#436 - Dr. Beat

Wederom een verhaal waar je maag van omkeert. Zeker als je een kattenliefhebber bent zoals ik. De eerste alinea is duidelijk geïnspireerd op de oude Felix-reclame. Ik zag het meteen voor me.
Metaforen kan ik in dit verhaal niet ontdekken, maar wellicht is het hele verhaal een metafoor. Waar dit voor staat, daar moet ik nog even op puzzelen.

Beste Taco,

Jouw tekst leest heel nonchalant maar tegelijkertijd is het heel indringend. Nummer 13 vind ik leuk gevonden. Een paar zinnen vond ik  echt heel mooi:  De bek wijd open alsof haar tijd midden in een schreeuw werd gestopt. De ogen, normaal helder als de mooiste knikkers, nu dof en starend naar een plek die wij nog niet kunnen zien. 

Ik interpreteer de titel als de hartslag van het dier.

Gelukkig heeft dit soort 9 levens.

M

@Musonius, in de opdracht staat metaforen of handelingen. Ik ben niet goed in metaforen, dus werden het de handelingen die de emotie van de hp moeten weergeven. Ik hoop dat dit gelukt is. Die Felix reclame zag ik ook ineens voor me :)

@Mercedes, Ik vind jouw interpretatie van de titel geweldig. Ik heb het zo niet bedoeld, tenminste niet bewust. Dank voor je inzichten in mijn verhaal.

Grtz,
Taco

Taco, ik vind het een mooi verhaal. Geen metaforen, maar dat zei je al in je reactie naar Musonius. De ongerustheid van het baasje is subtiel beschreven. Graag gelezen.

Daar wordt vis in gebakken. --> zo leest het alsof het een pan is waarin gebakken wordt. Misschien: Daar bakken ze vis 

Nonchalant er tegen aan gegooid. --> ertegenaan

nu dof en starend naar een plek die wij nog niet kunnen zien --> volgens mij is dit een mooie metafoor

Och Taco, daar sta je dan, met je kattenbrokjes... Goed geschreven!

Mag ik een zakdoekje... misschien minder metaforisch (hoewel, de eerder gesignaleerde dr. Beat en nr. 13), maar je beschrijving van de dode kat is scherp en raak. Misschien vind ik daarom de reactie van je hp een beetje lauw. Blijkbaar is de kat beschoten: ik zou furieus zijn. Afgezien daarvan, met veel plezier gelezen!

Martin

Dag Taco,

Dank voor je inzending. Hoewel er geen metaforen in je tekst voorkomen, heb ik je verhaal met plezier gelezen. Het is een goed afgebakend onderwerp en een helder verhaal. Ik vind dat je leuke vergelijkingen hebt gevonden en goed met de taal bent omgegaan. Ik heb wel wat tips voor je.

Om de tekst iets mooier te maken zou ik een aantal zinnen veranderen. Bijvoorbeeld in plaats van ‘Ze is al drie dagen weg’, zou ik iets opschrijven als ‘de dag daarna deed ik hetzelfde, en die daarna’, zoiets. Zo maak je het actueler en gaat de tekst nog meer leven. 

Zo’n gevoel heb ik ook bij de zin: ‘Daar wordt vis in gebakken en heeft ze eerder al eens opgesloten gezeten’. Is er een andere manier waarop je dit kunt laten blijken zonder het zo ‘droog’ te vermelden? 

Ik vind het mooi dat er geen tranendal (of iets dergelijks) aan het einde van het verhaal te vinden is, dat zou het verhaal meteen tot een cliché maken. Het gevaar vind ik wel dat de hoofdpersoon achteloos over kan komen, al vind ik de emotie toch aardig goed te begrijpen. 

Misschien is het wel handig om de zin ‘Onwillekeurig…stil’ te schrappen of vervangen. Het woordje onwillekeurig geeft mij de indruk van onverschilligheid. Daarbij vind ik de laatste zin zo krachtig dat deze zou moeten volstaan.

Ik hoop dat je iets aan mijn commentaar hebt!

Ik lees her en der dat de hp misschien wat ongevoelig is. Ik heb dat totaal niet zo ervaren. Uit de zin: Na een eeuwigheid.....maak ik op dat de eigenaar lang bij het beestje heeft gezeten, de situatie laten bezinken en afscheid heeft genomen.

M

Hoi Taco, Afgaande op de titel had ik geen idee waar je verhaal over zou gaan. Met poezen heb ik niets, des te knapper dat je me in je verhaal meesleurde. Ik voelde het verdriet.

Taco, ik dacht even dat je jouw kat Dr. Beat had genoemd. In dit overigens voortreffelijk verhaaltje miste ik naast de metaforen ook een naam voor de poes. Jouw laatste zin bracht mij terug naar de tijd dat ik 'Snuffel', het gestorven konijntje van mijn dochters ging begraven op de 'Konijnberg', gelegen naast een drukke autoweg. De mensen die mij 's nachts in het licht van hun koplampen met mijn spade en de schoendoos gespot hebben, hadden er het raden naar wat ik toen van plan was. 

Met de coach van deze week is het moeilijk nog wezenlijke aanvullingen te geven. Goed verhaal en eens met de tips van Anna.

Je schrijft als laatste regel in de eerste alinea:

Ze zal zo wel onder de heg door komen racen.

Daarmee zette je mij op het verkeerde been. Ik denk dat je er iets verontrustends aan toe mag voegen. Bijvoorbeeld door het aan te vullen met ', houd ik mezelf voor' of door de zin vragend te maken. De hp mist de kat op dit moment in het verhaal al te lang.

Graag gelezen.