Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#433 Als de dood (herzien)

Herziene versie

Het is er donker en vochtig. Tot vandaag heb ik geen stap in die naargeestige ruimte gezet, maar uitgerekend nu er niemand thuis is, heb ik iets nodig uit de kelder. Ik verzamel moed, open de deur en reik naar het lichtknopje. Niets. O ja, Kees zei vanmorgen dat hij de lamp vanavond zou vervangen. Verdorie! Ik stap terug in de keuken en pak mijn telefoon. Met de zaklamp-app inspecteer ik de ruimte.
Ieks! Daar bewoog wat. Van schrik laat ik mijn telefoon vallen die vervolgens stuiterend op de keldervloer belandt.

Ik ga op zoek naar iets anders wat licht geeft. In de meterkast vind ik een zaklamp, helaas zonder batterijen. Nee, we zijn goed voorbereid als de noodtoestand wordt afgekondigd. Ik krijg er steeds meer de pee in.
In de keukenla ligt een halfvol doosje lucifers; dan maar op de ouderwetse manier. Gewapend met een brandend waxinelichtje waag ik me aan het avontuur. Daar heb ik meteen spijt van. Het flikkerende vlammetje maakt de ruimte zo mogelijk nog enger.

Mijn hart klopt in mijn keel. Met elke zenuwvezel op scherp speur ik de ruimte af of ik iets zie bewegen. Aarzelend zet ik een stap op de bovenste trede. Het kraakt onder mijn gewicht.
Het plotselinge geluid van een WhatsAppbericht laat me schrikken en ik struikel de laatste treden naar beneden. Onzacht beland ik op mijn billen tussen twee kratten bier. Een pijnscheut trekt door mijn been; ik uit een hartgrondige vloek.
Het waxinelichtje heeft het niet overleefd en door mijn val is de telefoon in een of andere hoek geschoven. Waar zijn nu die appjes als je ze nodig hebt?

Griezelend en kreunend tast ik over de grond. De telefoon ligt gelukkig binnen handbereik. Met de zaklampfunctie schijn ik in alle hoeken, maar net als ik me veilig waan, staart hij me aan vanaf de middelste trede. Dreigend beweegt hij naar me toe. Een van zijn poten steekt hij in de lucht alsof hij mijn angst peilt. Ik zweer dat ik zijn giftige tanden zie. Het bloed trekt uit mijn gezicht en mijn hart gaat als een razende tekeer. Vluchten kan ik niet, vechten durf ik niet. Mijn lijf bevriest. Zelfs een schreeuw blijft in mijn keel steken. Ik sterf hier in deze kelder, vermoord door een spin.

In de verte hoor ik een deur open- en weer dichtgaan. Niet veel later verschijnt Kees in de deuropening.
‘Help!’ piep ik.
‘Fief! Jezus, meis, wat doe je daar?’
Ik wijs bibberend naar het harige monster. Kees is zo wijs er niet om te lachen. Hij wurmt zich in de kleine ruimte en helpt me overeind. Bovenaan de trap waag ik het naar beneden te kijken. Een zwarte vlek ontsiert de middelste trede.


----------------------------------------------------------

Eerste versie

De kelder is donker en vochtig. Mijn man jubelde toen hij in de advertentie las dat er een kelder bij het huis zat. Het is niet meer dan een voorraadkast beneden zeespiegel, maar volgens mijn man ideaal om het bier koel te houden.
Tot vandaag heb ik geen stap in die naargeestige ruimte gezet. Er is altijd wel een kind of echtgenoot in de buurt als ik iets uit de voorraad nodig heb. Uitgerekend nu er niemand thuis is, staar ik naar de keldervloer waarop mijn telefoon stuiterend terecht is gekomen. Het beeldscherm licht voor de zoveelste keer op, weer een gemiste oproep.

Aarzelend zet ik een stap op de bovenste trede. Het kraakt onder mijn gewicht. Ik reik naar het lichtknopje, maar het blijft donker. O ja, Kees zei vanmorgen dat hij de lamp vanavond zou vervangen. Ik stap terug in de keuken en ga op zoek naar iets wat licht geeft. Normaal zou ik zaklamp-app van mijn telefoon gebruiken, maar ja …

In de meterkast ligt een zaklamp, maar helaas zonder batterijen. Nee, we zijn goed voorbereid als de noodtoestand wordt afgekondigd. Ik krijg er steeds meer de pee in.
In de keukenla vind ik een halfvol doosje lucifers. Dan maar op de ouderwetse manier. Gewapend met een brandend waxinelichtje waag ik me aan het avontuur; ik heb er meteen spijt van. Het flikkerende vlammetje maakt de ruimte zo mogelijk nog enger.

