Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
- Gewone gebruiker
- Pluslid
#440 Aankijken
Aankijken
Ze staart me zwijgend aan. Ik zwijg terug. Het is niet de eerste keer dat ik er zo bijsta, maar toch voelt het dit keer anders.
De zon schijnt door het raam en de vitrage wiegt mee met het briesje dat via het bovenluikje de kamer binnen glijdt. Ik laat de ring door mijn handpalm spelen. In de verte hoor ik het monotone gezoem van de snelweg, afgewisseld met het gezang van vogels. Ik ruik de zoete geur van de bos tulpen op tafel
Lente, denk ik. Een nieuwe lente en een nieuw begin. Tijd om te ontwaken.
'Wie zou er nu ooit voor jou kiezen?' hoor ik mijn moeder in gedachten vragen.
'Echt niemand,' vervolgt haar stem smalend, in mijn hoofd.
Ik kijk naar beneden. Het heeft lang geduurd. Te lang misschien. We blijven zwijgen.
Het zweet maakt mijn handpalm plakkerig en dreigt tegelijkertijd de ring aan mijn greep te laten ontglippen. Ik bal mijn vuist en kijk voor me uit. Ze lijkt op mijn moeder, in haar aardige momenten. We kijken elkaar strak aan.
Dit is het moment, denk ik.
'Het gaat om de symboliek,' zei mijn beste vriend gisteren nog tegen me en ik gaf hem gelijk.
Ik adem diep in en houd de lucht een paar seconden vast. Dan open ik mijn lippen en laat de spanning in een zachte zucht uit me weg glijden.
Nu, denk ik.
Ik open mijn hand en toon de ring.
'Wil je met me trouwen?' zeggen we gelijktijdig, hoewel de woorden duidelijk hoorbaar uit mijn mond komen.
Ik schuif de ring om mijn vinger, kijk haar aan, loop weg van de spiegel, via de gang door de deur naar buiten.
'Vandaag ben ik gekozen, mama,' fluister ik.
Applaus Hadeke, geweldige…
Lid sinds
3 jaar 3 maandenRol
Applaus Hadeke, geweldige invalshoek en het mooi tot het eind verborgen gehouden. ZGG!
(Ik zou durven overwegen om de laatset 'Gekozen door mezelf.' weg te laten, de spiegel vertelde het al)
Dank Tony en je hebt een…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Dank Tony en je hebt een punt. Aangepast.
Originele vondst, Hadeke, en…
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Originele vondst, Hadeke, en smaakvol getekend met veel sfeer en contrast. Genoten!
Dag Hadeke, Dank voor je…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Dag Hadeke,
Dank voor je inzending. Wat een verrassende wending aan het einde van het verhaal. Hier zijn mijn tips.
Je geeft erg veel aandacht aan zintuiglijke waarneming in het begin van het stuk. Dat kan wat mij betreft iets minder, of wat meer verspreid over het hele verhaal heen. Probeer ook na te denken over zintuiglijke waarneming die de emotie van het personage kan bekrachtigen.
Ik zou ook wat ‘dramatische elementen’ uit je taalgebruik schrappen. Bijvoorbeeld ‘Ze staart me zwijgend aan. Ik zwijg terug’. De tweede zin zou je kunnen schrappen, zo behoud je de vaart in het verhaal en krijgt het een iets minder zware lading. Zo ook met: ‘Het heeft lang geduurd. Te lang misschien’. Dat komt ook een beetje als een overkill op mij over.
Ik hoop dat je iets aan mijn commentaar hebt!
Hoi Hadeke, wat een…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Hadeke, wat een verrassend verhaal. Ik moest het nog een keer lezen om het goed te begrijpen, maar het was de moeite waard. Voor mij mag dat dramatische wel.
Dank voor jullie reacties. …
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Dank voor jullie reacties.
@Anna ik heb zeker wat aan je feedback. Dit keer vooral -en dat maak ik niet vaak mee-, omdat ik niet zeker weet of ik helemaal met je meega. De punten die je benoemt, zijn ook de punten waar ik extra over gedacht heb. Het zintuiglijke, maar ook de tweede zin was voor mij bedoeld als het benadrukken van de stilte en de reflectie, als vooruitwijzen naar de spiegel. 'Ik zwijg terug ' om aan te geven dat de 'ik' zelf dat zwijgen aanstuurt. De snelweg en de vogels om de stilte in de kamer te benadrukken, als er twee personen hadden gestaan, zou er altijd toch wat meer geluid zijn geweest in de kamer. Maar tegelijkertijd, als het niet werkt, werkt het niet. Ik ga opnieuw denken en daarmee blijven je opmerkingen waardevol.
Hoi Hadeke, je had me op het…
Lid sinds
13 jaar 2 maandenRol
Hoi Hadeke, je had me op het verkeerde been gezet. Kwam er pas op het einde achter dat de hp voor de spiegel staat. Goed gedaan!
Ik houd ook erg van zintuiglijke beschrijvingen, maar ga wel mee met het commentaar van Anna. In de tweede alinea staan er misschien wel teveel achter elkaar. Of wellicht kan het korter, bijvoorbeeld:
"De zon schijnt door het open raam en de vitrage wiegt mee met het briesje dat de kamer binnen glijdt."
Dat bovenluikje doet er eigenlijk niet veel toe in deze zin. En als je de tulpen weglaat, blijft het door de vogels nog genoeg lente.
Nee, dat bovenluikje is…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Nee, dat bovenluikje is inderdaad overbodig. 😀 Het was een restant van mijn bedoeling het in de slaapkamer te plaatsen.
Ik peins weer even voort en dat vind ik leuk om te doen. Dankjewel!