Nostalgie ten top. Chapeau. Heerlijke herinnering met Opa. Graag gelezen.

Mooie herinnering. Het zou nooit de mijne geweest kunnen zijn, want ik denk dat ik medelijden met de vis had gehad, maar gelukkig hield mijn opa niet van vissen.

De inleiding is geheel in jouw stijl. maar het voegt voor mij niet zo veel toe. Mooi wordt het pas vanaf 'Het zomert'.

Bij het lezen komen veel liedjes bij mij boven. Bij kinderfiets, opa en vissen.

Een hele dierbare herinnering maar ook voor mij zou het mogen beginnen met 'Het zomert'. 

Hi Gi,

Ik heb alleen de tweede versie gelezen. Met een glimlach. Het is een heerlijk weemoedig verhaal en deed mij weer denken aan mijn eigen opa. Dank daarvoor.

Grtz,
Taco

Hoi Gi, 

Je hebt een heel mooi geluksmoment beschreven, waar de nostalgie het nodige extra werk doet. De details maken het mooi: wegdoezelen in opa's schoot, pas weggaan bij zonsondergang. Dat maakt geheel tot een plaatje! 

Daarom vind ik het citaat van Picasso hier niet goed bij passen. 
Het is alsof het verhaal zelf een foto is, waarna je met dat citaat lijkt te zeggen: "Maar nu is opa er niet meer, dus dit is slechts een herinnering." Daarmee haal je de lezer uit het moment van het kijken naar die foto zelf. Als je naar een mooie foto kijkt, maakt het niet uit of die foto gisteren is gemaakt, of decennia geleden. Het is een mooie foto, en daar mag je van genieten. 
Bovendien schuilt daarin ook het gevaar van nostalgie: voor jouw hoofdpersonage is dit nostalgisch, omdat het zijn eigen opa betreft. De lezer ziet een 'doodnormale' grootvader en kleinzoon. Oftewel: voor de lezer is er geen sprake van persoonlijke emotionele lading.
Het is erg moeilijk, om datzelfde gewicht van emotie te vangen. Meestal kan de combinatie van nostalgie en emotionele lading  pas ècht tot  zijn recht komen in een volledig boek, waar je vele pagina's en hoofdstukken de tijd hebt om dat alles goed naar voren te laten komen. 

Daarnaast vind ik het citaat een onnodige 'tell', van iets wat je in het verhaal zelf al heel erg mooi 'showt' :  je legt de nadruk op iets wat al als vanzelf in de tekst voorkomt, en dat maakt het citaat wat mij betreft ook daarin wat opdringerig. 

Kortom: ik ben niet zo'n fan van Picasso bij je verhaal, maar je verhaal zelf is mooi geschreven, met mooie details en prachtige sfeeromschrijving. 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Hi Gi, heb beide versies gelezen en de tweede valt beter in de smaak. Ik had het mooier gevonden als de karper gewoon weer werd teruggezet in zijn/haar eigen leefomgeving. Het dient de toon van het verhaal geen nut om de karper mee te nemen. Fijne sfeer heb je geschetst naar een zorgeloze zomer.

M

Gi: prachtige zinnen en de herschrijf is goed gelukt! Een karper en een visseruitje maken perfectie om te connecteren met wat nu echt is en wat de verwachting is. Dat heb je mooi geschreven. GG!

Mooi gedaan, Gi. Ik zie het plaatje voor me. Graag gelezen. 

Beste Gi, een mooi tafereeltje! Het is zo levensecht geschetst, ik zie het voor me.

De groeten van Chezz

Heel beeldend. Ik zie het voor me.

De turende ogen die quatre mains spelen, vind ik wat verwarrend qua lichaamsonderdelen. In je eerste zin van de herschrijf zou ik 'de' voor 'zomers' zetten.

Een mooi gecomprimeerd verhaal, zonder al te veel uitweidingen, waar jij voor mij soms nog wel eens wilt verdwalen, maar hier niet.

Graag gelezen.

Hoi Gi, je verwoordt de herinnering aan je opa op geweldig mooie wijze, heel herkenbaar. Chapeau!

Gi, mooi, dit leest als poëzie, een ode aan de opa's. 

Een fijne herinnering, op vertederende wijze vastgelegd, mooi Gi.

Wat ontzettend mooi beschreven, voelt echt als een herinnering waar ik niet bij was maar nu wel heb. De warmte van opa is ook echt vertederend, waarin iedereen zich met zo'n opa in zal herkennen.