toen nog prins) Albert vertoefde kwamen zijn onderdanen pas veel later te weten.