#437 Karper (+herschrijf)
(Herschrijf)
Het zomert zoals alleen toen zomers waren. Mijn kinderfiets blinkt in de zon. Door de zinderende lucht zie ik hem zitten bij het reflecterende water. Opa lacht mij toe vanonder zijn groene grote vissersparaplu, zijn zo vertrouwde pretoogjes boven de dikke snor. De strooien hoed staat achter op zijn zilveren haardos.
Stil, maant de vinger op zijn mond, die daarna wijst naar de dobber in het water. Hij toont mij het bakje met de krioelende wormpjes. Ik neem er een tussen mijn vingers, opa glimlacht en ik schaterlach. De hele namiddag turen onze ogen naar het rode vlottertje alsof wij een quatre mains spelen.
Zoef! De sierlijke landing van een blauwe reiger kan de rust niet verstoren. Met mijn hoofd in zijn schoot strijkt de grote hand van opa door mijn haren. Ik doezel weg, maar dan is er een plons. Opa’s ogen schieten naar het wateroppervlak. Snel haalt hij het snoer op. De vis spartelt in de lucht en opa en ik juichen.
Pas als de ondergaande zon trilt achter het riet, kramen wij op. Ik peddel en volg de brede beschermende schaduw van de man op de hoge fiets voor mij.
Even later zwemt de karper in het oude bad bij opa op het koertje.
--------------------------------------------------------------
Zo er in de tijd dat Picasso leefde internet bestond, zou zijn database met contactpersonen ontploft zijn. Er zouden beslist veel schrijvers in zijn voorgekomen. Zelf schreef hij ooit:
De dood is niet het grootste verlies in het leven.
Het grootste verlies is wat in ons sterft
terwijl we nog in leven zijn.
Gelukkig zijn er kleine dingen in dat leven die nooit sterven. Al zou ik mij er tegen weren, altijd dagen beelden op uit vervlogen dagen. Ik weer ze niet, al zijn sommige hard om dragen, telkens is er één dat erom doet.
Het zomert zoals alleen toen zomers waren. Mijn kinderfiets blinkt in de zon. Door de zinderende lucht zie ik hem zitten bij het reflecterende water. Opa lacht mij toe vanonder zijn groene grote vissersparaplu, zijn zo vertrouwde pretoogjes boven de dikke snor. De strooien hoed staat achter op zijn zilveren haardos.
Stil, maant de vinger op zijn mond, die daarna wijst naar de dobber in het water. Hij toont mij het bakje met de krioelende wormpjes. Ik neem er een tussen mijn vingers, opa lacht en ik schaterlach. De hele namiddag turen onze ogen naar het rode vlottertje alsof wij een quatre mains spelen. De sierlijke landing van een blauwe reiger kan de rust niet verstoren. Met mijn hoofd in zijn schoot strijkt de grote hand van opa door mijn haren. Ik doezel weg, maar dan is er een plons. Opa’s ogen schieten naar het wateroppervlak. Snel haalt hij het snoer op. De vis spartelt in de lucht en opa en ik juichen.
Pas als de ondergaande zon trilt achter het riet, kramen wij op. Ik peddel achter de brede beschermende schaduw van de man op de hoge fiets voor mij.
Even later zwemt de karper in het oude bad bij opa op het koertje.
Nostalgie ten top. Chapeau…
Lid sinds
2 jaar 1 maandRol
Nostalgie ten top. Chapeau. Heerlijke herinnering met Opa. Graag gelezen.
Mooie herinnering. Het zou…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Mooie herinnering. Het zou nooit de mijne geweest kunnen zijn, want ik denk dat ik medelijden met de vis had gehad, maar gelukkig hield mijn opa niet van vissen.
De inleiding is geheel in jouw stijl. maar het voegt voor mij niet zo veel toe. Mooi wordt het pas vanaf 'Het zomert'.
Bij het lezen komen veel liedjes bij mij boven. Bij kinderfiets, opa en vissen.
Een hele dierbare…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Een hele dierbare herinnering maar ook voor mij zou het mogen beginnen met 'Het zomert'.
Dank Schrijvenisfijn voor de…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Dank Schrijvenisfijn voor de pluim op mijn hoed.
Dank ook Musonius en Elrie. Ik heb alleen de quote van Picasso in de herschrijf laten staan omdat die goed in de context past.
Hi Gi, Ik heb alleen de…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Hi Gi,
Ik heb alleen de tweede versie gelezen. Met een glimlach. Het is een heerlijk weemoedig verhaal en deed mij weer denken aan mijn eigen opa. Dank daarvoor.
Grtz,
Taco
Hoi Gi, Je hebt een heel…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Gi,
Je hebt een heel mooi geluksmoment beschreven, waar de nostalgie het nodige extra werk doet. De details maken het mooi: wegdoezelen in opa's schoot, pas weggaan bij zonsondergang. Dat maakt geheel tot een plaatje!
Daarom vind ik het citaat van Picasso hier niet goed bij passen.
