Hoi Ariela, je hebt een lief verhaal geschreven. Iets te lief voor mijn smaak, ik hou wel van wat conflict in een verhaal. Zou mooi zijn als de maatschappij zo in elkaar zou steken. Ik mis in het verhaal wel de opdracht. Maar ja, van een vrouw in een rolstoel kun je ook geen manier van lopen beschrijven. Verder graag gelezen.

‘Op deze mooie dag wil iedereen toch buiten zijn’ zegt de ander. ---> achter zijn hoort nog een komma
maar ik kan dat niet alleen’ zegt de vrouw. ---> idem achter alleen
https://onzetaal.nl/taalloket/aanhalingstekens-en-leestekens

Hoi Ariela, het verlangen beloond, als is het voorlopig voor de laatste keer. Mooi en ontroerend, ik las het met plezier. Ik snap wat Fief zegt over het missen van de opdracht en ben een beetje geneigd met haar mee te gaan; aan de andere kant denk ik dat je figuurlijk gezien ook op een bijzondere manier loopt (of dan tenminste beweegt) als aardige buurjongens je in je rolstoel meenemen naar het park.
Je titel heeft ook een mooie dubbele bodem.

Hallo Ariela, een mooi verhaal. De vrouw die ondanks de weemoed van het zelf niet meer kunnen, toch geniet van wat anderen doen. 
Ik bleef alleen even haken bij:  'Het geluid van de deurbel ontwaakt haar uit haar gedachten', dat klopt niet. 
Ze ontwaakt uit haar gedachten door het geluid van de deurbel,  of het geluid van de deurbel wekt haar uit haar gedachten. 

Hallo Ariela, Ik las zoeven het verhaal van Marijcke, waar zowel het park als de meeuwen ook een rol spelen. Dat is dan ook het enige vergelijkbare. Mooi hoe de vrouw met behulp van aardige buurjongens in het park kan wandelen en daar van geniet. Ik las het met veel genoegen.

Hoi Ariela, waar gaat dit heen, dacht ik. Net als Fief houd ik ook wel van conflict in een verhaal. Het leest wel fijn en in daarom met plezier gelezen.

Grtz,
Taco

Door de titel verwachtte ik dat de vrouw uiteindelijk toch ook figuurlijk buitenspel gezet zou worden. Je leek daar mooie aanzetten toe te geven, met het speelveld en het feit dat ze haar huis niet meer (zelfstandig) uit kan. Nu eindigt het toch meer met buiten spel. Dat maakt het voor mij ook wat te zoet.

Ik denk dat je nog meer kan tonen. Je vertelt ons dat het een prachtige dag is en dat het een prachtig schouwspel is. Dat schouwspel mag je voor mij weglaten, dat beschrijf je daarvoor al mooi. Als je in die beschrijving nog een felle zon toevoegd, dan kan je de prachtige dag ook schrappen. Zo vertel je op meer plekken, waar je mij door beschrijving of een dialoogflard dichter het verhaal in zou trekken.

Niet kunnen lopen is voor mij verdedigbaar als vorm van vreemd lopen. Ik snap wel waar je associatie vandaan komt.

Voor mij een verhaal dat al veel in zich heeft, maar wat met wat kleine aanpassingen nog beter kan worden.

Een schrijfopdracht is een aanleiding om een verhaal te schrijven. Sommigen houden zich strikt aan de opdracht en voor anderen levert het een associatie met moeilijk lopen op. Mijn bedoeling was een oefening in Show-do'nt-tell, maar het is geen verplichting. Wel valt me op hoe samenvattend je schrijft en daardoor neem je de lezer minder mee in hoe het moment voelt. We blijven meer op afstand als lezer. Lees ook vooral de andere bijdragen om het verschil te zien.