Ieks! Daar bewoog wat. Mijn hart klopt in mijn keel. Met elke zenuwvezel op scherp speur ik de ruimte af of ik het kan ontdekken. Ik schrik van het plotselinge geluid van een WhatsAppbericht en struikel de laatste twee treden naar beneden. Onzacht beland ik op mijn billen tussen twee kratten bier. Een pijnscheut trekt door mijn been; hardop bid ik achteruit.
Het waxinelichtje heeft het niet overleefd en in mijn val heb ik de telefoon in een of andere hoek geschoven. Waar zijn nu die appjes als je ze nodig hebt?

Griezelend en kreunend tast ik over de grond. Mijn mobiel ligt gelukkig binnen handbereik. Met de zaklampfunctie schijn ik in alle hoeken, maar net als ik me veilig waan, staart hij me aan vanaf de middelste trede. Het bloed trekt uit mijn gezicht en mijn hart gaat als een razende tekeer. Mijn lijf denkt niet aan vluchten of vechten, maar kiest voor bevriezen. Zelfs een schreeuw blijft in mijn keel steken.

In de verte gaat een deur open en weer dicht. Niet veel later verschijnt Kees in de deuropening.
‘Fief! Jezus, meis, wat doe je daar?’
Hij wurmt zich in de kleine ruimte en helpt me overeind. Bovenaan de trap waag ik het naar beneden te kijken. Een zwarte vlek ontsiert de middelste trede.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, iedereen met angst voor de achtpoters heeft soortgelijke situaties meegemaakt. Vanwege de herkenbaarheid vond ik het heel leuk om te lezen. Jouw commentaar op mijn stuk herken ik hierin terug, de gedachten van de hp hoeven niet cursief. Deze zin: Nee, we zijn goed voorbereid als de noodtoestand wordt afgekondigd. Kennelijk is het overal hetzelfde. Graag gelezen deze angstige spinmomenten en goed geschreven! Leuke invulling aan de opdracht. (Was eerst ook een idee waar ik aan dacht 😊) Ik mis een beetje hoe de hp die middelste trede uiteindelijk heeft genomen? Dat is namelijk een hele opgave. Bij nog eens teruglezen is de heer des huizes er waarschijnlijk op gaan staan op zijn weg naar beneden. Horror.

M

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Klein leed, lekker beeldend geschreven. Gelezen met een glimlach!

twee mogelijke verbeteringen: ik zou die eerste zin of schrappen, of als tweede zin in de tweede alinea zetten. Dan is de flow beter, denk ik. En ik vind deze zin (te) cryptisch: hardop bid ik achteruit. Deze zou van mij of duidelijker mogen, of eruit.

Verder erg fijn!

Lid sinds

1 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hai Fief, leuke insteek van de opdracht. Alleen vraag ik me wel af hoe het kan dat je telefoon op de keldervloer beland. Had je er iets uit nodig? Als ik jou was ging ik zo snel mogelijk weg uit die kelder ipv er te blijven zitten op zoek naar...? 

Desalniettemin met plezier gelezen, 

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, 

Je schrijft ontzettend spannend, met een aanloop die maar blijft duren en een donkere kelder. Altijd weer een reden om toch nog even niet de kelder in te gaan, weer een middel minder wat die enge zoektocht dragelijk gaat maken. Eerst geen andere huisgenoot, dan geen telefoon, zaklamp(app). Lekker gruwelen! 

In verhouding tot er uiteindelijk gebeurt vind ik die aanloop wel wat aan de lange kant. (Ik ben niet bang voor spinnen, is dat het hem misschien? ;) )  Ook omdat je personage even bevriest bij wat ze ziet, (in plaats van te vechten of te vluchten, zoals je al schrijft) en een aantal zinnen later Kees al redding biedt. 
Met zo'n lange aanloop hoef je de 'uitloop' of het eigenlijke moment geen tien zinnen lang te maken, begrijp me niet verkeerd. Maar iets meer had naar mijn gevoel wel gemogen. 
Nu voelt het een beetje alsof je (om de handige vergelijking nog maar eens te gebruiken dat ik niet bang ben voor spinnen) een moordenaar in de kelder verwacht en daar dan 'maar een spin' op de trap zit. 
Probeer mij iets meer te overtuigen van waarom een kelder met een mogelijke spin inderdaad zo eng is dat het als een avontuur aanvoelt, precies zoals jij het beschrijft. 
Blijf nét iets meer hangen bij die spin en net iets meer bij de opluchting van de redding, met andere woorden. 

Maar toch: ik heb de kriebels van die kelder gekregen, goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief

Kelders, meestal geen fijne ruimtes, en als je dan ook nog bang bent voor deze achtpotige huisgenoten is het helemaal geen fijne avontuur.