Het is alsof het verhaal zelf een foto is, waarna je met dat citaat lijkt te zeggen: "Maar nu is opa er niet meer, dus dit is slechts een herinnering." Daarmee haal je de lezer uit het moment van het kijken naar die foto zelf. Als je naar een mooie foto kijkt, maakt het niet uit of die foto gisteren is gemaakt, of decennia geleden. Het is een mooie foto, en daar mag je van genieten.
Bovendien schuilt daarin ook het gevaar van nostalgie: voor jouw hoofdpersonage is dit nostalgisch, omdat het zijn eigen opa betreft. De lezer ziet een 'doodnormale' grootvader en kleinzoon. Oftewel: voor de lezer is er geen sprake van persoonlijke emotionele lading.
Het is erg moeilijk, om datzelfde gewicht van emotie te vangen. Meestal kan de combinatie van nostalgie en emotionele lading pas ècht tot zijn recht komen in een volledig boek, waar je vele pagina's en hoofdstukken de tijd hebt om dat alles goed naar voren te laten komen.
Daarnaast vind ik het citaat een onnodige 'tell', van iets wat je in het verhaal zelf al heel erg mooi 'showt' : je legt de nadruk op iets wat al als vanzelf in de tekst voorkomt, en dat maakt het citaat wat mij betreft ook daarin wat opdringerig.
Kortom: ik ben niet zo'n fan van Picasso bij je verhaal, maar je verhaal zelf is mooi geschreven, met mooie details en prachtige sfeeromschrijving.
Goed gedaan!
Groet,
Nadine
Hi Taco, goed dat ik je met…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hi Taco, goed dat ik je met dit kort verhaaltje even terugbracht naar de tijd met jouw opa.
Nadine, bedankt voor de…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Nadine, bedankt voor de feedback. Om te vermijden dat lezers er verder door gestoord worden, heb ik het citaat weggehaald uit de herschrijf. Voor hen die het wel oké vonden blijft het staan in de eerste versie. Het verhaal wordt nu wel een ZKV'tje.
Hi Gi, heb beide versies…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hi Gi, heb beide versies gelezen en de tweede valt beter in de smaak. Ik had het mooier gevonden als de karper gewoon weer werd teruggezet in zijn/haar eigen leefomgeving. Het dient de toon van het verhaal geen nut om de karper mee te nemen. Fijne sfeer heb je geschetst naar een zorgeloze zomer.
M
Mercedes, zo zie je maar…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Mercedes, zo zie je maar weer. Ik maar schrappen en dan vind jij de eerste versie oké. Ach, die karpers in dat oude bad waren in mijn fantasie best verwend hoor en werden bij de volgende vispartij beslist terug in de vaart gezet, tenzij ze zoals in de echte sprookjes in de soep verdwenen.
Gi: prachtige zinnen en de…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Gi: prachtige zinnen en de herschrijf is goed gelukt! Een karper en een visseruitje maken perfectie om te connecteren met wat nu echt is en wat de verwachting is. Dat heb je mooi geschreven. GG!
Mooi gedaan, Gi. Ik zie het…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Mooi gedaan, Gi. Ik zie het plaatje voor me. Graag gelezen.
Beste Gi, een mooi…
Lid sinds
1 jaar 10 maandenRol
Beste Gi, een mooi tafereeltje! Het is zo levensecht geschetst, ik zie het voor me.
De groeten van Chezz
Hi Tony, Hi Fief, Hi Chezz,…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hi Tony, Hi Fief, Hi Chezz, dank jullie voor het genieten en delen.
Heel beeldend. Ik zie het…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Heel beeldend. Ik zie het voor me.
De turende ogen die quatre mains spelen, vind ik wat verwarrend qua lichaamsonderdelen. In je eerste zin van de herschrijf zou ik 'de' voor 'zomers' zetten.
Een mooi gecomprimeerd verhaal, zonder al te veel uitweidingen, waar jij voor mij soms nog wel eens wilt verdwalen, maar hier niet.
Graag gelezen.
Hoi Gi, je verwoordt de…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Gi, je verwoordt de herinnering aan je opa op geweldig mooie wijze, heel herkenbaar. Chapeau!
Hadeke, klopt dat ik aan …
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hadeke, klopt dat ik aan 'uitweiding' lijdt. Bedankt voor de reactie.
Ton, dank je voor de hoed.
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Ton, dank je voor de hoed.
Gi, mooi, dit leest als…
Lid sinds
2 jaar 9 maandenRol
Gi, mooi, dit leest als poëzie, een ode aan de opa's.
Een fijne herinnering, op…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Een fijne herinnering, op vertederende wijze vastgelegd, mooi Gi.
Dankjewel, mespunt.
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Dankjewel, mespunt.
Wat ontzettend mooi…
Lid sinds
1 jaar 10 maandenRol
Wat ontzettend mooi beschreven, voelt echt als een herinnering waar ik niet bij was maar nu wel heb. De warmte van opa is ook echt vertederend, waarin iedereen zich met zo'n opa in zal herkennen.
Hi Melina, dank je voor de …
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hi Melina, dank je voor de 'warme' woorden en wat fijn dat je als nieuwkomer ook reageert op de inzendingen van collega's.