#440 Hoog in de lucht

 

 

Emma pakt de passagierslijst en laat haar ogen over de namen van de 360 mensen glijden. Ze zijn net opgestegen en vliegen inmiddels op negen kilometer hoogte ergens boven Europa. Opeens stokt de adem in haar keel en ze pakt zich vast aan een stoelleuning. Haar hart maakt een sprongetje. Andrew Jackson. Maar hoe...? De naam staat er zwart op wit. Waarom weet ze daar niets vanaf. Ze glimlacht zenuwachtig en veegt een lok haar voor haar ogen weg. Stoel 236. Hij moet ergens in het midden zitten. Emma kijkt verwachtingsvol de tachtig rijen stoelen af, negen naast elkaar.
John, de purser tikt even op haar schouder.
'Wil jij even kijken of iedereen in de eerste klas is voorzien, Emma. '
Emma knikt. Als ze naar de eerste klas loopt heeft ze misschien de kans om te vragen waarom Andrew in vredesnaam een ticket heeft geboekt terwijl ze elkaar vanochtend nog hebben gezien. Het geroezemoes om haar heen neemt toe. Mensen praten en lachen met elkaar of kijken naar het scherm in de stoel voor ze. Emma loopt door met een hol gevoel in haar maag. Een glimlach breekt door als ze hem ziet zitten. Een man in het middenpad begrijpt het verkeerd en glimlacht terug 'Heb je iets te doen als we geland zijn? 
Emma glimlacht beleefd. Waarom denken alle mannen dat stewardessen stoeipoezen zijn.
'Mag ik van u zo een kussen hebben, 'vraagt een oudere vrouw.'Ik wil het graag in mijn nek leggen. '
'Ik ga het zo gelijk voor u regelen,mevrouw. '
Andrew ziet haar aankomen en snel komt hij overeind.
Emma drukt een kus op zijn wang, merkt zijn stoppelige baard. 'Gek, waarom heb je dit gedaan? Zoveel geld. '
Hij glimlacht geheimzinnig. Zijn ogen stralen.'We kennen elkaar al meer dan vijf jaar, Emma.'
Zijn hand verdwijnt in de zak van zijn colbert en tegelijk zakt hij door één van zijn knieën.
'Lieve Em, wil je met me...'
Bij Emma schieten de tranen in de ogen. Het bloed gonst door haar hoofd van opwinding. Passagiers kijken nieuwsgierig mee naar wat er gebeurt.
'Mevrouw, heeft u een kussen voor mij. '
Ze kijkt Emma boos aan.'Ik heb erg last van mijn nek en uw getreuzel maakt het er niet beter op. '
In het gangpad duikt John achter haar op. 'Wat gebeurt hier allemaal? Heb jij de eerste klas passagiers al bezocht,Emma. '
Hij klinkt nerveus. John houdt er van als alles op rolletjes loopt.
Emma draait zich zo abrupt om dat ze tegen hem op botst.'John,'snauwt ze.' Andrew betaalt meer dan duizend dollar om mij tijdens de vlucht ten huwelijk te vragen. Kan je verdomme niet één keer blij voor me zijn. '
'IK zal blij zijn als ik een kussen krijg, 'schreeuwt de vrouw.'Ik wacht al meer dan tien minuten. Wat is dit voor vliegmaatschappij? '
'Em...alsjeblieft. '
Andrew kijkt John boos aan.'Mag ik nu even mijn aanstaande vrouw ten huwelijk vragen. Als ze “ja”zegt kunnen we met z'n allen weer verder. '
John richt zich op in zijn volle lengte.'Ik zal u iets anders vertellen. '

'Hij gebruikte fysiek geweld, Em.Ik hoop dat iemand het heeft gefilmd. '
Emma drukt hem tegen zich aan en kijkt hem stralend aan.
'Ja, Andrew. Ik wil graag met je trouwen. '