Ben bang dat ik die telefoon door manlief laat ophalen, zodra hij terug is als ik in de schoenen van je hp stond. Maar ja als iemand je op dat ding probeert te bereiken.

Met plezier gelezen

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, Spannend verhaal, zeker het begin waar ik nog niet doorhad dat het, alleen, over een spin ging. Ik begrijp de uitdrukking 'bid ik achteruit' niet, helaas.

graag gelezen

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

@Mercedes, Martin, Nadine, Siv en Elrie:  bedankt voor het lezen en jullie reactie. Naar aanleiding van jullie opmerkingen heb ik de tekst aangepast. Hopelijk komt het nu beter over.

@ Martin en Elrie:  achteruit bidden is een alternatief voor vloeken.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Ik heb de herziene versie gelezen: spannend verhaal :D! Ik zat er helemaal in. Het is knap hoe je de switch maakt van spannend, naar grappig, naar toch weer spannend (en grappig einde). Ik zag het ook helemaal voor me. 

Opmerkingen:
Zaklamp-app – tegenwoordig is dat de zaklamp functie? Je hebt daar geen aparte app meer voor nodig. (edit: oh, later noem je het zelf ook zo 😊).
Het plotselinge geluid van een WhatsAppbericht laat me schrikken en ik struikel de laatste treden naar beneden.
– hier moest ik er lachen! Ik zag het helemaal voor me hoe je je dan compleet de tering schrikt :D. Top!

Arachnofobie - Ik denk dat dit een opmerking gaat zijn waar jij je niet in zult kunnen vinden :p, maar toch: ik vond het jammer dat ik dankzij de titel al wist dat het een spin ging zijn. Toen ze de trap af ging, en toen de beschrijving werd gegeven van het "monster". Ik denk dat het leuker is om de suspense te houden met een titel die meer verhuld. 
 

 

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hoi Karel, bedankt voor je reactie. Ik snap je opmerking over de zaklampapp, maar een app is programma op een tablet of telefoon. Die kun je downloaden, maar ze staan vaak ook al voorgeprogammeerd op je toestel. Of zie ik dat verkeerd?

Tja, de titel. Ik laat hem nog even staan. 

 

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Toen ik las "Met de zaklamp-app inspecteer ik de ruimte" vond ik het zelf al niet zo mooi. Omdat het niet echt een app met een icon meer is (vroeger soms nog wel).

Zelf zeg je de tweede keer (in de kelder): "Met de zaklampfunctie schijn ik in alle hoeken." Daar kies jij dus ook voor zaklampfunctie. Dat vond ik zelf mooier. Het is verder een klein detail natuurlijk.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Karel,

Omdat het niet echt een app met een icon meer is (vroeger soms nog wel).

Op mijn telefoon nog wel en die is nog niet zo oud.

Zelf zeg je de tweede keer (in de kelder): "Met de zaklampfunctie schijn ik in alle hoeken."

Variëren met woorden leest vaak beter dan steeds hetzelfde woord of dezelfde zin te gebruiken. Het een spreekt je meer aan dan het andere.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De titel.

Ik vraag me af of ik niet geweten zou hebben dat het over een spin zou gaan met een andere titel. Wat dat betreft schept een titel een verwachting of een denkrichting die 'the element of surprise' zou kunnen verklappen. Zou ik zonder die titel weten dat het over een spin ging? Waarschijnlijk wel, want ik ben er als de dood voor (en dus altijd op m'n hoede, ook al betreft het hier een tekst). Waarschijnlijk zou iemand anders die er niet bang voor is, pas later in het verhaal erachter komen had het niet al in de titel gestaan. Je kunt je afvragen, wat wil je je lezer al meegeven voordat ze beginnen aan je verhaal?

M

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Karel en Mercedes, de titel vind ik vaak het lastigst om te verzinnen. Ik heb het naar aanleiding van jullie opmerkingen aangepast. Vinden jullie het beter zo?

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, 

En dan vergeet de hp ook nog om datgene mee te nemen waar ze voor naar beneden ging. Ik vind het een leuk verhaal, zag het helemaal voor me. Voor mensen die niet bang zijn voor spinnen is die angst onbegrijpelijk. 

Ik denk dat de hp nu echt nooit meer naar beneden gaat ...

Grtz,
Taco

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief. Mooie titel! Ook omdat het een suggestie brengt dat het de dood zelf weleens kan zijn (als de dood ... in je kelder zit, dan ... ). Fan van de titel!

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Lekker griezelig verhaal. Ik vind het slot van de eerste versie beter. Je zal er naar de 'uitloop'-opmerking van Nadine iets meer van hebben willen maken, maar voor mij had dit niet gehoeven.